● تریبون آزاد

انتصابات رئیس جمهوری در سال ۱۴۰۳، بار دیگر بر این امر مسلم صحه گذاشت که اکثریت ایرانیان از نظام کنونی عبور کرده و حکومت اسلامی در هیچ زمینه ای ملت ایران را نمایندگی نمی کند. همانگونه که خرافات، جهل، فساد، دگراندیش ستیزی، جنایت و غارتگری رژیم نهادینه است، تقلب و جعل آرای شهروندان هم در مورد آن صادق می باشد.

او یک آشنا است با سابقه چپ چریک و طبعا پشیمان از نقش خود در رابطه با نکبت اسلامی ۵۷ . من او را سالهاست که به عنوان اصلاح طلب رانده شده بیرونی میفهمم . آرزوی او البته گذر از تمامیت رژیم و یک جامعه سکولار دموکرات است . من به جهات موضوعی و اهمیت ترجیح دادم این نوشته خطاب به او را با نام مستعار و عمومی منتشر کنم .این آشنای نزدیک در بزنگاهای انتخابات یا خیزش های اجتماعی ، به علت دلشوره ها و نگرانی های سیاسی اش، عملا به مبلغ بیرونی اصلاح طلبان رانده شده رژیم تبدیل می‌شود .

خانمی بنام "مینا احدی" که تعلقش به جریان "کمونیست کارگری" شاید برای برخی ناشناخته باشد، در پست کوتاه زیر که در شبکه X، ادعاهایی وحشتناکی کرده است.
" من و پزشکیان در دانشگاه تبریز هم دوره بودیم، کاملا راست میگوید قبل از تهران و همه جا با چاقو و زنجیر به ما حمله کردند و یک روز که برای کار در بیمارستان نزدیک دانشکده پزشکی رفتم، دوستانش با کلت تهدیدم کردند که باید حجاب داشته باشم. پزشکیان برای ترساندن ما که در دانشگاه نیروی اصلی بودیم سه دانشجو را دزدید و جسد مسعود را به ما تحویل داد در حالیکه ....

خیالتان راحت باشد جلیلی را از صندوق بیرون نخواهند آورد چون دونالد ترامپ در پاییز آینده رئيس جمهوری آمریکا خواهد شد و جلیلی برای حفظ نظام ساخته نشده است.

زمانی که یک مبارزه سیاسی توهین‌ می‌کند، ناسزا می‌گوید، تهدید می‌کند و یا زشت‌تر از همه حمله فیزیکی می‌کند، پیام‌ها و ایده‌های اصلی جنبش ضد فاشیست مذهبی در میان هیاهوی کلمات ناپسند گم می‌شود، ما را در سطح حکومت اسلامی تنزل می‌دهد و پیام ما به درستی به مردم منتقل نمی‌شود.

جمعهء پیش عملیاتی به نام «انتخابات» در ایران به پایان رسید و نتیحه آن هم دیروز به این صورت از جانب ستاد انتخابات وزارت کشور اعلام شد: «هیچ کدام از چهار نامزد این انتخابات نتوانستند نیمی از آرا را به خود اختصاص دهند. مسعود پزشکیان با حدود ۱۰ میلیون ۴۰۰ هزار رای و سعید جلیلی با ۹ میلیون و ۴۰۰ هزار رای به دور دوم راه یافتند».

من برای گفتن آری به پزشکیان هیچ تردیدی ندارم، او هیچ پرونده ناسالمی ندارد، هیچ فسادی در کارنامه او نیست، از نظر سلامت سیاسی و اخلاقی و شرافت انسانی حزو معدود سیاستمدارانی است که نه اهل دروغ و دغل‌بازی است و نه اهل ریا و پشت هم اندازی. من واقعا با تمام وجود قصد دارم به پزشکیان رای بدهم. جمعه آینده من باید بروم تا نگذارم موجودی خطرناک مانند جلیلی روی صندلی قدرت ننشیند

در حالیکه اصلاح طلبان همواره گفته و نوشته اند که براندازان هیچ پایگاهی در میان مردم ندارند اما همواره سربزنگاه همین تحریم کنندگان بدون پایه اجتماعی را در شکست هایشان مسؤل و مقصر معرفی می‌کنند!
برکسی پوشیده نیست که سعید جلیلی یکی از مرتجع ترین عناصر رژیم هست که سودای اتمی شدن جمهوری اسلامی را دارد!

سعید جلیلی در ۵۹سالگی برای سومین بار نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری شد و حالا با کمتر کسب ۳۸ درصد آراء، در کنار مسعود پزشکیان با ۴۲ درصد آراء، راهی دور دوم انتخابات شده است.

