● تریبون آزاد

فیلمش را چند بار دیدم. چند روز پیش، آقای بایدن رئیس‌جمهوری تازه آمریکا، در راه سوار شدن به هواپیما، وسط پلکان، می‌افتد به زمین. یعنی به پلکان. خودش را جمع می‌کند، یک پله بالاتر دوباره می‌افتد. باز می‌کشد بالا، یک پله بالاتر اساسی می‌افتد. دوباره برمی‌خیزد. (یاد نورمن ویزدام افتادم)

من اصرار دارم که در ارتباط با هم‌میهنانم آزاد و فعال باشم. به گوشه و کنار کشورم بدون محدودیت‌های تشریفاتی سفر کنم. با مردم باشم، حرف دل آنها را بشنوم. نمی‌خواهم آنطور که به وابستگان قدرت حکومتی می‌گویند، به اصطلاح «آقابالاسر» آنها باشم و مرا از خودشان جدا بدانند. به عنوان یک دموکرات، باور به مقام موروثی و گزینش ژنتیک ندارم. در عرصه عمومی ‌این تبعیض مسلّم را رد می‌کنم. میراث، موضوعی مربوط به زندگی شخصی و روابط فامیلی است، نه امور دولتی و حکومتی.

من فقط از طرف خودم صحبت نمیکنم، هم از طرف دوستانی که میشناسم میگویم و هم از اوضاع داخل اطلاع دارم. این کمپین تاثیر خوبی گذاشته، این اتحاد اگر ادامه پیدا نکند واقعا از این بیشتر نا امید میشویم. ما در داخل نمی توانیم آلترناتیو داشته باشیم چون شدت سرکوب بالاست، اما اپوزیسیون خارج از کشور چرا دولت موقت اعلام نمیکند؟ چرا متوجه وضعیت بحرانی داخل نیستند؟

نه نگاه به شرق "رهبربا بصیرت" نامش استقلال است، و نه انزوای جویی نوع جمهوری اسلامی و کره شمالی، و هر دو آنها هم میتواند در ردیف خیانت به مردم ومنافع کشور دسته بندی شوند.

حاکمیت پلید اخوندی کە بر خون و کشتار ملتهای غیرفارس استوار گشتە و ثروت مناطق حاشیەای را بە مرکز منتقل، بە عبارتی چپاول کردەند، از این طریق مرکزنشینان را فربە و راضی نگە داشتە اما حاشیەای ضعیف و فقیر بوجود اوردە است، در نتیجە شکاف ملی عمیق و عمیقتر و بە جرات میتوان گفت ایران بلحاظ ملی، فرهنگی و زبانی تجزیە شدە تنها استبدادی خشن و مناسبات اداری انرا نگە داشتە است.

شعار«نه» به جمهوری اسلامی بدون «آری» گوئی به مطالبات ضدسرمایه داری و برابری اجتماعی و خودگردانی و آزادی های بی قید وشرط سیاسی، ایرانی باهویت پلورالیستی و برابرحقوقی همه ساکنانش‌ و عاری از هرنوع تبعیضات قومی و ملی، بخودی خود شعاری است سترون و در خدمت بازتولیداستبداد و غارت و سرکوب!. بنابراین تنها از طریق ترکیب آن با شعارهای ایجابی جوشیده از متن جنبش ها، می توان آن را درخدمت سرنگونی نظام و تعییر واقعی شرایط زیست و زندگی جامعه ایران قرارداد.

اين واژۀ «شورشی» مرا به اين فکر می اندازد که اگر استوره سازان و استوره نویسان کهن در زمانه ما بودند و می‌خواستند شرح حال امروز رضا پهلوی را به سينه تاريخ بسپرند، یقیناً از او بعنوان «کاوۀ ضحاک شکن» ياد می کردند زیرا که او «گشایشگری» را بر هر منصب ديگری ترجيح داده است. او خود اعلام داشته که در هر حال حاکميت ملی و برقراری امکان انتخاب آزادانه ايرانيان مساوی برآورده شدن آرزوی قلبی و همیشگی او است.

