خالق «هستی» راهی برای نسل ما گشود و رفت

انگار همدستی کرده بودند... بعید نیست از این زری هرچه بگویی برمی آید کسی چه می داند شاید قول گوشواره اش را به سایه مرگ داده بود  که بیاید و او را در این روز ببرد تا که مرگش نیز زنانه و زن واره اتفاق افتد...

 انگار همدستی کرده بودیم که در مدرسه فمینیستی، امسال به مناسبت تولد 90 سالگی اش  ویژه نامه ای را به او اختصاص دهیم و آن قدر از او بنویسیم تا شاید اندکی  از دین مان را به او ادا کرده باشیم.

 برای  او که سووشونش همچون درفش کاویانی مرزهای ادبیات داستانی زنان را درنوردید.

 برای او که  هما ناطق از زبان جلال "عیال فاضله " اش نامید.

 برای او که نوشین احمدی خراسانی "خالق هستی" اش خواند.

برای او که  سیمین بهبهانی در وصف اش گفت: «سیمین تاجی است به تارک سرزمین ما ـ ماندگار».

برای او که شهلا لاهیجی در موردش گفت «جلال آل احمد را با سیمین دانشور شناختم.»

.....

 چه خوب شد که به مناسبت تولدش آن قدر نوشتیم که حالا سکوت باشکوه مرگش را بی اضطرابی برای مرثیه نوشتن های شتابزده مزه مزه کنیم. این هم از آن کارها بود... نوشتن برای زندگان به رسم سپاس تا در شکوه آرام مرگ شان سهیم شویم.

 پس، سخن کوتاه می کنیم و قلم برای گریستن  نمی چرخانیم. فقط تسلیتی کوتاه از طرف بچه مدرسه ای ها:

 سیمین دانشور، داستان نویس، مترجم ، و محقق ادبیات... با آن قلم نرم و با آن دم گرم شیرازی که بوی عطر و بهار فارس را بر فضای داستان نویسی زنان می پراکند در «روز جهانی زن»،  کوله باری از عشق و دانش و ادب را به زنان ایران هدیه کرد و رفت. انگار همدستی کرده بودند... بعید نیست از این زری هرچه بگویی بر می آید "عزت الدوله" هم گیج شده....