واپسین بیانیه حزب ملت ایران پیرامون قیام آبانماه 98

پاینده ایران ای آفریدگار پاک

ترا پرستش می‏کنم و از تو یاری می‏جویم

«نفیر گلوله بر قلب‏ها نشست تا بانگ آزادی‏خواهی در گلو خفه شود.»

هم میهن!

سنگ فرش خیابان‏های شهرهای‏مان رنگین به خون جوانان و فرزندان پاک سرزمین‏مان شد به کدامین گناه!؟ آزادی‏خواهی،خروش بر استبداد، عامل بیکاری، فقر و بی‏فردایی و اینک غمگنانه‏هایی بر غمگنانه‏های میهنم انباشته‏ی تاریخ شد. پاییز سرد، برگ‏ریزانی دردناک و ریزش تن‏های پاک جوانان‏مان، آری رسم عاشقی چه زیبا بر تاریخ میهن نقش شد.

هم میهن! برای نجات ایران راهی جز دوست داشتنش نیست.

ملت آزاده و شریف ایران!

چهار دهه از استقرار حاکمیت اسلامی می‏گذرد. چهار دهه از خروش و خیزش ملت ستم دیده از استبداد وابسته پیشین گذشت. چهار دهه از انقلاب ملت ایران، ملتی که آزادی‏خواهی را از انقلاب مشروطه فریاد می‏زد و خون می‏داد، گذشت. عدالت اجتماعی،آزادی سیاسی و رفاه اقتصادی و رفع تبعیض‏ها وکرامت بشری که خواست ملت بود، هر روز و هر شب در رسانه‏های حاکمیتی مبدل به شعار مستمر و ابزاری شد. اختلاس و چپاول ثروت ملی، در سایه الیگارشی سامان‏یافته و حاکمیت ملوک‏الطوایفی و عدم پاسخ‏گویی کار بدستان حکومت، تمام روزنه‏ های امید به آینده‏ ا ی بهتر را در پیش روی ملت نجیب ایران بست. رانت خواران، باندهای مافیایی خود را روز به روز بر همه‏ی عرصه‏ های میهن گستراندند. صنایع کشور به ثمن بخس، به نورچشمی‏ها و آقازاده‏ها واگذار شد تا با ثروت ملت ستم دیده در کشورهای بیگانه به خوشگذرانی مشغول شوند. مدیران بی‏سواد و جناحی در راس مهم‏ترین مراکز تصمیم‏گیری فرهنگی و اقتصادی گماشته شدند تا فساد و رانت خواری و رشوه، شیرازه مملکت را از هم بگسلاند. به اعتراف زمام‏داران پول‏های کثیف وارد رقابت‏های انتخاباتی می‏شود تا حداقل‏های دموکراسی با دخالت نهادهای قدرت و نظارت استصوابی به مسلخ برده شود. نمایندگان مجلس که باید نماینده ملت باشند و مدافع حقوق مردم ایران، وارد بازی قدرت شده و عملا مبدل به سخن‏گوی جناح‏ های حاکمیتی شده و شوربختی آن که فراکسیون‏های وا‌پسگرای قومی و ضد ملی راه انداخته و در زمین دشمن بازی می‏کنند... . در عرصه خارجی نیز اوضاع تابع همین سبک و سیاق و شیوه مدیریتی است و دیپلماسی ترس خورده و دیپلمات‏های ناآشنا به دیپلماسی که فاقد حداقل‏های درک از منافع ملی هستند، ایران را دچار انزوا و پایمال کردن منافع ملی در عرصه بین‏الملل نموده است.

هم میهنان!

آن چه که بیان شد تنها گوشه‏ی کوچکی از نابسامانی و ناکارآمدی جمهوری اسلامی در عرصه داخلی و خارجی بود. افزایش یک باره قیمت بنزین و عدم صداقت کار بدستان با ملت، بهانه‏ ای شد تا خیزش آبان‏ماه روی دهد و ملت زیر ستم که سال‏هاست رنج بیکاری و فقر را برگرده‏های نحیف خود تحمل می‏کرد، این بار در یک خیزش مسالمت‏آمیز به خیابان‏ها آمد تا صدای اعتراض خود را به گوش حاکمان برساند. بیش از صد شهر کشور هم‏زمان در یک همبستگی ملی به خیابان‏ها آمدند. اعتراض مسالمت‏آمیز ملت به یک باره رنگ خون و خشونت به خود گرفت، صد ها کشته و زخمی و رادیکال‏تر شدن فضای اعتراضات، بهانه‏ ای شد تا نیروهای امنیتی با شدت هر چه تمام‏تر برای سرکوب اعتراضات وارد عمل شوند. به استناد اخبار رسمی رسانه ‏های حکومت در عرض دو روز، ده‏ها بانک به آتش کشیده و مراکز اقتصادی بسیاری ویران و غارت شد. حکومت، ملت را از سوریه ‏ا ی شدن پروا داد و عنوان داشت که آتش ‏زدن‏ها و ویرانی کار اشرار بوده است و دست‏های بیگانه دخیل در سازماندهی این اشرار!! بله ما هم باور داریم که کار اشرار و بیگانه بوده است. چو این که یک ایرانی هیچ گاه به اموال ملی آسیب نمی‏زند. اما پرسش این جاست، مگر نمی‏گفتید اگر ملت نان ندارند بخورند در عوض امنیت دارند؟ مگر نمی‏گفتید که سلاح‏داران و نیروهای امنیتی بر تمام تحرکات دشمن اشراف دارند تا آسیبی به ملت و میهن نرسد؟ پس چه شد؟ چگونه دشمن و اشرار! در عرض دو روز توانستند چنین ویرانی‏هایی را به بار بیاورند و ده‏ها معترض به وضع موجود نیز قربانی شوند؟ چگونه باید پاسخ تناقض منت امنیت بر ملت و اشرار سازمان یافته را داد؟

هم‏ میهنان!

باور داریم که اگر فضای سیاسی باز بود و این چنین محدودیت‏های گسترده و کمرشکن بر احزاب و جریان‏های سیاسی و مدنی، حاکم نبود، هیچ گاه اعتراضات مسالمت‏آمیز منتهی به خشونت و ویرانی نمی‏شد، چه این که در یک فضای دموکراتیک سیاسی احزاب می‏توانستند ضمن بیان مطالبات ملت و پیگیری خواست‏های به حق مردم، اعتراضات را نیز مدیریت نمایند.

حزب ملت ایران: ضمن محکوم نمودن هر گونه خشونت تحت هر عنوانی، هشدار می‏دهد، ایران آبستن حوادث است، دشمن در برون مرزها در کمین نشسته تا از کوچک‏ترین فرصتی برای ویرانی کشورمان بهره‏ برداری کند. جامعه‏ی ایرانی پذیرای خشونت نیست و بیش از این نیز تاب و توان ناکارآمدی سیستم مدیریتی در عرصه‏ های اقتصادی، سیاسی و ‌فرهنگی را ندارد.

حزب ملت ایران

تهران- 21 آذرماه 1398