اوستا، یک مفسری گفته بود اعلیحضرت موضوع موروثی رو گفته که مجتبا خامنه‌ای رو ضایع کنه.
- دمش گرم. خوب گفته، ولی نه اینکه خودشم ضایع بشه، موروثی خودشم خط بزنه. حالا بحث اونا نیست. جمهوری اسلامی اگه آدم بود، نمی‌ذاشت ما سلطنت‌طلب بشیم. بهشون گفتم هوای مارو داشته باشین. براشون انجمن اسلامی اراذل و اوباش درست کردیم، گفتن نه، اراذل و اوباش ما باس مدرسه حقانی رفته باشن، حجتیه باشن، چی باشن، چی باشن. اون اوائل خیلی سخت می‌گرفتن. مام زدیم خارج، ریش بزن، کراوات بزن، کت شلوار شیک، طرف شازده.

به این ترتیب در این ۳۱ سال آقای رضا پهلوی دو نیم گام به سوی دموکراسی برداشته است. و این بدان معناست که تلاش‌ها برای تغییر رفتار رهبران سیاسی، چندان هم هیچ و پوچ نیست. امید است که همین سیر و همین تلاش ها ادامه یابد، و به دلیل کم بودن و کُند بودن، قطع نشود. باشد که سرانجام جامعه ایرانی موفق شود از کسی که پدر و پدر جد ایشان معماران بی بدیل دیکتاتوری فردی بوده اند، چهره ای بسازند که کردارش با مخالفان و

نقدی به توهین و توصیه اصلاح طلبانه فرخ نگهدار به شاهزاده رضا پهلوی

آیا لیبرالیسم می تواند مساله ملیت ها در ایران را به شکلی بنیادی حل کند؟ لیبرالیسمی که جبهه ملی ایران، نهضت آزادی و شخصیت ها و گروه هایی از این دست معرف آن هستند. با توجه به آن چه گفتیم، پاسخ منفی است و اگر لیبرالیسم در اروپا و آمریکا – سویس، بلژیک، کانادا و کشورهای دیگر – توانست مساله ملیت ها را حل کند ناشی از آن است که لیبرالیسم آن کشورها از نوع دموکرات است و لیبرالیسم پارسی، بیشتر آغشته به شووینیسم است تا دموکراتیسم. و اگر در جوامعی چون هند توانستند به طور نسبی مساله ملی را حل و فصل کنند...

نقد پیگیر نگرش سه طیف 1) سلطنت خواهان (مصدقی ها و به بیان دقیق تر، سلطنت خواهان ملی گرا، مشروطه خواهان لیبرال و احیاگران دیکتاتوری عریان سکولار)، 2) اسلامگرایان و 3) چپ ها به اداره بوروکراتیک، آمرانه، الهی و ایدئولوژیک میهن و جامعه، می تواند به تعمیق فرهنگ سیاسی ما جهت مدیریت میهن دوستانه، دمکراتیک، لائیک و سوسیال یاری رساند.

از زمانه های کهن و باستانی، انسانهای که در نیم کره شمالی زمین زندگی می کردند به شیوه های گوناگون، نوزایی طبیعت و شروع فصل زیبا و فرحبخش بهاری را در اولین روز سال به سور نشسته و آغاز بهار پرشکوه و زنده شدن دوباره طبیعت را جشن گرفته و به شکرانه این تحول طبیعی، به شادمانی و رقص و پایکوبی می پرداختند

البته آرزو داشتم رفقای دیگر که سالها و بل دهه ها در زندانهای شاه محبوس بوده اند – و بمراتب بیش ازمن زندانی کشیده و شکنجه شده اند- آنها نیز برای روشنگری نسل جوان بعد از انقلاب ،به این امر همت میگماشتند. البته

