اکتبر 2007

خوانندة ارجمندی در کامنتی پای مقالة شمارة سه (ما مجبوریم آزاد باشیم) چنین نوشته
اند:
«آقای نویدی آیا برای شما امکان دارد تفاوت توسعة اقتصادی با عدالت اجتماعی را روشن نمایید؟ و دیکر آن که توسعه ی اقتصادی در چین هم اکنون واقعی است یا دروغین؟
پارامتر شما برای توسعة اقتصادی کدامند؟»

حال عده اي از چهر هاي شناخته شده طرفداران اصلاحات رژيم جمهوري اسلامي و يا به اصطلاح جمهوريخواه ؛ ائتلافي را با پاره اي از به اصطلاح مشروطه خواهان مخالف پادشاهي، بوجود آورده اند. اين ائتلاف ناميمون بنام "نه جنگ نه جمهوري اسلامي نه تجزيه" قرار است در يك جلسه پالتاكي مبلغ شعار كاذب رژيم در مورد "خطر تجزيه ايران توسط اقوام" باشند.

بنیادگرایی رژیم اسلامی اکنون در سه جبههء :1- ایرانیان درون و برون مرز 2- در خاور میانه و خاور نزدیک، بویژه در کشورهای ناحیّهء خلیج فارس به مناسبت سیاسی و اقتصادی و موضوع شیعه گری و سنّی بودن، 3- و در عرصهء جهانی با مشکلات جدی روبروست، برای حلّ این بحرانها رژیم کُنسبت و استراتژیک روشنی بجز تأکید بر اسلام سنتّی ایدئولوژیک و تکرار شعارها و پای بندی به ارزشهای اوّل انقلاب و متکی بر ارگانهای[ سپاه پاسداران، بسیجی، ارتش ایدئولوژیک، وزارت اطلاعات،..] دست آورد انقلاب اسلامی و تکیّه بر...

روسیه مقتدرمی تواند ازایران بمانند ابزاری دررسیدن به این امراستفاده کند. تقویت سیاستهای ضدامپریالیستی همواره درهمین راستا قراردارد.
امادرایران پدیده ای بنام توده ایسم وجوددارد که همواره شعارش ضدغربی بودن است. این توده ایسم قطبنمایش همواره به طرف شمال می چرخد. بااین که حزب توده ایران واصولا کمونیسم بهمراه کمونیسم جهانی شکست خورد وضعیف شد، امابازهم بخش باقیمانده براساس سیاست های غلط کشورهای غربی، همانا برطبل ضدامپریالیستیشان درمیان اپوزیسیون می کوبند.

در سایت ایران گلوبال، آگهی : میتینگ بزرگ ایرانیان مقیم فرانسه بر علیه جنگ. توجهم را جلب کرد. کدام جنگ؟
بیشک در این دمونستراسیون رژیم اسلامی ساخته و هدایت شده، کم نیستند مهاجرین عرب و مسلمانانی از آفریقا و آسیا که با رژیم دید مشترک دارند، یا قسم خورگان علیه غرب و دولت راست سرکوزی در فرانسه و یا تظاهرات کنندگان حرفه ای که در این نمایش ساختگی شرکت خواهند کرد ولی نیروهای واقعاً صلح دوست، مبارزه به خاطر اجتناب از جنگ را از مسیر توقف غنی سازی از طرف رژیم حاکم بر ایران جستجو میکنند و لاغیر

نظام حقوقی دریای خزر نزدیک به دو دهه است که به معظل مهم در روابط خارجی جمهوری اسلامی تبدیل شده و هر روزدر سایه ناتوانی دیپلوماسی جمهوری اسلامی بخشی از منافع ملی از بین می رود و یا محدود تر می شود، تا جاییکه سهم پنجاه درصدی کشور از دریا به حدود یازده تا سیزده درصد تنزل یافته است، این همه در حالی اتفاق افتاده است که ایران از ظرفیت های بزرگی برخوردار بود و می توانست با بهره گیری از آنها و دیپلوماسی فعال از حقوق خود دفاع کند و آن را گسترش دهد.

"توسعه تکنولژی و نفوذ اینترنت نسل جدیدی از انسانهای دلسوز و کوشا شکل می گیرد که چهره ی جهان را تغییر خواهند داد..."
نه تنها جمهوری اسلامی "مراقب" اینترنت است و فیلترینک را بشدت در مورد سایت های سیاسی اعمال می کند بلک بيش از يکسال است که خبر ساختن آنچه را که «اينترنت ملي» می نامد را, می دهد.
_امروزه نزديك چند هزار سايت سیاسی ایرانی موجود است و طبق آخرين آمار بیش از حدود یکصد هزار هم وب لاگ وجود دارد وبر آورد می شود و وبلاگ نویسان ایرانی در رده سوم در جهان قرار دارند

برای تفکیک و شفافیّت بخشیدن به بحث، ضرورت دارد که اشکال دین با دین باوری را در کشورهای اسلامی مانند ایران و ترکیّه که لائیسیتت در آن آنها پیاده شد روشن کنیم که معمولأ به سه فرم شناخته میشوند: 1- اسلام دولتی: که محدودهء فعالیّت آن در قانون معین شده و از سوی حکومت در همان میدانِ قانون کنترل و هدایت میشود 2- اسلام مردمی: که باورهای بدون واسطه و بدون دخالت دولت و غیر ایدئولوژیکِ تودهء مردم هست 3- اسلام سیاسی که آنرا اسلام ایدئولوژیک هم مینامند...

ا ز دیگاه این رژیم تفاوتی اساسی بین امیر پرویز پویان ، مفتاحی و خسرو روزبه و رضا پهلوی نیست همه اینها به اردوی طاقوت تعلق دارند. جریانهائی از قبیل نهضت آزادی ( یزدی و بازرگان)، مسلمانان مبارز(دکتر پیمان) وجریان دکتر سامی، بنی صدر( برغم تبار آخوندیش) و مجاهدین خلق همه و همه برغم مسلمان بودنشان، نقش پل عبوریکانهای دینی تازه وارد، ولی نا آشنا به آئین کشورداری را برای تسخیر ماشین بغرنج دولتی رابازی کردند.

می
دانم که کار تئوریک خوانندة چندانی ندارد و به ویژه خوانندگان ایرانی از خواندن کار تئوریک بیزارند. این از یک سو باز می
گردد به امتناع از تفکرکه ریشه در فرهنگ ما دارد (به قول اخوان ما اهل نقلیم و نه عقل) و از سوی دیگر خستگی مفرط از همة آنچه که کار تئوریک بر سر ما مردم آورده است؛
منتظر می
مانم زرافشان برسد؛ پیشنهادی دارم که می
خواهم با خود او مطرح کنم.