کلامی با دوستات مدافع همکاری جمهوری خواهان با آقای رضا پهلوی و حامیانش

آقای رضا پهلوی می گوید: اپوزیسیون واقعی خود مردم ایران هستند و وقت خود را برای دستیابی به توافق با اپوزیسیون تلف نخواهد کرد. او معتقد است که اپوزیسیون و همکاری آن ها نه راه حل، بلکه بخشی از مشکل هستند. او در سخنرانی اخیرش با کنار گذاشتن اپوزیسیون، در قامت رهبر ـ توده برآمد کرد و از این جایگاه رهنمود داد و فرمان بسیج صادر نمود. این رویکرد متفاوت از رویکرد قبلی او است. رضا پهلوی در گذشته نیروهای اپوزیسیون را به همکاری و ائتلاف دعوت می کرد. البته دعوت آقای رضا پهلوی نه به معنی همکاری و ائتلاف دو طیف سیاسی جمهوری خواه و سلطنت طلبان با حقوق برابر، بلکه گرد آمدن آن ها زیر رهبری او بود.

او حاضر نبود حزب خود را تشکیل دهد و به عنوان کنشگر وارد گفتگو و تعامل با دیگر نیروهای سیاسی شود. رضا پهلوی نه پذیرای آن بود که همانند شاه مشروطه در سیاست دخالت نکند و سیاست را به حامیان خود واگذار کند و نه سوگند پادشاهی را پس بگیرد و به عنوان رهبر سلطنت طلبان وارد صحنه سیاسی کشور شده و خواستار همکاری و ائتلاف با سایر نیروهای اپوزیسیون گردد.

با وجود این برخورد دوگانه، سال ها است عده ای از فعالین سیاسی جمهوری خواه از جمله برخی کنشگران چپ بر همکاری و ائتلاف جریان های جمهوری خواه و آقای رضا پهلوی و نیروهای حامی او پای می فشارند و راه رهائی از شر جمهوری اسلامی را در این همکاری و ائتلاف می دانند. برخی از آن ها قلم برداشته، به جای نقد برخورد دوگانه آقای رضا پهلوی، جریان های جمهوری خواه را زیر ضرب می برند که چرا با آقای رضا پهلوی و یاران او همکاری نمی کنند. اما آقای رضا پهلوی تا کنون نه برنامه معینی برای امر همکاری ها ارائه داده و نه به جریان های جمهوری خواه مراجعه کرده است. دعوت عام، بدون برنامه و بدون مراجعه مشخص برای خالی نبودن عریضه است. دعوت عام او در عمل به معنی گرد آمدن جمهوری خواهان زیر رهبری او است. جمهوری خواهان دیگر حاضر نیستند به خاطر وجود دشمن مشترک، تجربه تلخ انقلاب بهمن را تکرار کنند و سیاست “همه با هم” و آنهم زیر رهبری یک نفر را پیش ببرند. 

هر زمان جمهوری خواهان عملکرد آقای رضا پهلوی و حامیان او را نقد می کنند، با برافروحتگی این دسته از دوستان جمهوری خواه مواجه می شود. آنان سریع وارد میدان می شوند و با ادبیاتی نزدیک به ادبیات شاه الهی ها جمهوری خواهان را زیر ضرب می برند، به منتقدین و مخالفین تهمت می زنند و تحقیر و تخریب می کنند. به یک نمونه اشاره می کنم. آقای اصغر جیلو با سابقه چپ و جمهوری خواه در فیس بوک خود بعد از انتشار اعلامیه ۶ سازمان سیاسی جمهوری خواه پیرامون سخنرانی رضا پهلوی برآشفته شده و نوشته است:

“تاریخی که پس از ۴۳ سال دوباره تکرار شد.

اپوزیسیون خارج از کشور به هشدار خامنه ای در باره خطر باز گشت سلطنت پاسخ داد:

۶ محفل حمهوریخواه، سه ائتلاف مربوط به گروههای اتنیکی-ملی، طیفهای مخنلف نیروهای چپ، مجاهدین خلق ایران، ملی-مذهبی ها و نیروهای پیرو خمینی و مدافع خامنه ای در داخل وخارج ار کشور و … همه باهم برای سرنگونی وارث سلطنت این بار البته در خارج از کشور متحد میشوند.”

می بینید ایشان ۶ سازمان سیاسی اپوزیسیون را تحقیر و به محفل تبدیل می کند، نقد مواضع آقای رضا پهلوی را به پاسخ گوئی به هشدار خامنه ای در بازه “خطر بازگشت سلطنت” نسبت می دهد و با جعل واقعیت می گوید که آن ها می خواهند همراه با نیروهای پیرو خمینی “وارث سلطنت” را که هنوز به قدرت نرسیده، سرنگون کنند. زبان تحقیر، تهمت و وارونه کردن واقعیت، تنها به او اختصاص ندارد، برخی دیگر از دوستانی که مدافع آقای رضا پهلوی شده اند، با این شیوه برخورد می کنند. واقعأ جای تاسف دارد.

جالب است که این دوستان سخنی در نقد فرهنگ لمپنی شاه الهی ها و نظر و عملکرد آقای رضا پهلوی از جمله برآمد اخیر او که اپوزیسیون را کنار گذشته و در مقام رهبر ـ توده به صحنه آمده است، بر زبان نمی آورند، ولی همانند شیفتگان سلطنت، به  جمهوری خواهان انواع اتهام ها را می زنند.   

حامیان همکاری جمهوری خواهان و آقای رضاپهلوی برسر انتخاب 

آقای رضا پهلوی با کنار گذاشتن اپوزیسیون و برآمد در قامت رهبر ـ توده، موضوع همکاری و ائتلاف جمهوری خواهان با او و حامیانش را از موضوعیت انداخت. آقای رضاپهلوی با این برخورد به تلاش های چند ساله حامیان همکاری جمهوری خواهان با او خط بطلان کشید، جایگاه آن ها را زیر سئوال برد و به روشنی اعلام  کرد که موضوع همکاری این دو طیف دیگر برای او مطرح نیست.

با رویکرد جدید آقای رضا پهلوی، حامیان همکاری جمهوری خواهان با او، در موقعیت انتخاب قرار گرقته اند: روی برتافتن از جمهوری خواهی و حمایت تمام قد از رضا پهلوی و تقابل با نیروهای جمهوری خواه و یا همراهی با روند شکل دهی ثقل جمهوری خواهی. امید است این دوستان گام در راه تقویت جمهوری خواهی بگذارند و آقای رضا پهلوی را به سلطنت طلبان واگذار کنند. پایگاه اصلی آقای رضا پهلوی سلطنت طلبان هستند و سلطنت طلبان نیروی حکومت اقتدارگرا هستند. آن ها برای دموکراسی تلاش نمی کنند. سلطنت طلبان طی چهار دهه گذشته در گفتار و کردارشان نشان داده اند که به دموکراسی باور ندارند. باور آن ها همان حکومت اقتدارگرای سلطنت است. جای نیروهائی که برای دموکراسی مبارزه می کنند، در صفوف جمهوری خواهان دموکرات و سکولار است نه در کنار سلطنت طلبان تمامیت گرا که شبانه روز جریان های جمهوری خواه و چهره های شاخص آن را تخریب می کنند و با این تخریب می خواهند جا را برای آقای رضا پهلوی باز کنند.