رفتن به محتوای اصلی

اکتبر 2017

بعداز شکست استراتژیک اقلیم کردستان چه میتوان کرد؟

تحقق هر شعاری را «شرایط مساعد» تعیین میکند و نه، تنها ، «خواسته های انسانها»
معیار درستی یک سیاست، لبخند کودکان همه ی اتنیک ها ست و معیار نادرستی یک سیاست اشک کودکان همه اتنیکها. این معیار اشک و لبخند را نباید درهیچ سیاستی فراموش کرد.

بیانیه بنیاد میراث پاسارگاد به مناسبت روز کوروش بزرگ

امسال پانزدهمین سالی است که مردمان بسیاری، در ایران و خارج ایران، روز 29 اکتبر - 7 آبان- را، که سالگشت روز صدور منشور کوروش بزرگ است، جشن می گیرند. این که مردمان یک سرزمین پس از قرن ها ناگهان متوجه ارزش های استثنایی یک شخصیت تاریخی سرزمین شان بشوند، و به بهانه های مختلف در شهر و آرامگاهش گرد هم آمده، و به یاد و نام او ادای احترام کنند، رویدادی مهم در آن سرزمین است. اما، در مورد سرزمين ما، این رویداد واکنشی بسیار طبیعی و بهنگام از سوی مردمان ایران است.

نتیجه همه‌پرسی اقلیم، نابودی دستاوردهای مردم کردستان عراق

همه‌پرسی استقلال کردستان عراق تبعات سنگینی برای مردم کردستان عراق در پی داشته است. پس از موج هیجانی بزرگی که در مورد این همه‌پرسی ایجاد شد، اکنون مردم کردستان نه تنها شاهد استقلال اقلیم نیستند، بلکه بسیاری از دستاوردهای ۲۶ ساله اقلیم کردستان نیز از میان رفته است. با مشاهده تبعات سنگین این همه‌پرسی، سیاست های دولت اقلیم و احزاب سنتی کرد عراق زیر سؤال رفته است.

بارزانی به دنبالِ قتل وعامِ کردهای اقلیم

آیا بارزانی که بر روی ِ رفراندوم استقلال کردستان پافشاری می نمود ، مفهوم و تعریف استقلال را می داند؟

چگونه ممکن است که از آغازِ یک استقلال ، رهبرش دستش را برای کمک جلوی دُول غربی و اسراییل دراز کند!!

آیا گاندی ،مصدق و یا ماندلا برای استقلال مردم و کشورشان از دولت یا دولت هایی یاری جستند!؟

ویا اینکه آیا دولت بارزانی توانایی نظامی ، اقتصادی و اجتماعی را برای شروع و ساختن یک کشور را دارا بود!؟

هشدار؛ ظلمِ برخی مقامات، جمهوری اسلامی را با خود خواهد برد!

دزدی، غارتگری، فحشاء، فساد و ستم و خیانت آنچنان ابعاد گسترده و ژرفی یافته، که وابستگان به این نظام نکبتبار هم دچار وحشت شده و بی آنکه ریشه ظلم و فساد را در ایدئولوژی، ماهیت سیاسی نظام و نقش اجتماعی قشر انگل روحانیت ببینند، تصور می کنند که "برخی مقامات" حکومت اسلامی را به گورستان تاریخ می فرستند. مشکل جامعه ما نادیده گرفتن تاریخ اسلام و اسلامگرایان در ایران و نقش ویرانگرانه آنها، نزدیک بینی سیاسی، خوشخیالی، انفعال و پراکندگی است.
حکومت اسلامی از درون گندیده و بوی تعفن آن جهانی شده است.