در روزهای اخیر، رخدادی تازه در سپهر سیاسی ایران را شاهد بودیم. کارزار نه به جمهوری اسلامی، اینک بر بسیاری شناخته شده و بزودی می‌فهیم و می‌دانیم که چه نرخ و سوقی دارد. شکست‌های پیاپی امید در ایرانیان، از جمله در انتظار اتحاد و کار گروهی اپوزیسیون برونمرز، نوعی نگاه بدبینانه و پوشیده در پیش‌داوری‌ها را برای همه‌ی ما سبب گشته است. امری طبیعی‌ست و نمی‌توان از جوشش احساسات/شکست‌‌ها جلوگیری کرد. اما گاهی جفا می‌کنیم؛ از جمله به رضا پهلوی!

مشاهده می کنیم که اسلامگرایان در ایران فتواهای عجیب و بحث برانگیزی در خصوص ممنوعیت برگزاری مراسم چهارشنبه سوری و نوروز صادر و این آئین های ملی و مردمی را خرافه می پندارند که نه با مبانی دینی سازگاری دارد نه با تاریخ و حتا با مصالح خودشان نیز همخوانی ندارد

کاوه آل حمود در آخرین پست در فیسبوک خود، بعنوان یکی از امضا کنندن بیانه « نه به جمهوری اسلامی» به همکاری و هماهنگی با خطوط سیاسی رجوی و مجاهدین خلق ادامه می دهد:
کاوه آل حمود:
« وقتی حرکتی شروع می شود و مردم به جان امده همه یک صدا می گویند نه به جمهوری اسلامی و بعد شاهزاده رضا پهلوی میاد فرصت طلبانه این حرکت در می دزدد و به نفع خودش می خواهد مصادره کند این یعنی که طرف حرامزاده سیاسی است و شیاد و دزد است. با چنین کسی نمی شود کار مشترک کرد و همگرایی و اتحاد کرد .»

این روز ها، بیانیه یی با بیش از ۶۴۰ امضای اولیه منتشر شده است و کارزاری را شکل داده است با عنوان «نه به جمهوری اسلامی».
یادداشت حاضر، نگاهی گذراست به این بیانیه و این کارزار.

زندگی تو دقیقاً همان چیزی خواهد شد که خودت آن را می آفرینی ،خیلی طول کشید که این را بفهمم! من با این طرز فکر بزرگ شده بودم که کار خاصی در این دنیا وجود دارد که قرار است آن را انجام دهم و اگر آن کار را نکنم، خدا از دست من ناراحت خواهد شد، وقتی واقعاً فهمیدم که نخستین هدف من ،لذت بردن از زندگی است، شروع به انجام کارهایی کردم که به من شادی و لذت می داد.

در این هنگامه ای که سیاست به طور فزاینده ای از طریق رسانه‌ها به هر سمت و سویی که آنان بخواهند هدایت میشود؛ در این دورانی که موفقیت های کوتاه مدت جایگزین مفاهیم بلند مدت شده است، و در این زمانه ای که سیاست‌های روزمره بر برنامه‌ریزیهای مدیریت شده و استراتژی های آینده نگر دست برتر را یافته است، مهمتر و با اهمیت‌تر از هر زمان دیگری است که آگاهان به امور

دکتر مصدق چگونه خیانت بزرگ رضاشاه را پاک کرد؟ از جمله زیانهای حکومتهای فردی و خودکامه عدم مشورت با رجل و دانایان است زیرا یک «دیکتاتور» همواره باور دارد فقط خودش می فهمد و تنها اوست که راه درست را می شناسد. تمدید قرارداد استعماری و ننگین «دارسی» از همین قبیل تصمیمات نا اگاهانه و خلاف منافع ملی ایران و در جهت خوش خدمتی به دولت فخیمه بریتانیای کبیر بود!

