ژوئن 2017

با آگاهی به غیرقابل اعتماد بودن اخبار رسانه های اسلامگرایان حکومتی، "داد"ستان ماهشهر با اشاره به جزئیات دستگیری اخیر یک تروریست مرتبط با حادثه تروریستی تهران گفت: این تروریست که تبعه عراقی داشت. در کشوری که حکومت در دست اسلامگرایان تروریست تبعه ایران می باشد و در 40 سال گذشته مرتکب جنایت علیه بشریت شده اند، حضور یک تروریست تبعه عراق، مانند قطره ای در این دریا می باشد.
راستی مگر قرار است تروریست ها با توجه به اینکه تبعه کجا هستند به بد و بدتر تقسیم شوند و تروریست های "وطنی" بهتر معرفی شوند؟!

مراکز اسلامی، مدارس و مساجد بزرگی که در دل شهرهای بزرگ در عصر حقوق بشر، دمکراسی و سکولاریسم ساخته می شوند، صرفا محلی برای نیایش و انجام اعمال دینی نیستند. هزینه ساخت و اداره این مراکز از عهده باورمندان عادی بر نمی آید. این مراکز پوششی اجتماعی برای گسترش نفوذ سیاست های خاصی هستند.

اگر سیاست را نه بصورت شرط بندی یا قاضی گری در حق دو یا چند رقیب ِدر حال مسابقه و جنگ، بلکه بصورت جریاناتی بنگریم، که چون رودهائی، سرِ به هم پیوستن، جدائی گرفتن، محو شدن یا در نهایت ریختن به مخزن واحدی دارند، حوادث و تغییرات امروز جهان را چگونه درک خواهیم کرد؟

جواب من اینست که جهان به سوی یک مدیریت نوین پیش میرود هر چند هنوز اجزا و خطوط آن جا نیفتاده و شکل مشخص نگرفته، و باید به آن در مرحله جنینی نگریست.

آیا می توان ساده لوحی پیشه نموده تصور کرد که قراردادن نام اینهمه افرادی که کمترین تجانسی با هم ندارند و برخی از آنان از گروه های نامبرده اند، یک نارویِ حساب شده، برای ایجاد اغتشاش فکری و پاک کردن خطوط میان آن دوستان و این دشمنان مصدق نبوده است؟

در نیمکره شمالی (که بخشی از پهنهٔ بیشتر قاره‌ها در آن جای گرفته‌اند)، اول تیرماه، طولانی‌ترین روز و مصادف با انقلاب تابستانی Summer solstice است. در این روز، قطب شمال، بیش از هر زمان دیگر (به اندازه ۲۳٫۵ درجه) بسوی خورشید متمایل است و نور خورشید به برخی از سرزمین‌های نیمکره شمالی عمود می‌تابد.

سوسیال دمکرات آذربایجان پانترکیست است. سوسیال دمکراتها در جهان با علامت گل سرخ روز مشخص میشوند اما سوسیال دمکرات آذربایجان با علامت بوزقورد مشخص میشوند.
سوسیال دمکرات های جهان خواهان اتحاد با سوسیالیستها در "انترناسیونال سوسیالیستی" هستند اما سوسیال دمکرات پانترکیستی "پیشنهاد تصفیه خونین جنبش ملی آذربایجان را بشیوه مارکیستی - لنیستی!!! " را میدهد.
چنین است وضعیت جنبش ملی آذربایجان نه آنچنان که نویسنده تصویر غیر واقعی از آن ارائه میدهد.

اگر اين جنبش را در چند سلسله تظاهرات و آکسيون، خلاصه ببينيم، مشکل در نوع نگاه کردن ما ست؛ و نه در خود جنبش.
جنبش را بايد در کليت آن ديد. آکسيون و تظاهرات، فقط نمود هايی از اين کليت هستند، که گرچه به دليل چشمگير بودنشان، بيشتر مورد توجه قرار می گيرند، به جز در موارد معينی و شرايط معينی، بهايشان کمتر است از تأثير و تأثرات در ساختار حاکميت از يکسو، و در ساختار و فرهنگ جامعه از سوی ديگر، و در برآيند اين تأثير و تأثرات، در هريک از اين دو حوزه به طور جداگانه، و در اين هر دو حوزه به طور پيوسته.