'دشمن خارجی' رمز تعرض جمهوری اسلامی در داخل در سرکوب مخالفان و رقبای سیاسی، و در خارج هم رمز حرکت های فراملی برای ایجاد هالە قدرت سیاسی در تمامی چهار دهە عمر آن بودەاست. رمزی کە توانست پوشش مناسبی ایجادکردە و قدرقدرتی این نظام ایدەئولوژیک مذهبی را فراهم آورد.

اما حنای این رمز پوششی و تعرضی بوضوح رنگ باختەاست. شتاب گیری اعتراضات مردم و کاهش زمانی میان آنها، تغییر روند از "سرکوب ـ اعتراض ـ سرکوب" بە "اعتراض ـ سرکوب ـ اعتراض" با فواصل بسیار کوتاهتر، نشان از آن دارند کە علیرغم وجود فضای جنگی، اما حاکمیت بمانند سابق نمی تواند از آن جهت متاثرکردن فضای افکار عمومی بە نفع خود استفادەکند. حنای 'دشمن خارجی' آشکارا رنگ باختەاست.

در چنین شرایطی دو امکان در مقابل حاکمیت قراردارد: اول، بازنگری در سیاستهای موجود بویژە در بعد سیاست خارجی؛ دوم، ادامە همان راە رفتە کە البتە این بار هزینە سرکوب مردم هم در ابعاد گستردە بر آن اضافە شدەاست. جمهوری اسلامی کە بارها از موضع نسبی قدرت امکان مذاکرە جدی با آمریکا و عادی سازی نسبی روابط با آن را از دست دادەاست این بار اگر در شرایط فعلی بدان اقدام ورزد، با توجە بە ضعف داخلی (فروپاشی شدید مشروعیت نظام)، در واقع در بدترین شرایط موجود، بفرض آغاز گفتگو با آمریکا، بر سر میز گفتگو خواهدرفت. ادامە وضعیت فعلی هم بەمعنای شکاف بیشتر در داخل کشور و اوج گیری اعتراضات مردمی خواهدبود کە موجودیت نظام را در معرض تهدید جدی قرار خواهدداد. در واقع نظام جمهوری اسلامی هم اکنون بنوعی در بن بست قرارگرفتەاست.

اما راەحل دیگری هم وجوددارد کە البتە بشدت وحشتناک است کە آن نیز همانا برپایی یک جنگ محدود منطقەای است برای اینکە بتواند بەکل کشور را وارد موقعیت کاملا متفاوتی کند. برای برپائی چنین جنگی وجود یک دشمن منطقەای لازم است. در شرایط فعلی منطقە تنها کشورهای جنوبی حوزە خلیج فارس هستند کە می توانند دشمن محسوب شدە و ایران با آنها وارد جنگ شود، اما با توجە بە مواضع نرمتر اخیر این کشورهای در رابطە با ایران و اوضاع منطقە، بهانە جدی ای برای آغاز جنگ با آنها عملا وجود ندارد. می ماند آمریکا و اسرائیل کە این هم بە معنای خودکشی و فاجعە سهمناک برای کشور خواهد بود. شاید ایجاد و برجستەکردن یک گروە تروریستی در منطقە کە همانند داعش همە را بنوعی درگیر کند، راەحل دیگری باشد، اما ایجاد چنین نیروئی هم زمان می برد و با توجە بە سرعت گیری روند رویدادها در کشور عملا زمان زیادی برای چنین عملی موجود نیست.

شاید بتوان امیدواربود کە بالاخرە سران جمهوری اسلامی عقل سلیم پیشە کنند و با بازکردن راە برای اصلاح طلبان و عقب راندن سپاە از ارکان سیاسی کشور، با پیشەکردن میانەروی در سیاست، شرایط را برای تفاهم با غرب و گشایش سیاسی در داخل کشور فراهم کنند. خامنەای باید بە تغییر تن دردهد.