افزودن دیدگاه جدید

درووود بر آقای مستشار گرامی!
مختصر و تلنگری.

در شاهنامه، بیتهای الحاقی وجود دارند که هیچ ربطی به شاهنامه ندارند و میتوان به آسانی از سیاق کلام و روال سخن فهمید که الحاقی هستند. از جمله همین بیت: «چو ایران نباشد، تن من مباد .... بدین بوم و بر، زنده یک تن مباد ...تا بیت چه نیکوتر از مرگ در کارزار».
دوم اینکه، اعراب، ایرانیان را دقیقا صحیح و درست و اصیل خطاب میکردند. «عجم» که در اصل همان «اَجَم» است و به معنای «تخمه خود زا» میباشد. «نی خود رو». «آوازخوان مطرب». معنای زبون نفهم و گنگ و امثالهم از برآیندهای خصومت و کشمکشهای نفرت آلود بعدیست که در تاریخ ایران اتّفاق افتاده اند و خلط معناست. من قبلا نوشته ام و گفته ام و استدلالها آورده ام که فروپاشی سلسله ساسانیان، هیچ ربطی به اعراب ندارد. تمام ماجرا زیر سر افسران و ارتشتاران و بازمانندگان مخالفان و مبارزانی بود که علیه سیستم هولناک ساسانیان و موبدان خبیث بودند. نفرت پراکنی با سنجشگری هیچ سنخیّتی ندارد. اعراب هیچگاه دشمنان ایران نبودند که بسیار هم خدمتگزار ایرانیان بودند. «بهرام شاه که به بهرام گور» معروف بود از کودکی در دامان اعراب بزرگ شد و پادشاهی لایق از آب در آمد و حتّا به ضرب المثلها و قصّه ها و اشعار و داستانهای ایرانی راه یافت و تصویری موثّر از خودش به جا گذاشت. دشمنی با اعراب، باعث فلاکت و بدبختی ایران و ایرانیان است. اعراب بزرگترین یاور و دوست و رفیق ایرانیان میتوانند بمانند. زبان عربی، یکی از بزرگترین حافظان و گنج شایگان تاریخ و فرهنگ ایران محسوب میشود که از دستبرد خودیهای مغرض و پست فطرت، خوشبختانه مصون مانده. نفرت از اعراب و زبان عربی به نابودی خود ما مختوم خواهد شد.