باهماندیشی برای راهگشاییها
درووود بر گیله مرد عزیز، آقای سلیمی!
مختصر و اندکی بحث.
من چگونه میتوانستم شما یا شخص/اشخاص مجهولی را گوشمال بدهم، وقتی که در پای اعلامیه، هیچ نام و نشانی از نویسندگانش نیست!. دیدگاه من، تقریضی است بر چارچوب و محتویات اعلامیه؛ نه انتقادی از شخصیّت و کاراکتر و سبقه مبارزاتی اشخاصی که برای من و یا شاید دیگران، مجهول بودنشان طبق اعلامیه منتشر شده به ذهن متبادر میشود. در پای اعلامیه، هیچ نامی از اشخاص برده نشده است.
در باره گفتگوی ویدئویی متاسفانه همانطور که کیانوش عزیز میداند، من اصلا وقت ندارم؛ زیرا بین دوازده الی چهارده ساعت تمام در روز، گرفتار کار هستم و برای من سالهاست که شنبه و یکشنبه و تعطیلی و امثالهم وجود ندارد. تمام کرد و کار قلمی من از گذشته های دور تا همین الان از فرصتهای کوتاه ده دقیقه ای و پنج دقیقه ای جمع میشوند که من نهایت استفاده را از آنها میکنم. بنابر این، گفت و شنود از طریق ویدئو، برای من کنسل محسوب میشه. میماند همین امکان مقالات انتشاری که میتوان یا از طریق سیستم نظرخواهی بحث و کفتگو کرد یا اینکه جداگانه مقاله نوشت و به توضیح و بررسی و سنجشگری نقاط و معضلات و دیدگاههای شایان بحث پرداخت. من مورد اخیر را بهتر میدانم و فرصت میتوانم برایش کنار بذارم. این تا اینجا.
نکته کلیدی بحث من در باره همانطور که نوشته ام، «شالوده ها و زیرساختها و متدها» است؛ نه ظواهر و جزئیات که میتوانند متنوّع باشند و رنگارنگ. منظور از ظواهر و جزئیات نیز، گرایشهای گوناگون عقیدتی/مذهبی/ایدئولوژیکی و یا التقاطی از اینهاست. آنچه که برای من در خصوص اندیشیدن و جستجو در تاریخ و فرهنگ ایران و بررسی سراسر جنبشها و قیامها و انقلابها و دلایل شکست و ناکامیابیها و غیره و ذالک مردم ایران، مدام در مدّ نظر بوده و هست، پیدا کردن «صخره های زیرساختی از اعماق تجربیات تاریخی و فرهنگی ایرانیان» است که میتوانند جامعه و باهمستان ایرانیان را در سیر رویدادهای اجتماعی و منطقه ای و جهانی، استوار و پابرجا نگه دارند. به همین دلیل نیز برای من، مهم نیست که چه کسانی به چه نحله ای و گرایش سیاسی تعلّق دارند؛ بلکه برایم مهم است که بدانم «بینش و نظریات آنها» در رویکرد به معضلات و مسائل ایران و مردمش بر حول و حوش محور کدام «پرنسیپها و اصول کلیدی» میچرخند. سنجشگریهای من دقیقا بر همین نکات است که مدام زوم میکنند و به چند و چون دیدگاهها و مواضع دیگران میپردازم. من هیچ مشکل شخصی یا نظری و امثالهم با دیگران ندارم؛ زیرا آموخته ام که چگونه میتوان از مرز عقاید/مذاهب/ایدئولوژیها/نظریّه ها و حتّا دیدگاهای خودم فراتر روم تا بتوانم عمیقتر و ژرفاروتر به شناختهای متّقن و مستدل دست یابم؛ نه برای اینکه بخواهم بر دیگران حکم برانم و برایشان تعیین تکلیف کنم؛ بلکه برای اینکه هیچکس نتواند بر استقلال فکر و قائم به ذات بودنم، حکومت کند.
شاد زی و دیر زی!
فرامرز حیدریان