جلیلی طی سال‌های اخیر چهرۀ محبوب «جبهه پایداری» بوده است؛ طیفی از اصول‌گرایان که از آن‌ها با عنوان «حزب‌اللهی‌های تندرو» یاد می‌شود.

خدیان ایرانیان، همچون «متامورفوزهایی» بودند که به صدها «بت عیار» در آمدند و با ایرانیان در تمام فراز و نشیبهای تاریخ، همراه و همپا بودند و هنوزم هستند.

* احمد زید آبادی نوشته است با مشارکت حدود ۴۰ درصد مردم در انتخابات اگرچه این نرخ مشارکت برای حکومت هیچ افتخاری ندارد، اما اپوزیسیون برانداز هم نمی‌تواند اعلام پیروزی کند.

«این بود برنامه‌ای از احمد بهارلو و حالا قطعه‌ای از موسیقی ایرانی». فکر کنید که در سفرید و به رادیوی اتومبیل که راننده باز کرده است، گوش می‌دهید و جملات بالا را می‌شنوید. ممکن است بپرسید: «خب، کجای این مطلب تعجب‌آور است؟» حالا تصور کنید که سال ۱۹۹۹ میلادی است و شما در اتومبیلی هستید با راننده یمنی در جاده صنعا، پایتخت یمن، به تعز، شهر بزرگ زیدیه در جنوب.

مضحکه انتخابات پایان یافته . قرار نیست چیزی تغیر یابد .چرا که هنوز خود کامه مطلق با خطوط قرمز خود فرمانروی مطلق است.
انتخابات تنها نمایشی بود برای ترمیم دیوارهای فروریخته جمهوری اسلامی . دیوارهائی که هنوز دیکتاتور قادر بدیدن بنیان های ویران شده آن نیست.

من در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نمی‌کنم. دلایل زیادی دارم. برخی از این برهان‌ها را، اینجا با شما مردم آزاده‌ در میان می‌گذارم:

تاکتیک جنبش و بازی دوسربرد
حاکمیت با تاکتیک «روزنه گشائی» در جهت اهداف خویش، در وهله اول بدنبال درهم شکستن صفوف گسترده تحریم، از طریق جلب مشارکت و کشاندن «کنشگران مرزی» به پای انتخابات و رقاتبی جلوه دادن آن و کسب مشروعیت و یا به گفته معاون سیاسی سپاه تولید قدرت از طریق اتنخابات است. و به‌همین منظورترکیب ۵+۱  شامل پلن آ و بی را طراحی کرده است.
اما در این سوهم جنبش تحریم قراردارد که به‌نوبه خود می تواند با تاکتیک روزنه‌گشائی از پائین، پلن آ و بی خود را داشته باشد:

*این یکی از بزرگترین اقبال های جمهوری اسلامی در سالهای اخیر بوده است که بخش عمده ای از اصلی ترین و وسیع ترین نیروهای منتقد و خواهان اصلاحش، از خود حاکمان بیشتر طرفدار حفظ و بقای نظام بوده اند.* محمدرضا یزدان پناه

در گفتگوی زیر به رای گیری ۸ تیر و ضرورت تحریم آن پرداخته و بر موارد زیر تاکید کرده ام.

از روز 22 بهمن 57 ؛ آخوند ها ستاد های رهبری خود را درمساجد متمرکز کرده بودند و سازمان چریک های فدایی نیمی از دانشگاه تهران را به اشغال خود در آورد و ساختمان فنی دانشکده را به ستاد سازمان تبدیل کردند,

اما این ستاد ؛ پس از یک هفته به خیابان میکده ( عبدالله‌زاده فعلی منشعب از بلوار الیزابت یا بلوار کشاورز کنونی) منتقل شدند . ساختمان بزرگ 5 طبقه ای بود با اتاق های فراوانش که ساواک آن را رها کرده بود

کانون دموکراسی و توسعه آذربایجان ضمن تصدیق تمام موارد مطروحه فوق، با تکیه بر اینکه؛
الف) امر انتخابات در ایران غیر دمکراتیک و خدشه دار و غیر قابل اعتماد است.
ب) نامزدی و ریاست جمهوری آقای پزشکیان با تمام فواید و امیدهای مطروحه فوق، تاثیر چندانی در سیاست خارجی، حقوق زنان و رفع سرکوب فعالان سیاسی و روزنامه‌نگاران و حتی فساد فراگیر در سیستم جمهوری اسلامی نخواهد داشت.
ج) هیچ مکانیزمی برای پیگیری مطالبات و ایفای نقش در قالب حزب و رسانه آزاد وجود ندارد.
د) مرز جنبش آذربایجان با مشخصات مترقی، ضد تبعیض

موضوع پرده‌ی چهارم این نمایشنامه، مناظرات تلویزیونی ۶ کاندیدای گذشته از غربال شورای نگهبان است و خودنمایی‎‌های جنجالی آنان طی مراسمی که اینجا و آنجا برگزار می‌کنند. در این سناریوی حکومتی ۴+۱ نفر از منصوبان بر صفحه‌ی تلویزیون، سخن در وصف «شهید رئیسی» گفته‌اند و تفاوت خود با سلف خویش را در این دانسته‌اند که تحت عناوین «دولت خدمت» و دولت «خدمت و پیشرفت» و … می‌خواهند راه رفته را بهتر بروند و اعتقادات سلف کشته شده را بیشتر بجا آورند!

