بشهر زنجان زادگاه نرگس محمدی خوش آمدید.

 هم شهری عزیزم خانم نرگس محمدی ، از شنیدن خبر دریافت جایزه صلح نوبل که بدرستی شایسته عزیزی چون شماست سخت خوشخال شدم . سالها قبل متحیر در برابرعظمت شمانوشتم 
"آزاد سرو باشی  حتی اگر اسیری     
خوش باد چون نسیمی از هر چمن گذشتن ." حسین منزوی                 
می دانم که دیگر نرگس محمدی نه به خانه ای در یکی از کوچه های زنجان، نه بشهر زنجان ونه حتی به ایران تعلق ندارد! او شهروند افتخاری جهان است !آزاده زنی که در اوج ستم، زیر تازیانه حکومتی بغایت خون ریزاز کرامت وحقوق انسان سخن میگوید! رنج , درد , دوری دو کودک خردسال راهمراه با زندان می پذیرد تا از آزادی و حقوق انسانی ما دفاع کند.
می دانم هر بار که در شهرمان از میدان دارالقران عبور می کنی قلبت به درد می آید !از یاد آوری پیکر نیمه جان زنیکه سنگسارش می کردند . می دانم تو نیز همراه ( ماخان ) زنی که سنگسار می شد سنگسار شدی ! چرا که در هیچ کجای جهان به قول امه سزر انسان مصلوب الحقوق وذیج شده ای نیست که تومدافع آزادی وحرمت انسان،  در وجود او کشته نشده باشی .
 این زیبائی درون، این عظمت پذیرفتن درد انسان ها در وجود خود نصیب هر کس نمی شود . تنها جان های آزاد ! روح های بزرگ که برجسم فرمان می رانند  توان کشیدن چنین بار جلیلی را دارند.هر انسانی قادر نیست در نقش پرومته ظاهر شود. آتش از خدایان برباید. انسان را وزمین را گرما وروشنی بخشد، پس آنگاه به تاوان چنین یورشی بی هراس به بند کشیده شود وشکنجه روزانه را تاب آورد.
تمامی افسانه ها ملهم از شخصیت های انسانی است .انسانی که قادر باشد به خاطر حقوق انسان ها به جنگد . با دردمندان هم دردی کند بر شادی آن ها شاد باشدوقامت در برابر ستمگران بر فرازد به افسانه بدل می شود . هر ملت قهرمانان  خود را دارد وخوشا که سرزمین ما هرگز خالی ازاین قهرمانان نبوده است .
نرگس عزیز این درختان بلند تبریزی  این تپه های مغموم اوین که شما در چهار دیواری آن به بند کشیده شده ای، شاهد چه جنایت ها که نبوده اند .هیئت مرگ منسوب خمینی در همین اطاقها نشستند ودر مدتی کوتاه یکی از شعنیع ترین وخون بار ترین جنایت های تاریخ را رقم زدند . هنوزاز قلب خاوران خونابه زیباترین فرزندان این آب وخاک جاری است .می دانم که مظلومیت ستار بهشتی و بی پناهی گوهر عشقی چگونه قلبت را به درد می آورد، تا چنان بر افروخنه از جان بر مزار او سخن بگوئی ، تو زبان برنده مظلومینی چون مادر ستارهاهستی.
 نرگس عزیزاز کدام مل چشیدی ؟ گوش به ندای کدام نسیم آزادی بخش سپردی که چنین بی باک سخن می گوئی ؟ 
از درون زندان پرده از جنایات رژیم در زندان ها بر می داری ، از جنبش بزرگ مهسا حمایت کرده شعار "زن،زندگی، آزادی "سر میدهی. با مردم پیمان دادخواهی می بندی. در ارتباط با شکنجه سفید می نویسی . ازپشت میله های زندان با شهامتی ستودنی بی هراس از ضرب وشتم شکنجه گران میخوانی.
ستاره ستیزد و، شب گریزد و، صبح روشن آید
زند بال و پر ز نو، آن کبوتر و، سوی میهن آید
زبانت داغی آتشین است!  شعله ور شده از اندیشه ای بزرگ وانسانی که ازمیوه دانائی خورده  و  سرشاری زندگی در آزادی رابی هیچ هراسی پیغام می دهد.
بار امانتی است که رنج دیدگان این سرزمین بر دوشت نهاده اند .حال با گرفتن جایزه ای چنین ارزشمند،  مسئولیت شما صد چندان می شود .مسئولیت در برابر پیام مادرمهسا امینی که دریافت این جایزه را بشما تبریک می گوید. مسئولیت در برابر کیان های کوچک با خداهای کودکانه ورنگین کمانیشان .در برابر"آرمیتای "بکما رفته ازستم یک حکومت کودک کش. 
بادریافت این جایزه موردتوجه افکار عمومی جهان قرار گرفته اید.میلیون زن ومرد در سراسر جهان از خود می پرسند این زن که با چنین تمجید وستایش از طرف کمیته داوران نوبل موفق به دریافت این جایزه گردیده کیست؟
 ملتی درد کشیده در زیر بار حکومتی جنایتکار ، جوانان برپا کننده حماسه مهسا، میلیون ها ایرانی به اجبار مهاجرت کرده، هزاران مبارز آزادی وعدالت با افتخار خواهند گفت.
"او نرگس محمدی است .یک زن ایرانی." 
من نیزبعنوان یک مبارز پیر گشته درغربت، شادمان از این پیروزی با افتخارخواهم نوشت او همشهری من است .کسی که شهرم،کشورم در برابرشهامت وپایداری او سر تعظیم فرود می آورد .من بر ورودی شهرم می نویسیم 
" بشهر زنجان زادگاه نرگس محمدی خوش آمدید." ابوالفضل محققی