بانویِ ما...یلدایِ دلشاد آمده...
به یادِ همۀ آزاد دلان وُ عاشقانِ شادی وُ آزادی؛آنانکه شُکوه وُ زیباییِ ایرانند

یلدایِ غمگینِ زمان؛بانویِ خندان آمده
حُزنِ زمان بگذاشته؛دلشاد وُ رخشان آمده
همچون غریبی بی پناه؛گم کرده راهِ خانه ها
افتان وُ خیزان وُ پَریش؛پرسان وُ پرسان آمده
عطرِ وطن در جانِ او چون گُل شکُفته ناگهان
آن باغِ گلهایش چه شد؟؛زانسان پریشان آمده
آن دخترِ مهتاب کو؟؛آن گیسوانِ نرگسش!
کو چهره وُ لبخندِ او!؛یلدا گُل افشان آمده؟
ایران! زمستان آمده؟؛بر بام وُ بالِ برفی ات
دیرینه یارِ مهربان؛یلدایِ گیهان آمده
این پنجره در مُهر وُ موم؛ره بی سوار وُ خسته تن
تلخِ است تنهاییِ ما؛یلدا سخندان آمده
در این دقایق قصه مُرد؛رنگِ شقایق باد بُرد
ای اشتیاقِ عشقِ ما،یلدا گلستان آمده
چون آبِ خوردن کُشته اند؛ایران وُ فرزندانِ او
بر باد داده آبرو؛یلدایِ حیران آمده
پنهان میانِ سایه ها؛ساطور وُ قصابِ فقیه
آتشفشانِ خشم وُ قهر؛یلدا خروشان آمده
پژمرده دل در انتظار؛گریان وُ خیره مانده یار
برخیز وُ دلبندم ببین؛یلدایِ پژمان آمده
زار وُ نزار از زَمهَریر،در خوابِ بی دردی اسیر
با آتشِ بیداری اش؛یلدایِ دستان آمده
هرآینه یادِ سپهر؛بسطِ سخن باشد به مهر
در قامتِ فریادها انسان وُ عصیان آمده
از زخمِ خار و دشنه ها،با جانِ مجروح آمده
در کِسوتِ عصیان شده اینک به پیمان آمده
خنیاگرِ شیدای شهر؛داغِ عزیزان بر جگر
توفنده چون موجِ خِرَد؛یلدایِ دوران آمده
دیگر هراسی از عسس؛این استخوان سوزِ عبث
در دل نمانده بی گمان؛ویرانه زندان آمده
ویران کُنَد کاخِ شیوخ؛این وحشت وُ این وحشیان
در دستهای اتحاد؛یلدایِ ایمان آمده
آنان که کودک می کُشند؛آنان که بر دار آورند
روحِ نشاطِ شعله ها؛یلدا به میدان آمده
دروازۀ دوزخ نشان؛بگشاید آن تون وُ تنور
بسپارد آنجا این پلید؛یلدایِ فرمان آمده
بنیادشان ویران کُند؛از نو بسازد خانه را
ای نازنینانِ زمان؛یلدا نگهبان آمده
او برنمی تابد ستم؛تاریکی وُ بیچارگی
دلواپسِ اِستارگان؛یلدا فروزان آمده
با این درختِ آرزو سبزینه های تُو به تُو
او رونقِ اُلفت شده یلدایِ گُردان آمده
بشکسته بارویِ بلا؛سوزانده حِرمان وُ عزا
عزلت گریزان شد دگر؛سرسبزِ بستان آمده
سنگِ صبورِ خانه ای؛دریا!زِ شادی مستِ مست
پیمانۀ شادی به دست همراهِ مستان آمده
هیهات ازین بیگانگی؛سرخوردگی آشفتگی
بردارد از ره تو-منی؛یلدایِ درمان آمده
با فصلِ سردِ سَر به تُو؛هرگز ندارد گفتگو
از برگ ریزِ روزگار اینک گریزان آمده
این راه چون بیجاده ای1؛در زیرِ پایِ رهروان
احساسِ انسانی نگر با زنگِ باران آمده
هان این پریچهره نگر با چلچراغ وُ چلچله
این چلۀ رُو به بهار؛افسونگر افسان آمده
فالی بزن ای روشنی؛با شامِ سرما خورده ات
شعری بخوان از خاطره؛ای خوشتر از جان آمده
پایانِ این آوارگی؛ای غنچۀ بشکُفته دل
جانا هماهنگی نگر؛گلبانگِ جانان آمده
دیگر سکوتِ کوچه ها؛آن زوزه های گرگِ مرگ
برچیده شد این چیرگی؛یلدایِ برهان آمده
آوایِ آزادی سِتُرگ؛در متن وُ در بطنِ زمان
آهنگ وُ آوازِ زمین؛یلدا جهانبان آمده
با یک اشاره زنده شد؛شعری که سرما بُرده بود 
جادو کُنَد گفتارِ او؛یلدا غزلخوان آمده
ای چامۀ چرخانِ دَهر؛پیچیده در رگها وُ خون
پژواکِ بی پروایِ آن؛یلدایِ توفان آمده
چشمانِ خورشیدِ جهان لبخندِ جاویدانِ جان
آفاق را روشن کُنَد جان است وُ مرجان آمده
آزادی وُ آغوشِ عشق با اشکِ شادی توأمان
با فرِّ فردوس آمده خوشخوان بهاران آمده
از زندگی کوهِ شکوه از آبشارِ عشقِ ما
گیسویِ هستی را نگر زیبا وُ افشان آمده
ای ابرِ غم اینک برو از آسمانِ سینه ها
هر اختری چون اخگری خندان وُ تابان آمده
بگشای درهای دِل ات؛با خنده ات آتش بزن
بر پیکرِ بُتها وُ دیو؛یلدای طغیان آمده
بانویِ ما یلدایِ ما؛خورشیدِ خنیاگر نگر
سیمای او مهرِ جهان؛یلدا درخشان آمده
سیمرغِ باغِ لاله ها دُردانه های آشنا
رقصان وُ دست افشان شده بانویِ ایران آمده
چهارشنبه 29 آذرماه 1402///20 دسامبر 2023
تابلو از:شهرزاد بردبار
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1-بیجاده=یاقوتِ سرخ.کهربا.