نِگَرَم۱ به چشمِ دلجو به نگاهِ دلربایی۲ 

من و آن نوایِ جادو، نتوان از او جدایی 

ز نگاهِ مهربانش، همه عمر مستِ مَستَم 

ز نگاهِ مهربانش، همه عمر مستِ مَستَم 

دگر از شراب چشمش نه ز مَستیَم رهایی 

همه ناز و لطفِ دلبر، به دِلَم نشیند  آندم 

که کُنَد ز ناز خویی، نظرم۳بِخود نمایی 

ز نیاز و نازِ نابش، نتوان دمی رها شد 

چه بَرَم زِ کانِ حُسنَش، به نَصیبِ بینوایی 

من و نازِ آن پری رو، نرهم ز بندِ عشقش 

چه کنم که بسته پایم، من ومیلِ جانگزایی 

چو ترا بکار آید، ز سها نیوش پَندَش 

ره و رسمِ عاشقی رو، که رود به پارسایی

          یاد مانده روزگار جوانی 

                                                                                  *: وزن سروده بحر رمل مثمنِ  مشکول است

       فَعَلاتُ فاعلاتن، فَعَلاتُ فاعلاتن 

۱:(م) در نِگَرَم : ضمیر متصل فاعلی است 

۲: ( یاء )در واژه دلربایی قافیه مصرع نخستین و کلیه  قوافی مصرع دوم غزل، (یاءِ ِ)مصدری است 

۳: ( م ) در واژه (نَظَرَم) ضمیر متصل مفعولی است