ژوئیه 2014

آمار هم در جمهوری اسلامی بر اساس فتوا و مصالح اسلام و اسلامگرایان منتشر می شود. عضو "ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی" کشور ، به دیدار سر دسته دزدان ("ام الفساد") رفت و او اظهار نمود: "چراباید شما همیشه اینگونه مسائل را مطرح کنید و چرا دوستان شما چیزی نمی گویند".!؟ "بعداز گذشت ۳۵ سال از پیروزی انقلاب اسلامی هنوز برای گفتن حقیقت با هم تعارف داریم و اگر تعارفات راکنار بگذاریم بسیاری از مشکلات برطرف خواهدشد." سرنخ همه امور به لانه فساد "بیت رهبری" متصل اند و "رطب خورده منع رطب چون کند"؟!!!

جنبشی که مردم ایران از سالهای پیش از انقلاب مشروطیت برای ایجاد دولت ملی، قانونی کردن آزادی های فردی و تحقق عدالت اجتماعی آغاز کردند هنوز به سرانجام نرسیده، و شک نیست که در این راه دراز، ملت ما علاوه بر عارف قزوینی، احمد شاملو و سیمین بهبهانی، نیازمند شاعران ملی دیگری نیز هست.

از سخنان مسعود رجوی در نشست توجیهی عملیات فروغ جاویدان (جمعه ۳۱ تیر سال ۶۷) سال‌های سال گذشته و بسیاری از کسانی‌ که در آن جمع حاضر بودند به میهمانی خاک رفته‌اند. حق بود پیش‌ از آن که گرد و غبار زمانه برآن بنشیند، بی کم و کاست ( و نه با گزیده‌سازی‌های دلخواه ) منتشر می‌شد اما نشد و جای آن را شور و فتور و مدح و ثنا گرفت.

اگر ما ایرانیان تا این حدّ، بی حقیقت زیسته‌ایم و یا در بی‌حقیقتی، مات و مضطرب و سرافکنده مانده‌یم از جمله به این دلیل است که همواره مخاطبین تک‌گویی بوده‌ایم وخود نیز به تک‌گویی پرداخته‌ایم. تک‌گوییِ مستبدانه که هرگونه خودانگیختگیِ خلاق فکری را در ما سرکوب و ما را به سترونی فکری دچار کرده است.ایرانی اگر جسارت اندیشیدن، یعنی جسارت به پرسش کشیدن جهان را تا به این حدّ فرو نهاده یکی نیز به علت همین سلطه‌ی تک‌گویی مستبدانه است؛ آن چه او را متداوماً تحقیر کرده و به مرور به حقارت ناشی از آن، خو داده است

اگر بنیادی‌ترین ویژگی روشنفکر، پرسشگری است و از این راه برانگیختن خردورزی، شاملو روشنفکری راستین است. او با تن‌آسائی اندیشه و خوگیری با سنت، مرزی گذرناپذیر دارد. به نظر می‌رسد جامعه روشنفکری ایران هنوز به این ویژگی بنیادین روشنفکر ایمان ندارد. به جای وارد شدن در یک گفتگوی ریشه‌یاب و سازنده با شاملو، با او با خشم و ناسزاگوئی برخورد کرد.