اوت 2008

پیش پیغان هایی (پیش فرض هایی) که بر آن ها این هُشدار استوار میباشد، باورهایی میباشند که میگویند: " 1) ایران هنوز راه درازی تا فَرآوریِ (تولید) بُمبِ هسته ای در پیش دارد. 2) ایران را میتوان وادار کرد که به فَرنودِ (دلیل) بی پروایی (بی توجه ای) آن کشور به درخواست هایِ جهانی برایِ اَندَرواییدن ِ (به تعلیق در آوردن) غنی سازی اورانیوم، هزینۀِ گَزاف تری را پرداخت کُنَد. 3) بُمباران ِپایگاه هایِ شناخته شدۀِ هسته ای ایران، میتواند پیشرفت در غنی سازیِ این کشور را بیشینِه (حداکثر) برایِ یک تا دوسال به دَر

در عراق، بیگُمان تلاش هایی از سویِ هوادارانِ ملاها برایِ در تیررس گرفتن ِ نهاد هایِ دولتیِ عراق و سربازان آمریکایی انجام خواهد گرفت؛ همین تلاش ها در افغانستان و پاکستان روی خواهند داد. یک پُرسِش ِ مَهین (مهم) این است که چه رُخدادی در عربستان ِ سعودی و دیگر کشورهایِ کرانۀِ کَندآبِ پارس (خلیج پارس) پیش خواهد آمد؟ همۀِ این کشورها ناسازگاری هایی با ایران دارند که بین فرستادن ِ ستون ِ پَنجُمی به گُسترۀِ (قلمرو) این کشورها تا برانگیختن شیعیان بومی این کشورها در نوسان میباشد.

چه میشود اگر درین بیستمین سالگرد( جنایت بزرگ سراسری علیه انسانهای ایرانی )جمعیتی حداکثر 500نفره از زندگان و جان بدردگان این جنایت /علیرغم طیف وتفکر سیاسیشان 24 ساعت از وقت خودرا برای سفر وترتیب یک تظاهر سیاسی عدالتخواهانه در مقابل شعبهء اروپائی سازمان ملل در شهر ژنو صرف کنند که شاید هم گامی در جهت احیاء اوپوزیسیون خسته /وبنیاد نهادن اوپوزیسیونی جوانتر باشد؟. در هر حال مردادسال آینده برابرست با سی امین سالگرد جنایت بزرگ منطقه ای: تابستان 58در کردستان و همچمنین گنبد...

عفریته جنگ بار دیگر ،در منطقه ای نه چندان دور از مرزهای ایران، انسان های مظلوم را به خاک وخون کشید. در ظاهر امر ، روسیه یکی از استعمار گران معروف تاریخ در« دفاع از اقلیت اوسیت نشین ها» ، وارد جنگ با گرجستان شده است.تاوریش سابق ولادیمیر پوتین ،که تا دیروز در ظاهرمدافع انترناسیونالیسم کمونیستی بود ، و تا دیروز با درجه سرهنگی مامور کا ژب بود ، و تا دیروز ماتریالیست و بی دین و لامذهب بود، امروز ، به دست بوسی پاپ کلیسای ارتد کس مسکو مفتخر می شودوامروز بر ناسیونالیسم روسیه تکیه می کند...

اکنون پرسش اینجاست که ارزش ِ این جُنبش ِشهروندی که آغاز شده است در رویدادهایِ ساستاریکِ (سیاسی) ایران به چه اندازه میباشد؟ آیا سازمان هایِ دمکراتیک خواست هایِ زنان را، با ارزش، کِرامند (بااهمیت) و آنها را در چهارچوبِ برنامه هایِ دمکراتیک خود ارزیابی میکُنند؟ آیا زنان ِایران نغشی (نقشی) در آن همبودگاهِ ایرانشهری بجا خواهند آورد که سازمان هایِ دمکراتیک در آرزوها و برنامه هایِ والایِ خود نگاشته اند؟

چند ماهی است که در وسایل ارتباط جمعی غزب طوری سخن گفته می شود که خبر از حمله نظامی غریب الوقوع به ایران می دهد ؛ بویزه در محافل اپوزیسیون این موضوع بیشتر جدی گرفته شده است بگونه ای که از هم اکنون جبهه بندی های متضادی حول این موضوع شکل گرفته است
اردیشیر از تهران امروز در بخش اظهارنظر سایت ؛ مطلبی تحت عنوان:چه حمله بکنند و چه نکنند؛ ایران در دو سه ماه آینده دچار وضعیت فوقالعاده ای خواهد شد." نوشت که موضوع قابل بررسی است واقعا اگر رزیم در مرحله سقوط قرار گرفته باشد...

آمریکا زمان ِزیادی از پذیرفتن ِهُودِش ِ (حقانیت) دولت هایِ ایرانیِ پس از انقلاب سر باززد، ولی سیج هایِ (خطرها، risks) گُستاخیِ هسته ایِ امروز ِایران، که ما با آن درگیر هستیم، هماهنگ با پیوس هایِ (انتظارات) ما نیستند. آماج ما بایستی که دگرگونیِ رفتار ِ ایران باشد، بویژه، به اینگونه که بتوانیم پایَندان ِ (ضمانت) آنها را برایِ بازایستاندن ِ غنی سازی ِ اورانیوم و چشم پوشی از رُستن و گُستردن (development) ابزارهایِ جنگیِ هسته ای بدست بیاوریم...

در واقع تسلط بر منابع نفت و انرژی جهان گرهگاه اصلی نزاع کنونی قدرتهای بزرگ با یکدیگر است که چنین آشکار و خصمانه در مقابل یکدیگر صف آرایی کرده اند تا برای حفظ موقعیت اقتصادی خود در بازار جهانی در اندیشه تصاحب بزرگترین منابع انرژی درجهان باشند. اشغال اخیر ًاوسیتیای جنوبیً توسط ارتش روسیه بیش از هرچیزبخاطر کنترل شاهراه عبور نفت ًباکوً از ًاوسیتیای جنوبی ً به دریای سیاه میباشد که از سویی موقعیت ویژه ای را برای دولت گرجستان در معادلات سیاسی جهان فراهم آورده است.

اسلام سیاسی و ایدئولوژیک که افراد در بالا مذکور پرچم دار آن بودند، برآیند جهان بینی ایرانی و نتیجهء تقاطع اندیشه پردازی و اندیشه ورزی جامعهء ایرانی نبوده و نیست، بلکه نشأت گرفته از جنبش اسلامگرایی بنیادگرای ضد استعماری اوایل قرن نوزده در مصر و پیروی کورکورانه از تئوری پردازان دینی نخبگانِ جوامع عربی از اوایل 1960 میلادی میباشد، که این اسلام سیاسی پیوسته ضدِ اندیشه و ناسیونالیسم سالم ایرانی بوده و خواهد بود.

امروز اگر بگوییم که در شهرهای بزرگ و خصوصا تهران سر هر چهاراه و میدان و در هر خیابان و بلوار و کوچه یک گشت ارشاد و بسیج و سپاه و نیروهای انتظامی و لباس شخصی وجود دارد بیراهه نرفته ایم و نگفته ایم. این نیروها که برای دستگیری و تحقیر مردم در این مکانها هستند از چنان تنفری از سوی مردم برخوردارند که در طول این سی سال کسی آنرا بیاد ندارد. این تنفر را می توان از نگاههایی که رد و بدل می شوند بازشناخت. در چنین اوضاع و احوالی ست که میتوان پیشبینی کرد که بزودی اگر وضع اقتصاد و تحریمها همین طور پیش رود...