پیام هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)

به مناسبت هشت تیر- روز فداییان جان‌باختۀ خلق

«به نام رفیق»

“به نامِ صُلح، به نامِ آزادی
به نامِ زلالِ اندیشه در رنگینْ کمانِ بشر
به نامِ رفیق” (پل الوار)

هشتم تیرماه در سازمان ما «روز فداییان جان‌باختۀ خلق» نام‌گذاری شده است. این روز، روزی است برای ارزش‌گذاری به مبارزۀ تا پای جان، پاک‌بازی و حماسه‌آفرینی‌های زنان و مردان جوانی که به امید ایجاد جامعه‌ای سرفراز و فارغ از سلطه‌گری قدرت‌های خارجی و عاری از تبعیض، نابرابری و استبداد و استثمار، برای استقرار صلح، آزادی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم به مبارزه برخاستند و جان شیرین خود را فدا کردند.

سه‌شنبه، هشتم تیرماه ۱۳۵۵ روزِ جان‌باختن حمید اشرف، یکی از رهبران بی‌بدیل فداییان خلق، همراه همۀ رهبری سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران و رفقای خانۀ تیمی میزبان، در نشست مرکزیت سازمان در منطقۀ مهرآباد تهران است.

گرامی‌داشت نام و زنده نگاه داشتن خاطرۀ جان‌باختگان جنبش فدایی احترام به ارزش‌های نسلی است که برای تحقق آرمان‌های‌اش از ایثار جان هم دریغ نکرد؛ احترام به نسلی است که توان و جسارت آزمودن تجربه‌های تازه را برای خود نیز فراهم کرد؛ احترام به نسلی است که از حق و حقانیت خلق سخن ‌گفت؛ و ارزش‌گذاری به انسان‌هایی است که رهایی انسان از زیر سلطه را ارج می‌گذاشتند و معتقد بودند انسان‌ حق انتخاب دارد، و آن‌گاه که انتخاب کرد، وظیفه‌مند می‌شود.

سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) امسال در شرایطی سالروز جان‌های شیفتۀ فداییان خفته بر خاک را گرامی می‌دارد که ماه‌هاست در جای‌جای میهن‌مان شاهد حماسه‌آفرینی‌های فراوان فرزندان دختر و پسرش در جنبش خاموشی‌ناپذیر «زن، زندگی، آزادی» بوده است. حماسه‌ای نوظهور از نسلی جدید که هم در شکل و هم در محتوی، زبان و شیوه‌ای متفاوت را در مقابله با استبداد ولایی به نمایش گذاشت و سیمای خیابان را در کشور ما تغییر داد.

شوروشوق و شجاعت دختران و پسران نوجوانی که در دهۀ ۴۰ شمسی به پاخاسته، جنبش فداییان خلق را پی‌افکندند و در عین حال، پنجره‌ای فراخ برای ورود دختران و زنان مبارز به صحنۀ مبارزات عملی گشودند، با روحیات و شیوۀ کنش‌گری دهۀ هفتادی‌ها و دهۀ هشتادی‌هایی که جنبش «زن زندگی آزادی» را به راه انداختند، هم‌پوشانی‌ها و این‌همانی‌های فراوانی دارد.

جنبش فداییان خلق از همان آغاز، و سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) تا امروز، پویه‌ای سیاسی و سازمانی در تاریخ معاصر کشور ماست که از بطن جامعۀ ایرانی جوشیده و برون آمده است، بدون دسترسی به قدرت سیاسی و بدون تکیه بر قدرت‌های خارجی. بنیان‌گذاران جنبش فداییان خلق همه پرورش‌یافتهٔ همین آب و خاک‌اند. آنان دست روی زانوی خود گذاشتند و برخاستند و به اجبار، و به بهای سنگین، بسیاری کارها را از صفر شروع کردند. خاستگاه و شیوۀ پرورش فداییان خلق چنان بود که به آنان آموخت که در پیگیری آرمان‌ها، جلب حمایت بین‌المللی نه تعیین‌کننده است و نه وظیفۀ مقدم. فداییان خلق هرگز و در هیچ دوره‌ای از یاد نبردند که جلب اعتماد و حمایت مردم ایران مهم‌ترین و مقدم‌ترین وظیفۀ آنان در راه رسیدن به آزادی، دموکراسی، برابری و عدالت اجتماعی است.

