اوت 2008

موضوع این است ما خارج کشوری ها بایستی دست از رهبری طلبی برای مردم ایران برداریم وقتی توانستیم کارهای عملی "خرد" و کوچک انجام دهیم آن وقت می توانیم اعتماد فعالان سیاسی داخل کشور را کسب می کنیم و در اینده در نقش های کلان هم شاید رل مهمی بازی کنیم.
می شود ایران گلوبال به ارگان یک "سازمان برای اقدام بین المللی برای حقوق بشر ایران " مبدل کردیعنی در کنار مباحث بی پایان فکری یک مخرج مشترک عملی ایجاد کرد. من حدس می زنم حداقل 100 نفر فعال حقوق بشری را بشود از طریق ایران گلوبال جمع کرد...

راستی چه راز و رمزی درمیان است که پس از 30 سال و ارتکاب آنهمه جنایت ، هنوز رهبران جمهوری اسلامی به عنوان مرتکبین به "نسل کُشی و جنایت علیه بشریت" شناخته نشده اند ؟ آیا حّد نصابی از جنایت لازم است که رهبر و یا رژیمی را واجد شرایط برای شناخته شدن به عنوان "نسل کُش" و "قاتل بشریت" نماید ؟

امروز من ایرانی وبا اندیشه باوربه جهانی شدن، سئوالاتی جدی در رابطه با خاورمیانه برایم مطرح شده است .بالطبع ایران نیزدرمحور این سئوالات قرار میگیرد. این سئوالات را بدون تعصب و محافظه کاری مطرح می کنم، حداقل این اجازه را دارم سئوالاتی که سالهاست ذهن مرا به خود مشغول داشته است بر زبان بیاورم. آیا تقسیم بندی جغرافیایی خاص خاورمیانه خود منشا اصلی درگیرها و کشمشکش های یک قرن گذشته نبوده است؟ آیا به هنگام تعیین مرزها بوسیله قدرتهای بزرگ بعد از جنگ اول و دوم چهانی، ملل تقسیم شده...

نه آقایان، کانون نویسندگان ایران، کانون نویسندگان ایران نیست. این کانون همواره مقهور اندیشه هایی بوده است که بنا به تعریف نمی توانسته اند با آزادی و بیان اش همخوانی داشته باشند. کمونیسم و اسلام انقلابی را که دو آبشخور اصلی هموندان این کانون بوده اند و هستند، آخر چه کار با آزادی بیان؟ شرم را با شین بزرگ باید نوشت!

سرلشکر رحیم صفوی از کیسه خلیفه ظرفیت کشته دادن ملت ایران بی کران است! فرمانده سابق سپاه پاسداران و مشاور نظامی و عالی کنونی رهبر "سرلشکر رحیم صفوی" در یک مراسم یاد بود، برای یکی از فرماندهان کشته شده بنام سرلشکر"بابائی"، طی سخنان عجیبی، عملا اعلام داشت که جان مردم در ایران آنقدر ارزش ندارد که مثلا در امریکا و یا اروپا دارد. او با زبان و ادبیاتی که در ادامه می خوانید، از جان مردم مایه گذاشته و ظرفیت ایران برای دادن قربانی در جنگ را بی کران اعلام داشت!

اینکه: چگونه میتواند این خَرَدمندانه باشدکه ترس ِ جابجاییِ رژیم، از تهران گرفته شود؟ همینکه ملاها آگُمان شوند (اطمینان پیدا کُنند) که دِگَرگونی رژیم، آنها را پَتِست (تهدید) نمی کُند، ملاها شاید که به وَدایند (تصمیم بگیرند) که آنها دیگر نیازی به دادن ِهیچگونه پایندانی (ضمانتی) در هیچ زمینه ای نداشته باشند، دستِ کم در زمینه گُستاخی های اتمی آنها.

ذیلاً مصاحبه خانم آذر منصوری معاون سیاسی دبیر کل جبهه مشارکت را با خبر گزاری ایلنا را باضافه کامت خودم که در ذیل مصاحبه ، در سایت نوروز گذارده ام می آورم. آیا کامنت من در این سایت ملی درج میشود یا نه را نمی دانم ! قبلاً که نشده است! توضیح اینکه پاراگراف آخر را پس از ارسال کامنت افزوده ام

موفاز در پاسخ گفت که او ایران را خیلی دوست دارد و با آن که در سنین کودکی آن کشور را ترک گفته، خود را نسبت به ایران دلبسته می داند. ولی از سوی دیگر او فرمانده کل ارتش اسرائیل است و در این سمت وظیفه دارد همانند یک سرباز، از این خاک و مردمان آن دفاع کند و این وظیفه را با قاطعیت انجام خواهد داد.
این حکومت با زیرپا گذاشتن همه منافع ملی ایران، خود را پاسدار منافع و ارزش های جزیرةالعرب و فلسطینیان می داند و مصالح ملی ایران را خدشه دار می کند و...

اولین جلسه اتاق فرهنگ گفتگو با مدیریت جدید ؛در باره این موضوع که آیا تشکیل سازمانهای حقوق بشر محلی (قومی_ ملی) مثل سازمان حقوق بشر کردستان ایران و یا سازمان حقوق بشر آذربایجان و یا سایر استانها که از سوی فعالین حقوق بشری در این مناطق سازمان داده شده است که مورد انتقاد برخی از هموطنان ایرانی قرار گرفته است آنان اینطور استدلال می کنند که این شکل از فعالیت حقوق بشری موجب پراکندگی و چند دستگی می شود. از سوی دیگر کسانی از اقلیت های ملی _ قومی طرح می کنند که فعالین ترک ؛ کرد ؛ بلوچ و....

اگر يک سده پيش، از رهگذر تبديل "قانون شرع" به "قانون جديد"، ايران توانست به "حکومت قانون" دست يابد، در شرايط امروز، هرگونه گذاری در برپائی دولت دموکراسی و حقوق بشر در ايران، در گروی بيرون راندن "شرع" از متن قانون و ساختار حکومت در ايران است. تأمل در تجربه انقلاب مشروطيت به اين رويکرد سياسی الهامی نو می‌بخشد و آن پيکار در راه رفع دولت دينی و برپائی دموکراسی و حقوق بشر در ايران بر بنياد "مبانی انديشه تجدد"؛ يعنی در افق هستی شناختی و انسان شناختی "مدرنيته" است