بە نظر می رسد علیرغم هشدارها، تهدیدها و اخطارها احتمال درگیری مستقیم میان ایران و آمریکا کم است قبل از هر چیز بە این علت کە نە جمهوری اسلامی مایل بە چنین درگیری است و نە ایالات متحدە هم ضرورتی برای شروع آن می بیند. جمهوری اسلامی کە از ضعف خود برای ورود در جنگ با قویترین ارتش دنیا آگاە است، ترجیح می دهد کە کماکان از طریق نیروهای نیابتی اش اقدام کند. استراتژی نظام در مرحلە فعلی بالابردن هزینە جنگ برای طرف مقابل و بر پایە مزاحمتهایی بنیان نهادە شدە کە قرار است روند پیشروی رقیب را کند کند، و یا سرانجام بە مرحلەای منتهی شوند کە ماشین جنگی اسراییل را در غزە متوقف کند.

امید آنها بە روندهایی است کە در حال حاضر در آمریکا، اتحادیە اروپا و میان کشورهای عربی برای خاتمە دادن بە جنگ غزە شدت گرفتەاند! طرف آمریکایی و اسراییلی هم کە اساسا تحرکات نیروهای نیابتی حاکمان ایران در لبنان، سوریە، عراق و یمن را برای خود خطر جدی نمی بینند، سعی در تحدید این حملات و تاثیرگذاری آن بر روند حوادث دارند. در واقع تمرکز بر کشیدن دندان زیرین محور مقاومت، یعنی حماس قرار دارد.

آنها می خواهند با تضیعف شدید حماس ضربە کاری بە جمهوری اسلامی وارد آورند تا یکی از امکانات اساسی آخوندها را برای باجخواهی و تقابل با خود از میان برداشتەباشند. بنابراین بە نظر نمی رسد کە فعلا احتمال جنگی میان ایران و آمریکا وجود داشتەباشد. جمهوری اسلامی علیرغم توانایی های خاص خود، اما بعنوان عاملی جدی در زمینە تحرکات سیاسی ـ دیپلماتیک کە هم اکنون در میان غربیها و اعراب جریان دارد بحساب نمی آید. با این حساب نە فعلا توان نظامی آن خطری جدی محسوب می شود، و نە توان سیاسی ـ دیپلماتیک آن آنچنان قوی کە بتواند بازی را برهم بزند.

جمهوری اسلامی بر خلاف برنامەها و نیات خود، کە ورود بە عرصە نظامی برای باجخواهی سیاسی است، بە طرفی جدی در حل مناقشە خاورمیانە و یا کسب امتیاز بە نفع خود تبدیل نشدەاست. دستگاە دیپلماتیک جمهوری اسلامی تلاش بسیار دارد کە در این عرصە هم ورود کند، اما اقدامات آن در زمینە تحریک نظامی و از جملە حملات اخیرش بە کشورهای همسایە مانع برانگیختن حس اعتماد در میان بازیگران سیاسی است. نە تنها آمریکا و اتحادیە اروپا، بلکە کشورهای همسایە هم از نوع تحرکات جمهوری اسلامی کە در آن تکیە بر نیروهای نیابتی و ایجاد آشوب و هرج و مرج در کشورهاست، ناراضی اند.

 اظهارات اخیر مقامات عراقی در مورد دخالتها و تجاوزات جمهوری اسلامی در عراق و تلاش برای تسویە حساب با آمریکا بە قیمت امنیت دیگران، خود نمونە بارزی از چنین واکنشهایی است. آمریکا بر این وضعیت اشراف دارد، و بنابراین فعلا نیازی بە برخورد نظامی با جمهوری اسلامی نمی بیند. در واقع روندها بە نفع حاکمان ایران نیست، و این بشدت آنها را عصبی و غیرقابل پیش بینی کردەاست.