آن چه که در جلوی مجلس شورای اسلامی اتفاق افتاد یک پرفورمانس واقعی بود. بازیگرانش اعتراض کنندگان جلوی مجلس و یک آخوندنماینده مجلس بود که با وجودآن که می گوید پلیس اوضاع را تحت کنترل داشت، اما در مواجهه با انبوه تجمع کنندگان بازنشسته باصطلاح تقیه کرده و جرئت نکرد که با گفتن موقعیت اش خود را در معرض خشم و حمله مردم قراردهد و سعی کرد با زبان نرم و تظاهر به همدردی بقول خودش دست از پاخطا نکردن جان سالم بدربرد

اگر احتمالا مذاکره‌ای هم در مقوله انرژی هسته ای ، برجام ، چگونگی همکاری در بوجود امدن آرامش در منطقه ، حقوق بشر و رعایت مفاد همین قانون اساسی با همه ایرادات و... آغا زو بخشی از تحریم‌های نفتی برداشته شود، بدلیل عدم تصویب «کنوانسیون‌های پالرمو و سی اف تی » قادر به قرارگرفتن در زنجیره تبادلات ارزی در نظام بانکداری بین المللی نیستیم واین مهم هنوز در «مجمع تشخیص مصلحت »متشکل از سالمندان فرتوت و فشار فرصت طلبان مخالف روشنگری مبادلات مالی ، از تردید خارج نشده است .

مقدمه : زبان اولین وسیله ارتباطی انسانهاست،كه وظیفه اصلی آن برقراری ارتباط كلامی است. اما وظیفه فرعی دیگری را نیز بردوش می كشد كه بعضا مهمتراز وظیفه اول می باشد و آن تشكیل یكی از پایه های هویت ملی و شخصیت فرهنگی اقوام بشری است. در هر زبانی معمولا یك زبان مادر وجود دارد كه شاخه هایی به نام لهجه از آن انشعاب یافته است. یادگیری زبان مادری برهمه گویندگان آن زبان فرض مسلم می باشد. چرا كه بدون آن پایه های هویت و شخصیت فرهنگی افراد و به تبع آن جامعه به طور ناقص شكل می گیرد.

سده ها پیش از باور به وجودِ یک پیامبر عرب به نام «مُحَمَد» این پاژنام (صفت) که به معنی ستایش شونده/ برگزیده است، از سوی مسیحیان عرب/ ایرانی در ستایش از «عیسی مسیح» بکار برده میشُد. نمونه های فراوان در تاریخ همانند «موسی»، «زرتشت» و «بودا» چگونگی تبدیل شدن پاژنام های (صفت های) ستایش کُننده به شخصیت های تاریخی را نشان میدهند. نام «مُحَمَد» ریشه در زبان سریانی/ آرامی دارد و شکل گرفتن نام «مُحَمَد» یک روند تکاملی «مِحمَد»، «مِخمَد» «احمد»، ....را پُشت سر گذاشته است.

ارزیابی و بررسی بیانیه حزب کمونیست کارگری ایران در اسفندماه سال هزار و سیصد و نود و نه درباره روز جهانی زبان مادری / بدبختانه و با اندوه فراوان بیانیه حزب کمونیست کارگری دیدگاه های کمونیست ها، سوسیالیست ها و چپ ها را درباره زبان بازتاب نمی دهد و این بیانیه رونوشت سخنان ناسیونالیست های نژادپرست و راست گرا و ضد کمونیست و ضد چپ وابسته به بورژوازی و سرمایه داری درباره زبان است! .....

از تاریخ درازنای ستمگری یا ستمکشی از یاغیگری های 14ساله سمیتکو تا مشارکت در جیلولوق گرفته تا پس از نیمچه قدرت گرفتن با کمک بمب افکنهای ارتش آمریکا و در نتیجه، غرق شدن در فسادهای مختلف اقتصادی سیاسی،رقابتهای درون حزبی و خانوادگیِ پایان ناپذیر و سرانجام هم این نقشه خیالی… اقوام ستمدیده، همیشه مشکلات عمیق تر و لایه لایه دارند آنها حتی ممکن است از بیرون و یا با بمب افکنهای آمریکایی از شر دیکتاتوری صدام رها شوند اما بزرگترین مشکل شان هنوز مانده است و آن مشکل، خودشان هستند!

