به گفته اسکاتلند یارد، پلیس لندن چماق های الکترونیکی (موسوم به "تی زر") آماده کرده است تا از امنیت نشست عالی سران بیست کشور جهان در لندن حفاظت کند. پلیس و چماق برای یک چنین روزهایی است، نه؟
روز شنبه گذشته، 28 مارس 2009، دستکم 40 هزار نفر در تظاهرات "مردم را اول قرار دهید" در لندن شرکت کردند و انتظار میرود روز چهارشنبه اول آپریل (روز قبل از نشست گروه 20 ) تظاهرات هایی صورت بگیرد و "لندن متوقف شود". ظاهرا این چماق یا تفنگ های الکترونیکی که آخرین کلام جنگی بورژوازی برای حفظ امنیت خود در خیابانهای شهر است، فقط بخشی از تجهیزات بیش از ده هزار پلیس است. گاز آشک آور و واحد های ویژه و البته مسلح و تمهیدات دیگر طبعا جزو مخلفات معمول است. ظاهرا اینها همه برای مقابله با چند صد نفر "آنارشیست" است که میخواهند اعتراضات را به "خشونت" بکشند. ولی آن دهها هزار نفری که روز شنبه با شعارهایی نظیر "ما خرج بحران آنها را نمی پردازیم" به میدان آمدند منشاء اصلی ترس پلیس و دولت انگلیس است. خب انتظار داشتید صریح تر از این بگویند؟ دارند به روشنی اعلام میکنند که بحران و فلاکت و البته چماق اجزاء جدائی ناپذیر آن بربریتی است که جلوی مردم ایستاده است. مردمی که امروز مارکس نخوانده غالبا سوسیالیست اند. سوسیالیست بمعنی مارکسی آن.
آیا تظاهرات های 28 مارس که بجز لندن در چند شهر بزرگ اروپا نیز برپا شد، شروع دور جدیدی از مبارزه توده ای و وسیع بر علیه دنیای برده وار فعلی است؟ آیا ما شاهد جدال وسیع و جهانی سوسیالیسم علیه بربریت، سوسیالیسم علیه فلاکت، سوسیالیسم علیه چماق و بی حقوقی خواهیم بود؟
بحران اقتصادی جهانی و تبعات سیاسی و اجتماعی آن بی تردید مردم را وسیعا وارد عرصه سیاست و دخالت برای تغییر اوضاع خواهد کرد. و بیش از این، این مردم چپ اند. وقتی برای مثال حرفهای شرکت کنندگان تظاهرات 28 مارس را در مصاحبه ها با خبرنگار میشنوید هیچ تردیدی نمی ماند که مردم سوسیالیسم میخواهند. هیچ علاقه ای به ادامه وضع موجود و وصله پینه کردن اوضاع فعلی ندارند. اما اینکه تظاهرات و مبارزات همین مردم تحت رهبری سوسیالیستی و کارگری قرار بگیرد نمی توان خوشخیالی کرد. باید بشدت برای تامین چنین رهبری کوشید.
این قبل از همه بار وظایف حزب کمونیست کارگری را سنگین تر میکند. ما میتوانیم و باید چه از طریق شرکت و دخالت در تظاهرات ها در کشورهای مختلف و بالا بردن خواست ها و مطالبات رادیکال و کمونیستی و بردن ایده های کمونیسم مارکس و منصور حکمت و نقد افق ها و جریانات چپ سنتی و غیر کارگری و پاسیفیستی، و چه مهمتر از همه با متحد و متشکل کردن کارگران و مردم ایران بر علیه جمهوری اسلامی، این ضعیف ترین حلقه زنجیر بردگی حاکم بر جهان، در شکل دادن به آینده بهتر برای بشریت نقش مهمی ایفاء کنیم.
دوره دارد به سرعت عوض میشود و موقع تعرض ماست. ما باید بتوانیم خود را برای فعالیتی صد بار مثمر ثمرتر چه در ایران و چه در کشورهای مختلف جهان آماده کنیم. اول ماه مه، روزجهانی کارگر (برابر با 11 اردیبهشت) که از راه میرسد یکی از این فرصت هاست. اول ماه مه امسال روز برافراشتن پرچم مارکس و رهایی بشر است.
ارسال از:
ساسان رحمت زاده
30 مارس 2009
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید