● تریبون آزاد

اگرکسانی مانند من فکرکنند و درخاورمیانه آرامش و رعایت دمکراسی رابخواهند و درکشورهای چند ملیتی، مانند ایران، سیستم فدرالی رابخواهند وحق وحقوق جدائی را بارأی غالب درقانون اساسی کشور بگنجانند، مانند چوب از دو سر سوخته و دایم در حالت سر زنش اند و اغلب ازجانب ناسیونالیست های افراطی خلق حاکم بعنوان افرادتجزیه طلب بحساب می آیند، بدون آن که مفهوم فدرالیسم و تجزیه را بدانند. درحالی که افکار من و امثال چیزی جز رعایت الف و بای دمکر اسی نیست.

مسئله اصلی "حقایق آلترناتیو تلاشهای شیعه گستری" نه استبداد ایرانی است، نه سیاست سرمایه داری آمریکای شمالی، که در ایران کودتا می کند و از ابتدا تا به امروز به هیچ قانون بین المللی پابند نیست، و نه "همزیستی اقوام" زیر خاک شده که سنگ آنرا در ایران قبل از اسلام به سینه می زند. بلکه توجیه ضدیت بدیهی بهائیت با شیعه بعنوان مذهب مادر است، ضدیتی که در تاریخ میان ادیان و مذاهب مولد همدیگر متداول بوده است. لذا با "حقایق آلترناتیو" نمی توان هم مبلغ اسرائیل ضد قانون (اما حامی بهائیان) و آمریکای ضد قوانین ...

ترامپ رئیس جمهور آمریکا چپ و راست باد در غبغب می اندازد و اعمال فشارهای روز افزون به ایران در مجامع بین المللی سخن می گوید!
اما در اینکه مشاوران اش به او خبرهای درست را می رسانند و یا مانند خدم و هشم پادشاهان قرن ها پیش تنها مشاوره و اخباری را به ایشان منتقل می کنند که مورد توجه پرزیدنت ایالت متحد باشد،،قابل درک نمی باشد!؟

پا به عرصه میدان گذاشتن انسجام وسیع تر و قدرتمندتری از اتحاد فدائیان خلق، نه تنها چپ دموکرات را با وزنه سیاسی به مراتب سنگین تری در میدان چالش های سیاسی آورده است، بلکه تاثیرات سیاسی روانی بالنده و پویاگرانه ای را در میان مردم و بخصوص نیروهای سابق چپ که بیشتر به سمت رکود سوق داده شده بودند، ایجاد کرده است. باید این دستاوردها را ارج نهاده و بر پایه های آنها راهکارهای استوارتری را پایه گذاری کرد.

در ایران دو خط فکری، یکی آزادیخواهی و دیگری استبداد دینی (محافظه کاری) وجود دارد....اگر استبدادیون دینی در قدرت نبودند جنگ هشت ساله اتفاق نمی افتاد که هزار میلیارد دلار خسارت مالی و صدهاهزار نفر خسارت جانی به بار آورد....اگر آزادیخواهان در قدرت بودند یک دلار در تأسیسات هسته ای هزینه نمی کردند، در حالیکه استبدادیون چهارصد میلیارد دلار برای این تأسیسات هزینه و سپس با نرمش قهرمانانه در آن بتون ریختند....حکومت علی خامنه ای نمایندگی یک درصد ملت ایران را هم ندارد و باید برود

ما طرفداران وباورمندان به "سوسیالزم عملن موجود" دوران جنگ سرد"، با هر خطا و اشکال ایدئولوژیکی و سیاسی که داشتیم، دریک چیز همچنان جدی و قاطع بودیم وآن جانب داری ازعدالت اجتماعی و رعایت حقوق نیروی کار و کارگری ورهایی دیگرستمدیدگان جامعه بشری بوده است.

ما را از شما باکی نیست و تهدیدهایتان را به نیم جو هم خرید و فروش نخواهم کرد.
سخنی با ذوب شدگان در ولایت مطلقه ی جهالت و تهدید و فساد و استبداد:

در سال های پس از انقلاب اسلامی اصطلاح «حافظه تاریخی» بوسیله پژوهندگان تاریخ و کنش گران سیاسی فراوان بکار برده شده است. این اصطلاح در مقابل فراموشکاری و غفلت از عبرت گرفتن از تاریخ می باشد. این غفلت از عبرت گرفتن از تاریخ، صرفا به ضعف قوه خاطره و نیروی حافظه فردی و یا جمعی مربوط نمی شود. عامل شیوع عارضه ضعف حافظه تاریخی، بکار گرفتن شیوه های نا کارآمد در پژوهش تاریخ و آموزش نا-روشمند تاریخ در نهادهای آموزشی است.

