بانوی نود ساله بهائی مادر! من همراه با تو فریاد می زنم !

15.11.2021 - 05:47

شهروندی آزاده شمرده نمی شوی زمانی که شب آرام وبی دغذغه از رنج وهراس آن پیرزن نود ساله بهائی ساکن روستائی در ساری که فریاد زنان عصا بر زمین می کوبد، از درون وجود آتش گرفته خود فریاد می زند. سر بر بالین بگذاری!

بکدام گناه بایداز زمینی که نسل در نسل اجداد من بر روی آن زحمت کشیده با خون دل آن را سیراب کرده اند رانده شوم ؟

من دراین خاک در این چهار دیواری پای به حیات نهاده ام!کودکی کرده ام .همراه این درختان بر بالیده ام. گاه بشادی وگاه به غم زندگی کرده واطفال خود بزرگ نموده ام! حال در این پیرانه سری کجا بروم ؟ بر در چه کسی بنشینم ؟

این خانه من است!هر آجر آن نشانی از من و خاطرات من است. آرام گاهی که آرزو دارم به آرامش در آن چشم بر بندم.چرا باید در نود سالگی چنین بی رحمانه مورد ستم واقع شوم ؟کجاست آن روح های بزرگ انسانی که بیاریم بشتابند ؟

او مردم را بداد خواهی از ستمی که بر او می رود فرا میخواند. اما من ومن نوعی چگونه می توانیم از انسانیت وکرامت انسانی سخن گوئیم و درد بر خاسته از جان این زن نود ساله را که تمام زندگیش یک خانه گلی روستائی با چند درخت میوه است که دزدان قانونی در حال مصادره آن هستند با دردی تلخ ومشترک در وجود خود احساس نکنیم ؟

چگونه می توانیم لبخند رضایت وشادی بر لب بنشانیم زمانی که فرزندمان ،نوه مان به شادمانی پای در مدرسه و دانشگاه می گذارد اماهمزمان کودک بهائی همسایه مان ، هم شهری و هموطنمان در هراس رفتن بمدرسه است و وجود کوچکش ناگزیر از کتمان هویت خویش!احساس درد نکنیم ونبینم درد دنیای کودکانه ای که ناگزیر ازفرو خوردن شادی های کودکی در جمع هم سالان است و درحسرت نوازش دست معلم بر سر خویش ؟

آیا می توانیم رنج ودلهره این کودکان را در محیط خشن ونامهربانی را که حکومت دینی وتعصب بی ریشه مذهبی در جامعه بوجود آورده برای لحظه ای در مقایسه با کودکان خود درک کنیم ؟

براستی زمانی که جوان سخت کوش بهائی با هزاران امید با ترس و دلهره نمره قبولی دانشگاه می گیرد اما از ورود بدانشگاه که از اصلی ترین حقوق اولیه شهروندی اوست محروم می شود چه حسی بما که جوانمان بشادی وارد دانشگاه می شود دست می دهد؟

جلوتر نمی روم از زندان واعدام بهائیان نمی گویم از دردی که هنوز با گذشت چهل سال از اعدام دکتر سمندری در تبریز متخصص گوش ،حلق وبینی که هنوز خاطره محبت او با فرشباف کوچک "مشهدی احمد"پسر صاحب خانه من که ده سال بیشتر نداشت و از ناراحتی گلو وبینی گرفته تا ناراحتی چشم رنج می برد اورا بخش به بخش چرخانید سخنی نمی گویم که زخم کهنه دهان باز می کند و خونابه حاصل از این همه درد بیرون می ریزد .

براستی چگونه می توانیم چشم بر این همه بی عدالتی ببندیم و دم از حقوقق شهروندی بزنیم ؟

شهروندی معنا نمی یابد .تنها زمانی می توان از شهر وندی ،حقوق شهر وندی و شهر وند آزاد سخن گفت که به مسئولیت فردی خود در قبال دیگرشهروندان عمل نمائیم ،تلاش کنیم تا حد توان خود این دیوار صلب کشیده شده توسط ارتجاع مذهبی راسست کنیم وبا شهامت بدون ترس از انگ خوردن از حقوق شهروند بهائی خود دفاع نمائیم .

