اینجا کلیک کنیدمحسن سازگارا هشت موضوع مطرح ميشود / اوّل، مراسم تدفين و ختم شهيد جنبش سبز، آقای مسعود علی محمدی، بچه ها برای من هم متعدد فرستاده اند که ميروند و شرکت ميکنند، به نظر من کار بسيار درست و خوبی است و روالی که ما از قبل داشتيم که شهدای جنبش را عزيز و بزرگ بداريم و برايشان مراسم بگيريم که متاسفانه نميگذارند، در مورد اين شهيد هم بايد اجرا بشود و بايد تا آنجا که ميتوانيم در بزرگداشت دکتر علی محمدی بکوشيم / نکته دوّم، کارگران کارخانه آونگان اراک اعتصابشان ادامه دارد و 8 ماه است که حقوق نگرفته اند / مسئولين کارخانه که خصوصی سازی شده ميگويند که پول ندارند، اين کارخانه ای است که دکلهای برق ميسازد و وزارت نيرو خريدار اصلی است / اين مشکل در مورد همه کارخانجات و پيمانکارهايی که طرف دولت هستند پيش آمده و دولت ورشکسته نميتواند به پرداختها و تعهدات خود عمل کند/ نکته سوّم، خبرنامه اعتصاب سبز توسط دانشجويان دانشکده فنّی دانشگاه تهران منتشر شده و در آن به صراحت گفته اند که اگر دوستانمان که زندان هستند، آزاد و در کنارمان نباشند، امتحان نميدهيم /اين موضع درستی است که دانشجويان خيلی از دانشگاهها گرفته اند و ميگويند که دانشجويان زندانی بايد آزاد بشوند تا دست از اعتصاب بردارند / نکته چهارم، سفر آقای احمدی نژاد به خوزستان است، که همانطوری که پيشبينی ميشد، رفتند سراغ آوردن مردم برای استقبال و به هر شهری 500 نفر سهميه داده بودند که فرماندارها با خود بياورند با اتوبوس مجانی، و کيک و سانديس پخش ميکردند و لباس عشاير را به تن عده ای کردند و از اين قبيل نمايشهايی که ميدهند / جالب اينست که پاره ای از پروژه ها در اين سفر مجدداً افتتاح شده، احمدی نژاد شال سبز انداخته و معلوم نيست با اين شال چه ميخواهد بگويد، امّا اوّلين قدم برای سبز شدن اينست که کف پای مردم ببوسد و رياست جمهوری را ترک کند و برود، اگر ادعای سبز بودن دارد / از اين نمايشها که بگذريم، کارگران لوله سازی اهواز پلاکاردهايی را در مسير گرفته بودند که 13 ماه است حقوق نگرفته اند / نکته پنجم، حرکت ما برای 22 بهمن است که دارد به تدريج مانند ديگر حرکتهای بزرگی که داشته ايم، شکل ميگيرد / جنبش که الان نوجوان پرقدرتی دارد ميشود، در حرکتهای قبلی و مسيری که آمده نشان داده است مانند يک مشتزن قوی و ورزيده و بافکر تن خودش را با آکسيونهای متعدد و تنوع تاکتيکی گرم نگه ميدارد، عضو گيری ميکند، رشد ميکند، مردم را در ميدان نگه ميدارد و هر از چند گاهی که فرصتی پيدا ميکند برای ميليونی به خيابان آمدن، پايش را به خيابان ميگذارد و مانند مشتزنی که با يک گوريل در رينگ قرار دارد يک ضربه کاری به اين گوريل ميزند، و بعد از هر حرکت ميليونی و قدرتنمايی عمومی ما، اين گوريل گيج و گيجتر ميشود و مطمئن باشيد که يکروزی با صورت به زمين ميخورد / از همين حالا هم بچه ها ميگويند که در 22 بهمن ضربه بزرگی در سراسر کشور خواند زد، c در مسيرهايی که خود حکومت هم ناچار است در آنها راهپيمايی هرساله اش را بکند، حضور بزرگ خواهند داشت، ضمن اينکه روشهای قبلی حضرات برای سرکوب هم خنثی شده است