در جنبش چپ کارگری ایران حرکت تازه ای شروع شده تحت عنوان چپِ *ظهور نو*. این حرکت با جریان "چپ نو" یا نیولِفت که در سالهای دهه 1350 در ایران و اروپا راه افتاده بود، کاملاً متفاوت، و اساساً حرکتی در جنبش کارگری ایران است و بیشتر فعالین آن هم سندیکالیست هستند. این حرکت تقدمش تغییر رژیم در ایران نیست و فعالیت آن بر تضاد کار و سرمایه متمرکز است.

سهیل عربی: برخیز! گاه انقلاب است....اگر از فرصتی که امروز داریم به درستی استفاده نکنیم، یعنی به آن ها چهل سال دیگر فرصت داده‌ایم تا هر بلایی می‌خواهند بر سرمان بیاورند.

صرفنظر از اینکه به کدام نحله "چپ" تعلق داریم، صرفنظر از هر انتقاد واعتراض بحق به این یا ان سیاست حزب توده ایران در این یا آن دوران. اگر چپ هستیم، اگر در جبهه توده زحمتکش و تهیدست ایران قرار داریم، آنگاه ۱۰ مهر ۱۳۲۰، سالروز تشکیل حزب توده ایران روزی گرامی در تاریخ ما، در تاریخ میلیونها کارگر، دهقان، روشنفکر و ترقیخواهان ایرانست. این را نباید از یاد برد و تسلیم جوی شد که دشمنان چپ آفریده اند.

برجام با خروج آمریکا و بازگشت تحریم ها و فشارها عملا تا حدزیادی سترون شده و اهمیت آن را فعلا باید در حفظ جنبه های نمادین و تأمین باریکه راهی برای تنفس گاه رژیم از یکسو و ممانعت از ایجاداجماع جهانی برای رژیم از سوی دیگر دانست؛ مگر آن که رژیم حاضر به خوردن جام زهری تازه و از جمله تغییرسیاست های منطقه ای خود بشود. نشانه ها و شواهدی دال برآنست که رژیم گرفتار در چنبره بحران های چندجانبه، خود را ناگزیر می داند که به گونه ای بی سروصدا و محتاطانه این درب را بگشاید.

تقدیم به استعمارستیزانِ جان:

شاید نمی توانستیم تصور کنیم پدیده ترامپ تا چه حد در سطح جهانی، بیداری انسانها و تکیه کردن آنها به هوش و دانش و قدرت فهم خودشان را به همراه خواهد آورد. در همین حد به فکر فرو میرفتیم که چطور از دل دموکراسی، عوام گرائی و پوپولیسم بیرون میآید؟ مگر هر موجودی مشابه خود را
نمی زاید؟ پس آیا آنچه به نام دموکراسی به مردم قبولانده بودند، از نوع بدلی و باسمه ای، و نوعی پوپولیسم نبوده که امروز با زادن آخرین فرزندش ، یعنی پوپولیسم جاهلانه و رقت بار ترامپی، ماهیت ژنتیک خود را نمایش میدهد؟بله فکر نمی کردیم .

حمله تروریستی داعش در رژه نظامی اهواز و عکس العمل آسیمه سازمانهای اتنیکی ایران یکبار دیگر گسل عمیق سیاسی بین جریانات اتنیکی و بقیه نحله های سیاسی کشور را نمایان ساخت که به باور نگارنده برای استقرار دمکراسی و عملی شدن میثاق جهانی حقوق بشر و رفع تبعیض و نابرابری در ایران آینده بسیار زیانبار خواهد بود. به همین دلیل در راستای همگرایی نیروهای دمکراتیک و آزادیخواه باید آن را زیر تیغ نقد مورد کالبدشکافی و فروگشایی تحلیلی قرار داد. اکثریت قاطع جریانات سیاسی ایران از جمله گروه های چپ و جمهوریخواه که

طیف گسترده جمهوریخواهان از سه سو به ویروس های مرگ آفرین سیاسی آلوده شده اند. هسته مرکزی این طیف که به اعتبار وفاداری به آزادی، دمکراسی و لائیسیته سالم مانده است، باید بخود آید و با متشکل شدن در جبهه (جنبش) لائیک دمکراتیک ملی، درمانگاهی برای بخش های بیمار ایجاد کرده و با روشنگری، سازماندهی و اقدام، چشم انداز سیاسی تازه در برابر کنشگران سیاسی و جامعه ایرانی قرار دهد.

اگر منتظری با گذشتن از موقعیت قائم مقامی خود به افشاگری آن جنایت پرداخت، موسوی اما برای نجات موقعیت خود به توجیه آن پرداخته است. در حقیقت تمام سرمایه سیاسی و اجتماعی میرحسین موسوی مدیون حمایت خمییی از او به مثابه نخست وزیرمحبوب امام و سودای بازگشت به دوران عصرطلائی امام و قانون اساسی بی تنازل جمهوری اسلامی بوده است.

هیچ جامعه ای خودبخود به دموکراسی نمی رسد، زیرا که نه پدیده ای طبیعی ست و نه سرنوشتِ ناگزیرِ جامعه. در حقیقت می توان گفت که دموکراسی بهترین شیوۀ اداره حکومت در فهرستِ بدترین شیوه های موجود برای ادارۀ امور جامعه است. اما هیمن شیوه نیز در هرجا که هست، نیاز به پاسبانی دارد و نهادهای چندی برای نگهبانی و نگهداریِ آن پدید می آورند، زیرا که بزرگترین دشمنان دموکراسی در هرکشور، دارندگانِ زر و زور در آن کشور هستند که راه و رسم دموکراتیک را سدّی در راه آرزوها و آزمندی های بی پایان نمای خود می پندارند.

امروزه در ایران حاکمیت جمهوری اسلامی ایران از یک طرف اعتبار خویش را در میان مردم کشور و روان سیاسی انها کاملا از دست داده است، جنبش های توده ای هر از چند ماه یکبار اکثریت شهرهای کشور را فرا میگیرند،

تنها هنر حکومت های توتالیتر ایدئولوژیک و دینی برای حفظ سیادت خود بهره برداری از تئوری توطعه و ساختن دشمنان انتزاعی و نسبت دادن تمام ناکارآمدی های خود به دشمن فرضی و کشتن مخالفین خود به بهانه همکاری با دشمن فرضی می باشد،

در حاکمیت هایی که" جریان آزاد اطلاعات" وجود ندارد، بدون فشار به حاکمیت هیچ اقدامی برای مردم انجام نمی گیرد....هر اقدام کوچک معلمان یک قدم به جلو برای رسیدن به خواسته های صنفی معلمان است....همکاران فرهنگی ای که پیام های "ناامید کننده" به همکاران در دفتر مدرسه و فضای مجازی می دهند، ناخواسته درزمین حاکمیت بازی می کنند.

برای ترسیم مرزهای روشن با تقسیم اراضی کشور بر مبنای قومیت، ترجیح می دهم آلترناتیو نظام لائیک دمکراتیک و سوسیال را که با جمهوری خودمدیریت ایران (جمهوری ایرانی) معرفی می شود، در برابر فدرالیسم قومی قرار دهم.

فضای سنگین و سکوت مرگباری بند را به خود گرفته بود، ما بند به بند و زندان به زندان سال های طولانی را با آنها گذرانده بودیم، من و یکی از دوستانم که بغضی سنگین از رفتن این گونه آنها داشتیم آن شب به سختی گریستیم، بند خالی شده بود و در اتاق ها هیچکس نبود ..... پس از ملاقات بود که متوجه شدیم چه فاجعه ای رخ داده است و همسران، برادران، یاران و رفقای ما را کشته اند! آن روز در ناباوری و بهت در کنار هم اشک ریختیم .....

رژیم ایران در مقابله با فشارها و تهدیدهای دولت ترامپ، رویکرد خود را بر مبنای شکاف های فزاینده بین آمریکا و اروپا و دیگرقدرت های مهم جهان حول دو رویکردیک جانبه گرائی و چندجانبه گرائی کوک کرده است. سیاستی که جان بولتون تهدید کرده است هرجا باشید به سراغ شما خواهیم آمد. با این همه تهدیداصلی از داخل و از بحران های داخلی و خشم و اعتراضات مردمی برمی خیزد تا بطورمستقیم از خارج

و بردگان
بندهایی برای رهایی...

منطقه عربی اهواز، و کمیت جمعیت عرب آن در مقایس با جمعیت ایران و بویژه محصور بودن این خلق در منطقه بسیار حساس نفتی، جنبش سیاسی خلق عرب را تا حدود زیادی در اتخاذ تاکتیک ها و استرائژی مستقل محدود تر میکند. چرا که اتخاذ مشی مبارزاتی ناهمخوان با دیگر مناطق ایران میتواند جنبش سیاسی خلق عرب را در تنگناهای زیادی قرار دهد و دست و پای مبارزات سیاسی

آقای رضا پهلوی به رغم مخالفت با سلطنت و دوپهلوگویی های شما درباره جمهوری (1)، سه ماه پیش وقتی از جمهوریت دفاع کردید، از رهبری شما حمایت کردم (2)، اما خیزش مرداد ماه که عظیم تر از خیزش دی ماه 96 بود نشان داد که به رغم همه این حمایتها، شما توان رهبری مردم ایران را ندارید.

قدر مسلم حالا دیگر آقای ترامپ نه تنها آمریکا را ملک متعلق به خودش، سازمان ملل را هم خانۀ پدری خودش تلقی میکند و وقتی واژه هائی چون عشق و کهکشان بشریت و الهام وازین قبیل مقولات را بر زبان میراند، حداقل مرا یاد کودکان نادانی می اندازد که والدینشان از بیم داد وفریاد و بدقلقی این کودک، در برابر حرفهائی که به قواره او نمیخورد، با لبخندی سکوت میکنند.

این حادثه شوم قلب همه ایرانیان را خونین کرد. ما همه برای شهیدان این خیانت بزرگ به سرزمینمان می گرییم و به بازماندگان شهیدان اهواز دل آرامی میگوییم.

«به گمان ما اینگونه اعمال تروریستی جز تشدید خشونت و فضای امنیتی نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت، چون چرخه خشونت خلاف منافع و امنیت ملی و در نهايت به ضرر مردم ایران است.»

اگر هدفی روشن پیش روی جامعه گذاشته نشود، هدف‌های رذیلانه از هر گوشه سر بر آورده و این خلاء جانکاه را پر خواهند کرد. هر چیزی بهتر از این مصیبت همگانی و بی‌عملی خواری‌زا خواهد بود» .چپ ایران نه نیروئی طبقاتی، که مجمع الجزایری از فرقه های ایدئولوژیک است. این چپ فرقه ای اگر بخواهد با طبقه پیوند پیداکند، نه به قیمت اصل قرار دادن منافع عمومی و حفظ وحدت طبقه، بلکه به شرط هواداری ی طبقه از ایدئولوژی او خواهد بود.

... علیرغم ادعای طرفداری از «سکولاریسم سیاسی» در واقع مخالف سکولاریزاسیون جامعه بوده و در نهایت خواستار یک قدرت سیاسی دینی است. حال آنکه لائیسیته در خواست مرکزی خود، منشا قوانین را از دین جدا میکند و آنرا به عقل و تصمیم شهروندان می سپارد و ساختار حکومتی و حقوقی را مستقل از دین در نظر می گیرد.

فهرست ۱۲ نفره ی منتشر شده مورد موافقت من نیست....ملت ایران چاره ای ندارد جز رفتن به سوی یک انقلاب رهایی بخش که هدفش تنها آزادی و دموکراسی است....ملت ایران در سایه ی آزادی و دموکراسی به تمام آرزوهایش خواهد رسید....مأمور اطلاعات بسیار علاقمند بود که من با آقای رضا پهلوی فعالیت سیاسی داشته باشم و حتی از من خواست که در صورت تمایل شماره ی موبایل ایشان را بگیرد تا من با ایشان صحبت کنم که قبول نکردم

بیش از یک دهه پیش، برخی از هواداران "دمکرات های سوئد" که درآن زمان تنها از پشتیبانی نیم درصد از آرا برخوردار بودند، کوشیدند تا یکی از جلسات سخنرانی مرا به اغتشاش بکشند. من اما با اخراج آنان از جلسه مخالفت کرده و برآن بودم نباید از این فرصت برای آگاه کردن و ادغام این جماعت در جامعه گذشت! رشد سرسام آور این جریان طی یک دهه (با کسب 18 درصد آرا در انتخابات اخیر)، نشاندهنده دستکم گرفتن خطر رشد خارجی ستیزی درآن زمان حتی از سوی من بود.

پرسش ها شروع شد که‌ چطور وارد شهرداری شدی؟ فعال سیاسی ضدانقلاب حق کار کردن در ادارات نظام را ندارد .... مدتی بعد نامه ی اخراجم از گزینش برپایه ی نامه ی اطلاعات و شهردار آمد که به علت فعالیت سیاسی ضد نظام به کارم خاتمه دهند