۶ زن برنده جایزه صلح نوبل خواستار آزادی فوری نرگس محمدی شدند

شش زن برنده جایزه صلح نوبل خواستار آزادی فوری نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی و برنده جایزه صلح نوبل، شدند.

صفحه نرگس محمدی در شبکه اجتماعی اینستاگرام روز دوشنبه ۲۶ شهریور نوشت جودی ویلیامز، برنده نوبل ۱۹۹۷، شیرین عبادی، برنده نوبل ۲۰۰۳، لیما گبویی، برنده نوبل ۲۰۱۱، توکل کرمان، برنده نوبل ۲۰۱۱، ماریا رسا، برنده نوبل ۲۰۲۱ و الکساندرا ماتویچوک برنده نوبل ۲۰۲۲ بر آزادی این مدافع حقوق بشر محبوس در زندان اوین تاکید کردند.

این شش نفر اخیرا در کنفرانس نوبل زنان، پلاکاردهایی را به دست گرفتند که بر روی آن‌ها عبارت «نرگس را آزاد کنید» به چشم می‌خورد.

محمدی روز ۱۴ مهر سال گذشته برنده جایزه صلح نوبل سال ۲۰۲۳ شد. او دومین ایرانی برنده این جایزه پس از شیرین عبادی است.

محمدی به دلیل فعالیت‌هایش در دفاع از حقوق بشر همچنین موفق به کسب جوایز متعدد دیگری، از جمله جایزه شجاعت گزارشگران بدون مرز در سال ۲۰۲۲ و جایزه آزادی نوشتن در سال ۲۰۲۳ شده است.
سازمان گزارشگران بدون مرز روز ۲۲ خرداد از تشکیل یک کارزار بین‌المللی جدید برای آزادی فوری محمدی خبر داد.

این کارزار با عنوان «ائتلاف آزادی نرگس» فعالیت می‌کند.

در کنفرانس نوبل صلح که روز ۱۵ شهریور در اسلو، پایتخت نروژ، برگزار شد، ۳۰ سازمان غیردولتی و ۵۰ چهره برجسته بین‌المللی حمایت خود را از کارزارها برای آزادی محمدی اعلام کردند.

شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب تهران در خردادماه این فعال حقوق بشر را به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به یک سال حبس دیگر محکوم کرد.

نرگس محمدی تاکنون ۱۰ سال از عمر خود را در زندان‌های جمهوری اسلامی سپری کرده و بر اساس احکام قوه قضاییه، با ۱۱ سال زندان دیگر مواجه است.

کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل متحد روز ۳۱ مرداد در بیانیه‌ای نسبت به تداوم عدم دسترسی محمدی و سایر زندانیان در ایران به مراقبت‌های پزشکی به‌موقع و مناسب، با وجود درخواست‌های مکرر، ابراز نگرانی کردند.

در این بیانیه تاکید شده جمهوری اسلامی از عدم ارائه مراقبت‌های پزشکی به‌عنوان ابزاری برای مجازات و ساکت کردن محمدی در داخل زندان استفاده می‌کند.

به گفته‌ متخصصان پزشکی و نتایج آزمایش‌های ام‌آرآی و سی‌تی‌اسکن، محمدی طی ماه‌های گذشته از درد شدید در ناحیه کمر و زانو رنج برده است که شامل فتق دیسک ستون فقرات نیز می‌شود.

نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی در اسفندماه ۱۴۰۲ از اعطای مرخصی به محمدی برای شرکت در مراسم خاک‌سپاری پدرش خودداری کردند و این فعال حقوق بشر زندانی از آخرین دیدار با پدر محروم ماند.