بنابر اين امکان حضور بزرگ هست، اگر هم در 22 بهمن اين گوريل با صورت به زمين نخورد، ما چهارشنبه سوری، 13 به در و روزهای ديگری را داريم که قدمتشان در اين مملکت چندين هزار سال است و به طور طبيعی همه بيرون می آييم و حضور داريم / به هر حال اين حرکتها و قدرتنمای ميليونی ما، هر بار با روشهايی که اتخاذ کرده ايم، هربار حکومت را کاملاً گيج کرده و چند قدم به عقب برده و پيامهای مهمی را هم به دنيا رسانده است / در همين راستا کسی برای من نوشته بود که اگر اينها بخواهند برای برخورد با مردم اين زره پوشها را بياورند، ساده ترين راه مقابله با آنها استفاده از تخم مرغهای رنگی و زدن آنها به شيشه اين ماشينهاست، شخص ديگری هم نوشته بود اين کار را بچه های آمريکای لاتين با بادکنک رنگی ميکردند، درونش را پر از رنگ ميکردند، درش را ميبستند و توی جيبشان بود و به زره پوشان نظامی ها ميزدند / در مورد 22 بهمن هم در روزهای بعد صحبت ميکنيم که جنبش چگونه با حفظ ديسيپلين مبارزات بی خشونت و حفظ سلامت خودش و دفاع از خودش ميتواند به ميدان برود و به کل جمهوری اسلامی، مانند يک رفراندم، آری يا نه بگويد /نکته ششم، اخبار نگران کننده ای ميرسد از احتمال اعدام فرزاد کمانگر در کردستان، که بدنبال اعدامهای قبلی از بچه های کرد، اين خشونت چندين برابر با کردها را نشان ميدهد و به همه ما واجب است که اعتراض خودمان را به احکام اعدام اعلام کنيم بخصوص در کردستان، و از بچه های خوب کردستان خواهش ميکنم که با استفاده از روشهای مختلف مبارزات و تاکتيکهای مختلف مانند تعطيل کردن مغازه ها، ادارات، اعتصابات، شعارنويسی، راهپيمايی و ... به اعدام فرزاد کمانگر اعتراض کنند و به حکومت اخطار کنند / همچنين از بچه های ساير نقاط کشور هم ميخواهم که همبستگی خودشان را با بچه های خوب و مبارز کردستان اعلام کنند / نکته هفتم، يکی از دوستان از رامسر برای من نوشته که ما در اين شهر هم شعارنويسی را شروع کرده ايم ولی کودتاچی ها هزينه ميکنند، تابلوی بزرگی را در وسط شهر زده اند در دفاع از سپاه، و به نظر من ساده ترين کار اينست که کمی رنگ به آن بپاشيد، در نتيجه هرکسی رد بشود خواهد ديد که جنبش سبز مخالفتش را با اين شعارها اعلام کرده است / از ايلام هم دوستی نوشته که همان مشکل فعاليت در شهر کوچک را دارند، که قبلاً هم گفتم، با شعارنويسی ميشود شروع کرد، آدمهای فعال را شناسايی کرد، گروههای کوچک درست کرد، کار روانی انجام داد، طرفداران حکومت را ميشود زير فشار روانی گذاشت با عکس و تلفن و ... ولی در مناسبتی مانند 22 بهمن ميتوانيد جويبارهای کوچکی را که درست کرده ايد به هم وصل کنيد و جو اکثريت شهر را بگيريد و به ميدان بياوريد / نکته آخر، در مورد سوالهايی که اغلب پرسيده ميشود و اين سوال که "آيا مبارزات بی خشونت الزاماً رهبر کاريزماتيک ميخواهد؟" که ديشب پاسخ دادم "نه" بخصوص مدل مانند جنبش سبز ما نشان داده که چگونه کار آمد بوده و از پايين به بالا "هر سرباز يک رهبر" شکل ميگيرد و حرکت ميکند و مسير خودش را به جلو ميبرد و مثالهای ديگری هم در دنيا نشان ميدهد که جنبش بی خشونت به پيروزی ميرسد