بایداز حقوق فردی واجتماعی وقوانین ناظر بر دفاع از حقوق انسانی هر شهر وند واجرای به تساوی و بی تنزل قانون در قبال تک تک افراد جامعه دفاع کردوعمل نمود!

هیچ حزب وسازمان مترقی نمی تواند بدون دفاع از حقوق تک تک مردمی که باشندگان یک سرزمین را تشکیل می دهند از آزادی خواهی ،عدالت جوئی و مترقی بودن خود سخن گوید.

ملاک و سنجش منزلت هر فرد وسازمان ارتباط مستقیم با میزان پای بندی افراد وسازمان ها به دفاع از حقوق هر فرد در جامعه دارد.وجدان فردی ،وجدان سازمانی وحزبی تنها زمانی معنی ومفهوم می یابد که با صراحت وروشنی بدفاع از حقوق شهروندی هر شهر وند دیگر یپردازد .

درد آور است وقتی که مصالح سیاسی وتسلیم شدن احزاب سیاسی را در مقابل شانتاژ جمهوری اسلامی وتسلیم شدنشان در برابر تفکر متجر بخشی از جامعه بهائی ستیز را می بینم ودم کشیدنشان را در برابر این همه اجحاف نسبت به هم وطن بهائی مشاهده می کنم .

چرا نباید حداقل یک تیتر ،یک سوتیتر ،یک مقاله این همه سایت های خبری وتحلیلی در ارتباط با نشان دادن شناعت جمهوری اسلامی در مصادره زمین وخانه شهروند ورنج بیکران این پیز رن نود ساله بهائی نباشد؟در نشان دادن بیحسی وتناقض شخصیتی عمومی مردمی که در طلب آزادی وعدالت مبارزه می کنند اما چشم بر بی عدالتی حکومت در رابطه با همسایه دیوار بدیوار خود می بندند. کوچکترین اعتزاضی به حکومت نمی کنند وبیصدا ومتاسفانه گاه همدل با تفکر دینی حاکم بر جامعه از کنار این همه ظلم می گذرند.

تا زمانی که قادر نشویم چنان از حق دیگری دفاع نمائیم که گوئی از حق خود دفاع می کنیم. سخنی از آزادگی و آزاد اندیشی و عدالت جوئی نمی توان زد .نمی توان عضو بهائی حزبی را بخاطر سیاست بازی با جمهوری اسلامی از حوزه حزبی بیرون نهاد ودم از حزب طراز نوین خواهان عدالت اجتماعی زد .

نمی توان از طرح وبرنامه های سیاسی ومصوب گنگره های مختلف حزبی وسیاسی سخن گفت اما نسبت به پایمال شدن حتی حق یک انسان با هر گرابشی دفاع ننمود.

هیچ امر انسانی نیست که مربوط به تک تک ما نباشد!وعدم دفاع از حق یک انسان را از جانب ما توجیه نماید ولو آن که هم عقیده با وی نباشیم .

مادر من که خود رانده شده از خانه ،شهر و سرزمین خود هستم درد و اندوه عمیق ترا حس می کنم وهمدرد با تو وجدان های انسانی را به داوری و دفاع از حق پایمال شده تو فرا می خوانم باشد که این نوشته کوتاه همدلی بر انگیزد و پژواک فریاد دردناک تو باشد. ابوالفضل محققی

