بده کاران طلبکار

آنچه که هر فرد ،هر جریان سیاسی را شاداب ،سر زنده وبه روز نگاه می دارد . تلاش مستمری است که در جهت نقد خود وراه رفته خود انجام می دهد.نقد ی که خود را محور حقیقت نمی داند وبر واقعیت های اجتماعی نه از دریچه تنگ نظری های گروهی ،بل از منظرواقعیت های موجود اجتماعی وتحولاتی که روزانه در جریان است،بدون پیشداوری برخورد می کند .از خود سوال می نماید که جای من ونقش من در این تحولات چیست ؟چگونگی نقد وجواب دادن ما به این مسئله است که نقش وجایگاه ما را در تحولات اجتماعی معین میکند . به ما امکان می دهد که مقراص بر داریم بر پوسته سخت تنیده شده بدور خود که سال ها نگاه ایدئولوژیک و نگاه گروهی آن را بدر ما تنیده است بکشیم ،طغیان کنیم وبا حجامت خود ،خون تیره ودلمه بسته را هر چند درد آور بیرون بریزیم وتن جاری شدن خونی تازه ، تغیر وزایشی سازنده بسپاریم.

باشد که از درون چنین نقدی ،زایشی بی نقص حاصل شود.زایشی که ما را از خود خواهی های فردی ،بازی های گروهی و پیشداوری ها جدا سازد وبقول نیچه ما را بطغیان وبه لحظه پر شکوه نو زائی برساند.ما چگونه می خواهیم به این مهم دست یابیم؟

چگونه می خواهیم در برابر سرکوب سازمان یافته رژیم ،یک دست شدن آن وبرنامه هائی که تلاش می کند بربستر این سرکوب و پراکندگی جریان های سیاسی اپوزیسیون وحذف چهره هائی که از یک حمایت اجتماعی بر خوردارنداز دور خارج نماید! مقاومت و عمل نمائیم ؟

عمل و سرکوبی که در این مقطع حساس بر گزیدن جانشینی برای خامنه ای شتاب بیشتر گرفته است. مقابله با آن چالشی همگانی را طلب می کند.تلاشی که می تواند نقشی تاثیر گذار داشته ومسئله جانشینی شخص خامنه ای ودوران پس از اورا بچالشی اجتماعی بدل کند.

برایم باز تیر ملامت خواهد بارید. که هدفت از طرح چنین بحثی بار دیگر پیش کشیدن آقای رضا پهلوی و چگونگی نزدیکی وهم گامی نیرو ها ی اپوزیسیون بیک وفاق ملی است. ملامت کنندگانی که هنوز نمی توانند از بند باور هائی که بر خورد با دوران پهلوی و سلطنت را ارجح تر ازبرخورد با شخص خامنه ای ،حکومت استبدادی و خطر جایگزینی مستبدی تازه نفس تر می دانند، رها سازند .

کسانی که هراس از شکل گیری مجدد سلطنت را مهم تر از تداوم حکومت مستبدانه خامنه ای وجانشین او می دانند .

کسانی که هزار قسم و آیه می آورند که ثابت قدم در مبارزه با جمهوری اسلامی هستند .اما نتیجه خروجی عمل کرد شان چیزی جز باد دادن خرمن های پودر شده گذشته زیر عنوان گذشته چراغ راه آینده که حاصل آن گرد خاک ،تیره کردن فضای جامعه ،دادن فرصت بدست کسانی که بخشی آگاهانه وبرخی معذور موظف جهت فصل کردن نیرو ها از هم دیگرهستند

کسانی که تلاش می کنند .با تفرقه اندازی در بین اپوزیسیون ، باعث دلسردی جامعه شوند. از عمل کرد اپوزیسیون وتاریک بودن چشم انداز تحول سخن گویند.بجای جوابگوئی در برابر سحنان ومواضع روشن شخص آقای رضا پهلوی .به ذهن خوانی ایشان بنشیند .عمل کردی که حاصل آن از زیر ضرب خارج کردن خطر دشمن بالفعل که تدوا م حکومتش ویرانی یک کشور ویک ملت است .عمده کردن هراس از نیروی بالقوه سلطنت است .نیروئی که از نظر آن ها در آینده می تواند بیک دیکتاتوری دیگر منجر شود . برخوردی که عملا هیچگونه پایبندی به سلامت صندوق رای وسکولاریسم و انتخاب مردم ندارد. نمونه کوچک چنین بر خوردی نگاهیست که از ماحصل سه ساعت سخنرانی آقای مهرداد درویش پور در شهر مالمو حاصل می شود.

جلسه ای که بجای پرداختن به جنایت های جمهوری اسلامی و تلاش برای نزدیک کردن جریان های اپوزیسیون بیک دیگر ،چیزی جز نفرت و هراس از عمل کرد راست افراطی که در نهایت شامل تمامی کسانی که بنوعی از آقای رضا پهلوی دفاع می کنند گردید.

وقتی در برابر پرسش خارج از جلسه من که این نوع بر خود شما عملا باعث تضعیف اپوزیسیون ودر خدمت به تفرقه افکنی جمهوری اسلامیست .اظهار کردند برای من خظر احیای سلطنت جدی تر است .

هم از این روست که اینگونه اپوزیسیون که حتی یک شعار، یک خواست جدا از تفکر خود ولو این که بر خاسته از دل معترضان خیابان باشد را تحمل نمی کنند. هرگز قادر نشده وقادر نخواهد بود بیک اپوزیسیون متحد حداقل برای دوره ای بدل شود. نقطه ثقلی در معادله سیاسی تحولات اخیر ونقطه امید بخشی درقلب بمیدان آمده گان معترض جمهوری اسلامی باشد .در درون بسیاری از رهبران ونظریه پردازان این اپوزیسیون وافرادی که درون آن سکت گردیده اند خود خواهی فردی وگروهی تلخی پنهانیست که خود را زیر شعار های دهان پر کن انقلابی پنهان می سازندو مانع از واقع بینی و نزدیکی بیکدیگر می گردد.نگاه کنیم به بر خورد .همین اپوزیسیون با مواضع آقای "مهدی نصیری" که بجای حمایت وتقویت مواضع ایشان عملا در جهت ایجادشک و مراجعت به دوره تاریکی که در همکاری با جمهوری اسلامی داشتندمعطوف می گردد.چرا که ما این میزان تغیررا در خود سراغ نداریم و با معیار های ما همخوان نیست..

چگونه است که هنوز وقتی پای صحبت اتحاد عمل با دیگر گروه های اپوزیسیون پیش می آید کمیت اکثر قریب به اتفاق جریان های اپوزیسیون لنگ می شود .

با ترس از این که مبادا با اتحاد عمل ما جریان سلطنت طلبی نیرو بگیرد و به آلترناتیوی جدی بدل شود.حکومت جبار ولائی از از تیررس خارج می شود ودیکتاتوری فردی با عمل کرد خامنه ای بر عمل کرد احیانا فردی با ویژگی های رضا پهلوی ترجیح داده می شود.

هیچ چیزی خطرناک تر از ذهنیتی نیست که خود را محور حقیقت می داند ونمی تواند اندکی فرا تر از آن چه در ذهن خود می سازد قدم بر دارد.واقعیت را آن گونه که هست ببیند.

از این رو چنین ذهنیتی همیشه محکوم به پراکندگی ،انزوا ، وگرفتار درخود خواهی های فردی وگروهی خواهد بود.عدم موفثیت خود در مبارزه را نه نتیجه عمل خود! بلکه در کار شکنی دیگرنیرو ها وافراد جستجو خواهد کرد و طلبکار از همه خواهد بود. ابوالفضل محققی