با توجه به این شرایط استثنایی، اکنون به نظر می رسد استفاده معمول از ابزارهایی همچون پیام تسلیت، یا تبریک و خبررسانی و ... برای پژواک دادن صدای رنج نسرین که امروز پژواک صدایش بیش از تمامی فعالان بیرون از زندان، رساتر و جهانی تر شده است شاید فاقد تأثیرگذاری و کاربرد همیشگی باشد اما به رغم همه اینها، خبر درگذشت صفورا فخریان، مادر نسرین ستوده، و رنجی که او در پی این خبر، تحمل خواهد کرد، ما را در مدرسه فمینیستی بر آن داشت که همدردی مان را با نسرین و خانواده اش را اعلام نماییم و به او و خانواده محترم و مقاومش یادآوری کنیم که ما نیز در غم از دست دادن مادر رنج کشیده اش، همچون دیگر غم هایش، شریک هستیم و بلافاصله اعلام کنیم که از مسئولان مؤکدا می خواهیم که حداقل این بار را با توجه به حقوق اولیه زندانیان ، با صدور مرخصی به نسرین ستوده موافقت کرده تا او بتواند در مراسم سوگواری مادرش حضور داشته باشد و درد و رنج اش را در کنار خانواده اش کمی التیام بخشد.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید