افزودن دیدگاه جدید

رویداد سال 57 ریشه در تاریخ ایران و بویژه پس از انقلاب مشروطه دارد. روشن است جنگ محمد علی شاه علیه مشروطه و آغاز جنگ اول و انقلاب بلشویکها در روسیه، مشروطه ایران را بیشتر تحت فشار قرار داد و راه را برای رضا خان هموار کرد.
چه سیاستی باید نظام سابق در پیش می‌گرفت، که سال 57 ویا وضع هرج مرج پیش نمی امد؟ هر سازمان سیاسی و یاهر ایرانی خود باید به پرسش بالا پاسخ دهد.
در ایران پس از انقلاب مشروطه تا امروز به معنای واقعی انتخابات آزاد نداشتیم. به عبارت دیگر ارا مردم ایران به حساب نمی‌آمد و هنوز هم نمی آید هم برای نظام حاکم و هم برای مخالفان نظام.
بدون شک اگر انتخابات در ایران آزاد می‌بود و همواره ادامه میافت، نه سال 57 بلکه 15 خرداد و چند بار کودتا و ترور شاه بوجود نمی‌آمد.
محروم کردن جامعه ایرانی از فعالیت در حزبهای مورد نظر، لاجرم به تشکل‌های تروریستی
فدایی مجاهد و توده ایسم منجر شد. و متاسفانه دغدغه اصلی سه گروه نامبرده نه ایران بلکه تجزیه ایران و ایجاد حکومت کمونیستی و اسلامی میباشد.
اسناد حزبی ، حزب توده و سازمان فدایی حزب چپ بطور کلی از تجزیه ایران سخن می‌گویند.
نظام اسلامی با وجود همه تناقضات وظلم و بی عدالتی باقی خواهد ماند، چرا که
آن نیرو که بتواند ایران را ونه استانی را نجات دهد وجود ندارد. جای تعجب ندارد که هرگونه راه حل عاقلانه را جریان چپ و اسلامی جریانی بورژوایی وضد انقلابی ارزیابی می‌کند وراه ورود به فضای دمکراسی و حکومت قانون را سد می‌کنند.