طفل گمشده بنام شادی

دارم نشان طفل گمشده بنام شادی را

قد کشیده در حصار درد ،

برگشته در قامت یک جوان.

بگذشته از خوان های پیش رو به اشگ وخون .

در آویخته با دیو واژدها در مسیر خویش.

رسیده به خوان هفتم در برابر دیو سفید.

"با همان گیسوان بلند آرزو .

با همان چشمان روشن وبراق . "

این باربنام سپیده قلیان .

برگشته باعشق، شادی ورقص

در قامت دختری بنام حدیث .

می رقصد اودر میان گلوله وخون

در میدان.

قد کشده چون تناور درختی

این کودک

پهلوانی که می خواهد شادی

برای مردمش به گاه رفتن بپای چوبه دار.

پیدا شده آن کودک دیروز

با شعار جادوئی "زن ،زندگی ، آزادی ،امروز

میگردددر سرتاسر جهان.

می یابد بسیار کودکان گم شده این سرزمین

در ارزوی بازگشت به وطن .

با فریاد بلند آزادی .

دست می افشاند .

پای می کوید در رقص مستانه جوان بلوچ.

همراه می شود بامهسا در سقز.

پیوند می دهدچهار گوشه این سرزمین به اتحاد.

حال با تنی زخمی.لبریز از امید.ا

ایستاده بر در خوان هفتم

با پرسیمرغ به نشانه خرد.به نشانه اتحاد.ا

افشان می کند گیسوی آرزو در شب .

پنجه در پنجه دیو سفید می افکند

کودک گمشده دیروز

در قامت سرو آزاده امروز. ابوالفضل محققی