پاسخ《سعید رضا》به سوالات شکاف نسل ها!

۱- شکاف نسل ها از دید شما چگونه است؟
الف /پدیده طبیعی است؟
ب/عجیب بنظر می رسد؟
شکاف نسل ها، امری کاملا طبیعی است ولی آنچه امروز بعنوان شکاف نسل ها مطرح میشود، بیشتر منظورش علل عدم باور و همراهی نسل جدید از تجارب و تفکرات نسلهای گذشته است. نسلی که بیش از چهل سال پیش به دنبال متحول کردن جامعه، چرخی را به گردش در آورد که به کژراهه رفت و نتیجه عملی آن بزرگترین فاجعه اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی برای مردمان میهنمان گردید.
سوال مقابل: چرا بایستی نسل جدید با تمام این تجارب تلخ، به روشها و عقاید نسل گذشته وفادار بماند؟

۲- آیا در ایران ما «تفاوت نسل ها »و یا «تقابل نسل ها » مواجه می دانیم؟
تفاوت نسل ها که همیشه وجود داشته است و امری طبیعی است، ولی انچه جدید است عدم اعتماد و باور نسل جدید به نسل گذشته است، نسلی که در طی چهل سال به روز نشده و هنوز در تفکرات و تضادهای خود دست و پا میزند.
بعنوان مثال سعی کنید رفقا اشرف دهقان، توکل، سامع، کشتگر و خلیق که همه از یک ریشه واحد بوده اند فقط برای صرف ناهار بر سر یک میز بنشانید. اگر آمدند و بی مشکل فقط با هم ناهار خوردند و گپی دوستانه زدند، آنوقت باید از نسل جدید انتظار داشته باشیم که به حرفهایمان اهمیت بدهند و ما را جدی بگیرند. 

۳- نقش جوانان در تحولات سیاسی ده سال اخیر را چگونه ارزیابی می کنید؟
جوانان موتور محرکه تحولات سیاسی ده سال اخیر بوده اند. این اپوزیسیون خارج از کشور است که در بسیاری از تحولات از جامعه عقب افتاده و نتوانسته است نقش خود را بعنوان عنصر پیشتاز و راهنما در عمل بازی نماید.

۴- چرا اپوزیسیون سنتی خارج از کشوردر کارش موفق نبوده، دیگر مورد اعتماد جوانان نیستند؟
جواب در سوال مستتر است اپوزیسیون خارج از کشور "سنتی" است و سالهاست به روز نشده و درگیر خود زنی و دگر زنی است. وقتی خودمان خودمان را قبول نداریم و همدیگر را هر روزه به صدها اشتباه و خیانت متهم میکنیم، چرا بایستی دیگران و بخصوص جوانان ما را باور کنند؟ 
به نظر من تا اپوزیسیون خارج از کشور نتواند به یک تفاهم جمعی برای مبارزه ای مشترک با دشمنی مشترک دست یابد، نخواهد توانست در صحنه عمل تاثیر گذار و برای جوانان امروز قابل اعتماد گردد. من معتقد به ایجاد یک "جبهه فراگیر ملی" از نیرو های آزادیخواه و برابری طلب هستم که همگام و هم صدا در مسیر سرنگونی استبداد مذهبی حاکم بر ایران حرکت نمایند. تنها در این صورت است که باورمندی درونی ما بعنوان اپوزیسیون خارج از کشور (نسل انقلابی ها) به یکدیگر، میتواند بستری پویا و درخشان برای باورمندی بیرونی نسل جدید داخل و خارج از کشور به ما فراهم آورد.

۵- چه مسایلی در تفاوت سنی و فاصله نسلها تاثیر دارد؟
الف- کندکاری در استفاده از تکنولوژی دیجیتالی؟
ب- زبان نسل قدیم با جوانان فرق میکند. ادبیاتی که امروز استفاده میکنند با ادبیات ما فرق دارد؟
وقتی که به روز نشده ایم در واقع هم کند کاری در استفاده از تکنولوژی نوین داریم و هم ادبیاتمان کهنه است. 
مهمتر اینکه سیستم تفکری، روشهای سازماندهی، تاکتیک های مبارزاتی و در یک کلام مبانی نظری و روشهای عملی ما عقب افتاده و برای جوانان امروزی غیر قابل اتکاست. البته با جذب نیروی جوان میتوان این نقایص ساختاری را به راحتی بر طرف کرد.

۶- آیا کاملا طبیعی است که نسل انقلابی ها نتوانند با جوانان ارتباط بر قرار کنند؟
نه طبیعی نیست، چرا که در سال ۵۶ تا ۵۸ به سادگی این ارتباط ارگانیک برقرار شد و در عمل اقبالی میلیونی برای جذب به نیروهای سیاسی با دیدگاه های مختلف در سایه صداقت و از جان گذشتگی بنیانگذاران و مبارزان سالهای بعد از کودتای ۳۲ فراهم گردید، که همه شاهدش بودیم. نسل انقلابی ها در طی چند دهه گذشته به بی عملی مزمن دچار گشته اند. انها در اثر خود بزرگ بینی و خود محوری از یکطرف و تفرقه افکنی رژیم از طرف دیگر، تا حد بسیار زیادی توان خود را برای جذب نسل جوان از دست داده اند. واقعا نسل جوان بایستی دنبال کدام نیرو حرکت کند؟ 

۷- بنظر شما، تفاوت در سن نسل هاست و یا تفاوت در عملکرد و دیدگاه‌ ها نسل ها؟
نیروی اپوزیسیون جاذبه خود را از دست داده است و این مسیله الزاما به سن ارتباطی ندارد. اگر منظور شما از دیدگاه تاکتیک ها میباشد، بله کاملا کهنه و کلاسیک هستند، اگر منظور شما از دیدگاه ایدئولوژی باشد، نه قطعا میتوان با هر دیدگاهی روشهای نوین و کاربردی را با توجه به شرایط موجود پیشنهاد و اجرایی نمود.

باید یکی شویم
اینان هراسشان ز یگانگی ماست