ژوئن 2010

لبنان دست عسلی رهبران جمهوری اسلامی را گاز گرفت و در جریان رای گیری شورای امنیت که علیه رژیم اسلامی برگزار گردید رای ممتنع داد واین پاسخ بسیار زهر آلود ـ پس سی سال خدمت رژیم اسلامی به لبنان برای رهبران جمهوری بسیار گران تمام شد! روز وداع ترکیه با جمهوری اسلامی نیز فرا خواهید رسید !بحران های داخلی و خارجی گلوی نظام حاکم بر ایران را می فشارد .انفجار جامعه کنونی ایران به هرلحاظ مانند بشکه باروت هرلحظه می تواند به وقوع بپیوندد !

در روز 29 ژوئن، 4 کارمند سازمان ملل به زندان تیف آمدند و با شماری از زندانیان مصاحبه کردند. زندانیان، حق ملاقات آزادانه با کارمندان سازمان ملل را نداشتند و آنها در 8 جولای ، تیف را ترک کردند. در روز 9 جولای، خبر دادند که هیاتی از وزارت کشور عراق می خواهد با زندانیان صحبت کند. در آن دیدار اعلام شد که دولت عراق برای همه ی زندانیان جواز خروج از خاک عراق را صادر خواهد کرد. مقامات آمریکایی هم اعلام کردند که با دولت ترکیه به توافق رسیده اند که زندانیان را با این جواز که اعتبارش 6 ماه است بپذیرد...

در ایران ملّتی بنام «ملّتِ فارس» وجود نداشته و ندارد. بعد از امپراطوری مادها، با انتقال قدرت سیاسی از خاندانی به خاندان دیگر، هخامنشیان حکومت را بدست گرفتند. طبق نوشتهءِ هردوت مورخ یونانی هخامنشیان خود 10 شاخه و خاندان هستند که عبارتند از: {[ 1- پاسارگادیها 2- مَرَفی ها 3- ماسپیانها 4- پانتالی ها 5- دِروزیِ ها 6- ژرمنها ( این شش خاندان روستا و شهر نشین بوده اند) 7- ساگارتی، ساگارتیها 8- مَردها، ماردها 9- دروپیک ها 10– دااِنها، داین‌ها ]} که چهار تای آخری چادر نشین بوده اند...

جا به جایی قدرت شاخص اصلی روندهای سیاسی کشور بوده و می رود تا به مساله روز تبدیل شود؛ در آن صورت، می توان تصور کرد که قطعنامه و پیام های همراه آن می تواند به یک سویه شدن منطقه خاکستری، استواری اراده تغییر در جنبش سبز و تشدید درگیری ها در اردوی حکومت کمک کند. آیا مردم ایران حاضرند، به نتایج منفی این فشارها به مثابه بهای آزادی، بنگرند و شرایط مثبت جهانی را در خدمت تغییر و یکسره کردن کار حکومت بگیرند و یا آنگونه که بدبینان میگویند، زیر بار فشار قد خم کرده، اقتصاد صدقه ای و حکومت رمالان را...

اینکه می‌گویند این آمارها درست یا نادرست بود و به نظام ضربات جبران‌ناپذیری زد، به قضیه هولوکاست شباهت دارد. اما نگاه اصلی باید به گونه‌ای باشد که حتی اگر یک نفر هم کشته شده باشد دغدغه رسیدگی به پرونده آن یک نفر وجود داشته باشد. وی با بیان اینکه ترانه موسوی یکی از همان مواردی است که اشتباه بود و البته کمیته هم این موضوع را اعلام کرد، درباره ترانه موسوی مدارک و مستندات خاصی در اختیار دارم اما به دلایلی که قول شرعی داده‌ام تا به امروز این مدارک را منتشر نکرده‌ام. ماجرای ترانه موسوی بسیار پیچیده است

این کامنت پاسخی‌ست به مقالۀ «زمان منطقی و «مراحل سه‌گانه» تحول فردی و جمعی ایرانیان» از آنجا که به نظرم دیدگاهی مهم آمد آن را به صفحۀ نخست منتقل می‌کنم و از آقای مزدک مادرباوران خواهش می‌کنم مقالاتشان را برای درج در سایت ارسال کنند. (ک-نویدی).......... «:من به چیزی بنام روانشناسی بعنوان علم معتقد نیستم ..............................»

قطعنامه جدید شورای امنییت جهت تحریمهای بیشتر حکومت اسلامی ، چند روز پیش صادر شد . و بعد به دنبال آن نظریه و تحلیل و جشن و شادی و پیروزی و از این حرفا.... وقتی فضای عمومی به روی پدیده ایی متمرکز میشود و به آن پروبال سیاسی میدهد ، خوراک تبلیغاتی میسازد....این یعنی جدی گرفتن آن پدیده . مثل همین بحث تحریم حکومت اسلامی و صدور قطعنامه از طرف شورای امنییت ، که الان 31 سال در اشکال مختلف به روی اکران میرود.

امیدوارم آنچه در زیر میاورم حمل بر این نشود که گوئی میخواهم مسیر زندگی تبعیدیان تازۀ ایرانی را برای خارج کشور ماندن، تثبیت کنم. ابداً هدفم چنین کاری نیست و شرایط هر فرد نیز آنقدر ویژه است که هیچوقت یک راه معین برای همۀ تبعیدیان چه در گذشته و چه در حال مفید نبوده و نیست.

هدف خامنه‌اي و احمدي نژاد از اتخاذ چنين تصميمي، تلاش براي بازسازي و تداوم اقتدار فرو ريختة رهبري نظام به جايگاه توهم‌آور قبل از كودتاي انتخاباتي و توانمندسازي و مشاركت هر چه بيشتر نهادهاي ديني و نظامي در تصميم‌گيري‌هاي كليدي كشور، بوده است. آشتي‌ناپذيري و مقابله‌جويي خونين با جنبش اعتراضي و دمكراسي‌خواهي مردم و مطيع سازي منتقدين دروني حكومت و بالاخره به انقياد درآوردن ارادة “رهبران معنوي” جنبش از جمله ديگر اهداف برنامه‌اي كودتاگران بوده است.

قطعنامه چهارم شورای امنیت در مقابله با بلند پروازیهای حکومت اسلامی کشورمان تصویب شد. این قطعنامه در شرایطی به تصویب شورای امنیت میرسد که نظام اسلامی حاکم بر ایران در هفته های اخیر تلاشهای زیادی را در جهت جلوگیری از تصویب آن انجام داده بود. مهمترین این تلاشها، دست بدامان برزیل و ترکیه—دو عضو کنونی و غیر دائمی شورای امنیت—شدن بود. همه اش از سر عجز و وحشت از صدور قطعنامه دیگری در شورای امنیت بود. نام مستعارش را هم توافقنامه هسته ای تهران گذاشتند.