مبارزه با دیکتاتوری دینی و ایستادن در برابر استبداد آخوند-پاسدار-ماله کش و شکست آنها، تنها با بیانیه و گردآوری امضا و جلسات در دنیای مجازی ممکن نمیشود، پایبندی به اندیشه‌های والا و انسانی که عمل را سمت و سو می دهند به ذره‌ای شجاعت نیز نیاز دارد تا با غلبه بر عدم اعتماد ملی و پروراندن عزت نفس برای رسیدن به اهداف ملی گام هایی استوار برداشته شود. شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت تواضع و دموکرات بودن نیست، بلکه سقوط با چشمان بسته است، «شجاعت پذیرش مسئولیت» در هنگام سختی یک ملت اما، صعودی

استراتژی عادی سازی مناسبات با آمریکا به هر قیمت و تحت شرایط توافقی، بدون تعریف مشخص از آنچه که ما مناسبات عادی می نامیم، میتواند کاملا به نتیجه معکوس آنچه که استراتژی چپ سوسیالیستی از "گذار از جمهوری اسلامی" می نامد بیانجامد.

و چه برتر که به این گونه شادباش گفت امروزمان !را برای ایرانیان مزدا پرست، که پیش گامی شان زبان زد همه ازاد مردان و زنان گیتی است که چنین باد و افزون برمردمان سخت کوش .
فراموشمان نشود همه پیروزی ها به : پندار ، گفتار و کردار نیک است که آغاز کننده و پیشنهاد دهنده اولین ،پیامبر ایرانیان بوده .

این یاصطلاح فعالان سیاسی و مدنی، پس 42 سال تجربه حکومت دینی و ویگرانگری های اسلام سیاسی (جماعت آخوند) در ایران و جهان، بار دیگر برآنند تا شیخی را علم کنند و جامعه لائیک و اسلامگریز را به زیر پرچم آخوندها ببرند.

«سیاست» را کاهی به «علم» یا «فن» وحتا «هنر» مدیریت وکنارآمدن با شرایط ـ نیزـ تعریف کرده اند وزبان آن هم ـ قاعدتن ـ وبنا به ضروتهایی متانسب با شرایط تغییرپیداکرده ودرصورت عقلانی شدن وفهم یا درک شرایط درپروسه ای نه چندان ساده، منجر به تغییروتحول در رفتارومنش سیاسی شده.

کینه و خشمی که رژیم به آذربایجان و حکومت ملی داشت پایان ناپذیر بود، با همه توان و امکانات وسیع مالی و نظامی با فرهنگ و پویایی آن....

هدف از این مقاله پرداختن به شخص «کاوه آل حمود» ویا نظرات سیاسی و... وی نیست، هدف من روشنگری در باره اهداف رجوی در بکارگیری آندسته از جداشدگان از تشکیلات مجاهدین خلق است که هنوز پایبندی هایی نسبت به رجوی و...دارند و با آنها همراه و همنوا و بدابدتر در نقش شخص مستقل و جداشده از مجاهدین، بسود رجوی وارد صحنه میشوند و یا بعنوان نفوذی سازمان مجاهدین در احزاب و گروه های سیاسی خارج ازکشور عمل کرده و همچنان درخدمت رجوی باشند.

بهارانه‌ها
شادیانه‌های چکامه‌سرایان به مردم و پرچم مبارزه‌ی آنها در برابر قشریون و خودکامگان (شعرها و ترانه های سرزمین نوروز)
کشور من سرزمین شگفت‌انگیزی است. صدها مبارزه در صدها جبهه در جریان است. یکی از این جبهه‌ها، مبارزه برای بیان احساسات به ویژه احساس شادی و نشاط است. یک جریان عبوس و غم‌طلب می‌خواهد ترانه، شعر، شادی و نشاط را از لب‌ها و دل‌ها بزداید و اندوه و نوحه و مصیبت را جایگزین آنها کند.