مارس 2011

به سرنوشت ارتش شاهنشاهي بنگريد كه چگونه ان افسران ازموده و ميهن پرست به حيله مكاران در بي پناهي به فنا رفتند. نبايد گذاشت كه ان سرنوشت شوم دوباره گريبان افسران رزم ديده ملت و ذخائر دفاع ملي را گرفته انانرا به ورطه نابودي كشاند. پيش از انروز صف خود را از صفوف دشمنان مردم جدا سازيد و در قفاي ملت در برابر خائنان به وطن و ارمانهاي مردم بايستيد، سرباز ملت باشيد كه مردان سربازان ملت و محبوب قلوب انانند و در پناه حق، كه قلوب مردم عرصه مهر خداست/ سردار ملت باش كه جز ان راه به تباهي مي بري

واقعیت این است که همان سختگیری هایی که در ایران وجود دارد در میان ممالک عربی هم وجود دارد. اما مبارزات فصلی، منقطع، مقطعی، گاه گاهی، بی هدف و بی برنامه در ایران، در طول مدتی دراز، مردم را مردد و رژیم را مصمم بار آورده است. رژیم ایران میداند که مردم به مناسبت فلان روز، مثلا، روز زن، بیرون می آیند و به مدت چند ساعتی تظاهراتی میکنند و به منازل خود باز میگردند. رژیم میداند که این یک حرکت یک روزه است و تداوم پیدا نمیکند،. هدفش هم سرنگونی نیست بلکه بیان آرزوهای خود در مورد مشخصی است.

بر خلاف تونس و مصر، حکومت معمر قذافی توانسته است مانع از موفقیت سریع مخالفان شود و نبرد سیاسی را به مناقشه نظامی بدل کند. مخالفان در این نبرد با دشواری‌هایی روبرو هستند و تصمیم جامعه‌ جهانی برای انتخاب بهترین گزینه جهت ایجاد تغییر در وضعیت کنونی، تصمیم آسانی نیست

رور صانع ژاله‌ د رروز بیست وپنج بهمن درجریان اعتراض عمومی مردم تهران و پرونده‌ سازی ‌حاکمیت برای ایشان با تاسی ازتصمیم گیریهای اتاق فکر جنگ نرم، ‌ به همراه‌ آخرین مورد یعنی قتل چهار کارمند محیط زیست درسنندج مصداق جنگ خشن جمهوری اسلامی با اهداف پیشبرد جنگ نرم است. موارد ذکر شده‌ آزمایش ها و اقدامات جنگ نرم علیه‌ مردم کرد را نشان می دهد تا شاید بتوانند در نقاط دیگر ایران تجربه‌ نمایند. جنایت یادشده‌ بهانه‌ای شد تا درحد توان به‌ اهداف جنگ نرم در ایران و کردستان بپردازیم.

حال بعد از گذشت بیش از سه‌ دهه‌ و این همه‌ تغییرات ودگرگونی در سطح جهان و بخصوص منطقه‌ ودستاوردهایی تاریخی خلق کورد که‌ اگر نگوییم مستقل می توان گفت کنفدرالیی باز در قسمتهایی از سرزمین تاریخی خودشان ، بر جنبش سبز وجناحهای پیشره‌و جامعه‌ ایران می باشد تا خود را با شرایط جدید موجود تطبیق داده‌ و از پیش بطور کلی خواستهای بر حق خلقهای تحت ستم ایران و بطور اخص کردها را برای ایجاد ایرانی نمونه‌ اگر واقعا خواستار ش هستند ، در برنامه‌ کارشان قرار بدهند .

ترس را وسیله می دانند و هیبت ننگین شان را وسیله اعمال بدترین بی حرمتی ها اما چه باک که امسال ترس از شجاعت یاران به زانو نشسته است و افتخار نیز بر تارک هر برزنی پرچمش را گذراند

برای مادران پارک لاله و اعلامیه تجمع ایشان برای 17 اسفند این چندمین بار است که قلب مهربانت آزرده میشود زیرا که دروازه های اوین همچنان به روی تو بسته است و می دانی که فرزندت در پشت آن دیواری استوارانه از شرف انسانی پاسداری می کند یا به زیر خروارها خاک غنوده است

شورش علیه بی‌رؤیتی، اعلام دوباره‌ای بود بر زن بودن و این بار از زبان خودمان؛ به ضرس قاطع، پای کوبیدیم و اعلام کردیم که زن هستیم و با تعریف خودمان، نه تعریفی که حاکمیت از ما ساخته است، خودمان را بر جامعه مردسالار که یا پنهانت می‌کند و یا از تو مجسمه قداست می‌سازد، فریاد زدیم که فمینیست هستیم، تا نشان دهیم که در برابر تبعیض و فرودستی سکوت نمی‌‎کنیم، هم نقد می‌کنیم و هم به چالش می‌کشیم و هم گام به تغییر آن برمی‌داریم.