دکتر فرامرز سمندری؛ جراح بهایی که به خاطر اعتقادات خود اعدام شد

«اینک که آخرین ساعات حیاتم را در زندان می‌گذرانم، به ذکر این سطور به‌عنوان وصیت‌نامه مبادرت می‌ورزم. من جز بهایی بودن گناهی ندارم. به این مردم و به این کشور خدمت کرده‌ام … خداحافظ پدر و مادر ارجمندم، خداحافظ آنیتای [همسر] عزیز، خداحافظ کیومرث، مریم و کامیار عزیز [فرزندان] خداحافظ دوستان بهایی و غیر بهایی‌ام. ساعاتی بعد تیرباران خواهم شد، همراه با برادر روحانی جناب یدالله آستانی عزیز. از همه ممنون و متشکرم. برای علو درجات روحم لطفا دعا بفرمایید. دکتر فرامرز سمندری [امضا] ۲۲تیر۱۳۵۹ . مراتب فوق گواهی می‌شود [مُهر رسمی] بازداشتگاه»

مطلب بالا، بخشی از نامه خداحافظی دکتر «فرامرز سمندری»، استاد دانشکده پزشکی تبریز به خانواده‌ خود ساعاتی پیش از اعدام در شهر تبریز است. این پزشک ۴۸ ساله بهایی که به اتهام اعتقادات دینی به جوخه اعدام سپرده شد، یکی از ده متخصص برتر جهان در رشته جراحی‌های میکروسکوپی گوش بود. او هم‌چنین مبتکر روشی نوین در جراحی گوش برای درمان ناشنوایان بود در این روش که امروزه شکل مدرن آن در جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد، جراح متخصص گوش، یک نوع سمعک کوچک (غیرقابل رویت) در پشت گوش فرد ناشنوا یا کم‌شنوا می‌کارد.

دستگیری و بازداشت

اطلاعی در مورد جزئیات دستگیری و بازداشت این متهم در دست نیست

دادگاه

اطلاعی درباره جلسه یا جلسات دادگاه در دست نیست

اتهامات

اتهامات عنوان شده علیه دکتر سمندری در دادگاه انقلاب اسلامی تبریز همکاری موثر با رژیم پهلوی، ساواک، دولت اسراییل و صهیونیسم بین المللی بوده است.

مدارک و شواهد

در گزارش این اعدام نشانی از مدارک ارائه شده علیه متهم نیست

دفاعیات

از دفاعیات متهم اطلاعی در دست نیست، اما بنا به اظهارات نمایندگان جامعه بهائی، معتقدات دینی سبب اصلی بازداشت و دادگاهی شدن پیروان این مذهب است. اطلاعاتی که این نمایندگان در مورد هم‌کیشان خود کسب کرده اند حاکی از این است که معمولاً درخواست متهمان برای مطالعه پرونده رد می‌شود و اگرچه قانوناً مجازند که از وکیل مدافع استفاده کنند اما از اواسط دهه هفتاد وکلای دادگستری تحت فشار قرار گرفته اند تا موکّل بهائی نپذیرند.

نمایندگان جامعه بهائیان اتهاماتی از قبیل فعالیت سیاسی ضد انقلابی یا جاسوسی را که همواره در دادگاه‌ها به بهائیان وارد می شود تکذیب کرده و یادآوری می‌کنند که اصول اساسی دین‌شان وفاداری به حکومت و فرمانبرداری از آن را تکلیف شمرده و آ‌‌ن‌ها را از هرگونه دخالت در امور سیاسی منع می نماید. این منابع اضافه می کنند که جاسوسی برای اسرائیل نیز اتهامی است بی‌اساس که مبنای آن استقرار مرکز جهانی بهائیان در اسرائیل است. حال آن که این مرکز سال‌ها قبل از تأسیس دولت اسرائیل دراواخر قرن نوزدهم میلادی در آن‌جا دایر شده است.

حکم

دادگاه انقلاب اسلامی تبریز متهم را مفسد فی الارض شناخت و به اعدام محکوم کرد. بنا به گزارش بهائیان به سازمان‌های حقوق بشر، اکثر اوقات متن احکام دادگاه‌ها در اختیار خانواده‌ها قرار نمی‌گیرد و در دسترس نیست.

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.