خرداد

«خرداد»، شعری است سروده ماندانا زندیان. او سروده زیبایش را همراه با یادداشتی کوتاه روانه مدرسه فمینیستی کرد که دلمان نیامد آن چند خطی را که در جوف سروده اش فرستاده بود، از قلم بیاندازیم. ماندانا در یادداشت اش نوشته بود: «دربارۀ خرداد، که ماه نسل من است- از دوم و سوم تا بیست و دوم و بیست و پنجم و ...- اصلا فلسفه و نگرش تمام رخدادهای آن بر پایۀ پرهیز از تندی و شعار و همۀ آن چیزهاست که شما نمی خواهید و ما نیز، که در غیر این صورت خشونت و لجبازی مانند آنچه سی و چند سال پیش بر همۀ ما آوار شد، تکرار شده بود.» ما  نیز با نیت آن که خشونت از سر ایران و ایرانی دور باشد، شعر زیبای او را در زیر می خوانیم:

خرداد / ماندانا زندانیان

من و تو از خیابان انقلاب گذشتیم

در بهارستان مشروطه خواندیم

در جمهوری دویدیم

 و آزادی

 همیشه چند قدم از گاز اشک­آور جلوتر بود.

ما دیده نمی­شدیم

و آزادی دیده نمی­شد

و برگ­های تاریخ 

در حافظۀ درختان شهر

-که در جستجوی رأی ما

 روزنامه­های ممنوعه می­شدند-

سبز می­شد.