ناتوانی دیرینۀ پهلوی‌طلبان در بسیج و سازمان‌گری هواداران از یک سو، و از سوی دیگر سرنوشت دردناک مجاهدین خلق، و دیگر گروه‌هایی که در دامان قدرت‌های خارجی آشیانه می‌کنند، به ویژه اتفاقات مأیوس‌کننده و دردناکی که در رابطه با این نیروها در ماه‌های اخیر رخ داد، حاوی همان درس تاریخی فداییان خلق است: برای نجات ایران از حکومت ولایی، جلب حمایت بین‌المللی وظیفهٔ مقدم و عامل تعیین‌کننده نیست. نجات ایران محصول زحمات و مبارزات فعالان سیاسی و مدنی در ایران است که هم اکنون در زندان‌های جمهوری اسلامی، در دانشگاه‌ها و در مراکز اقتصادی و فرهنگی کشور، ایستاده‌اند، و همان‌گونه که در کارزار علیه حجاب اجباری می‌بینیم، جمهوری اسلامی را روزبه‌روز و سنگربه‌سنگر، عقب می‌رانند. جنبش «زن، زندگی، آزادی» در تداوم روندی که جامعۀ مدنی و مبارزان سیاسی و مدنی ایران سال‌هاست آغاز کرده‌اند، فراتر از خواست نهایی گذار از جمهوری اسلامی، در پی تغییر و تحولات اساسی فرهنگی و اجتماعی در ایران است و در این مسیر تاکنون دست‌آوردهای بسیاری داشته است.

این ارزیابی اشتباه است که با فروکش کردن درگیری‌های خیابانی جنبش «زن زندگی آزادی» به خاموشی گراییده است. اعدام و زندان هرگز قادر نیست آن شور و شوق و شجاعت و به ویژه انگیزه‌های نیرومند به میدان آمدن را از میان بردارد. درست همان‌گونه که اعدام رزمندگان سیاهکل و کشتار زبونانۀ رفقا جزنی و هم‌رزمان بر تپه‌های اوین، جان باختن رفیق امیرپرویز پویان در درگیری، اعدام رفقا مسعود احمدزاده و عباس مفتاحی و جان باختن تمام دیگر رهبران سازمان ما در ۸ تیرماه ۱۳۵۵ فقط عزم و اراده برای مبارزه با استبداد حاکم را جزم‌تر کرد، امروز هم مبارزه برای عقب راندن حکومت، برای تسخیر فضاهای عمومی، برای کسب آزادی و شکوفاندن زندگی، سنگربه‌سنگر و کوچه‌به‌کوچه در سراسر کشور ادامه دارد. دختران و پسران نوخاستۀ ایرانی با قدرت و جسارت توازن قدرت میان حکومت‌گران و مردم را به سود مردم برهم زده‌اند. ایران هرگز دیگر به دوران قبل از قتل حکومتی ژینا (مهسا) امینی باز نخواهد گشت.

در سالروز هشت تیر، «روز فداییان جان‌باختۀ خلق»، ضمن گرامی‌داشت یاد یاران و بزرگ‌داشت زنان و مردانی که در راه آرمان‌های والای آزادی، برابری، مردم‌سالاری و عدالت اجتماعی و در راه خدمت بی‌دریغ به خلق و زحمت‌کشان و محرومان از جان شیرین گذشتند، ضمن تاکید بر پویایی جنبش فداییان خلق که از همان ابتدای شکل‌گیری جسارت واکاوی راه رفته و جست‌وجوی راه‌های تازه را داشت، به زنان و مردان جوانی که امروز پای در راه ایجاد تغییر و تحولات بنیادین در جامعه گذاشته‌ و به دنبال آزادی، برابری، عدالت اجتماعی، دموکراسی و حفظ کرامت انسانی در همۀ ابعاد آن‌اند، درود می‌فرستیم و همدلی و همراهی خود را با آنان در راه دست‌یابی به آرمان‌های مشترک چندین نسل از میهن‌دوستان ایران، ابراز می‌داریم.

یاد فداییان جان‌باختۀ خلق و همۀ رهروان راه آزادی، مردم‌سالاری، برابری و عدالت اجتماعی گرامی باد!

پنجشنبه ۸ تیر ۱۴۰۲ (۲۹ ژوئن ۲۰۲۳ میلادی)

هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)

برگرفته از نشریه کار:   http://kar-online.com?p=77112