در آستاته آخرین روزهای مانده به انتخابات .بی تفاوتی وسیع مردم به آن چه که بعنوان جعبه رای بر پاگردیده چشم گیر است.

بی تفاوتی به مناظره های تلویزیونی، به وعده وعیدهای آبکی کاندیداها که خود بهتراز همه می دانند هیچکاره اند.

فضای سرد وخالی از نشاط، سکوت وهم برانگیزجامعه قطع امید کرده از حاکمیتی که هیچ مسئولیتی در مقابل مردم احساس نمی کند.خبر از طوفان های پیش رو میدهد.

در این دوره نیز اصلاح طلبان در کنار اصول گرایان در یک و دیگر تلاش می ورزند تا شعار ( اصلاح طلب ،اصول گرا دیگه تمومه ) را که از دل مردم برخاسته است را بی هویت کنند!

برای هر انسان کار، آزاده، برابریخواه، خردورز، جستجوگر و پایبند به ارزش های توان و تلاش نوع انسانی، فراموش کردنی نیست که منافع زندگی او و هموندان طبقاتی اش در برابر وجود و خلافت خودکامه ولی فقیه مطلق می باشد.

هنوز از بیان خامنه ای که میزان مشارکت، مهمتر از نتیجه انتخابات است، بیش از ۱۰ روز نمی گذرد که سر و کله سید ابراهیم نبوی پیدا می‌شود و از آمادگی خود برای شرکت در انتخابات در سایت زیتون مقاله مفصلی می نویسد و گویانیوز آنرا برای عموم منتشر میکند

پر واضح است که جامعه ایرانی از رژیم اسلامی عبور کرده و نظام اسلامی از بنیاد دینی، سیاسی، فرهنگی و تاریخی به چالش کشیده شده است. حکومت اسلامی در ایران، کالای بنجل تاریخ مصرف تمام شده است که اکثریت جامعه شهروندی بر پشت سران آن، پِهین گاو هم بار نمی کنند.

خروس های بی محل

فرضیه‌یی که در این مقاله، مطرح شده است، در تقابل آشکار با تحلیل‌های رایج، و به خصوص با تحلیل کسانی قرار دارد که بر روابط قالیباف با مجتبی خامنه ای تأکید می‌کنند و حتی معتقدند که کاندیدای مورد نظر خامنه ای و مجتبی خامنه ای، همین قالیباف است.
اما نه اصراری بر قطعیت فرضیهٔ مطرح شده در این مقاله دارم، و نه آنچه در این مقاله آمده است را چیزی جز یک فرض در میان فرض‌های متعدد دیگر می‌دانم.

همان اندازه که شرکت در جنبش انقلابی «زن – زندگی – آزادی» و پشتیبانی از آن حین فورانی که داشت وظیفه‌‌ی سیاسی نیروهای سکولار دمکرات بود، تلاش برای شناخت چند و چون این جنبش در پسا فروکش خیابانی‌اش هم نیاز بی چون و چرایی است که بر دوش روشنگران تحول سکولار دمکراتیک در ایران قرار دارد. جنبشی تکرارپذیر، که هم اینک نیز نه لزوماً به شکل رودررو بلکه به اعتبار «نه!» شهروندی به نظام حاکم، متدوام در اشکالی دیگر است.

ایجاد تغییر از بالا در مسیر حرکت رژیمهای دیکتاتوری، شبیه زلزله است که نه مردم قادرند زمان آنها را پیش بکشند و نه رژیمها قادر به پیشگویی زمان اتفاق آنها یا جلوگیری از وقوع آنها هستند.

مسعود پزشکیان مسؤل جان آن دانشجوی منتقد می باشد، چون پس از انتقادات آن دانشجوی معترض به شرایط سیاسی و اجتماعی در جلسه ای که پزشکیان برگزار شده بود نامبرده ربوده شد!

چرا ما اینقدر از تاریخ و فرهنگ خود دور افتاده ایم و آنچنان مسحور جاذبه های پر زرق و برق باختر زمینیان شده ایم که از یاد برده ایم «کی بودیم و چی هستیم و چه میخواهیم باشیم؟». چرا آنقدر که برای نویافته های باخترزمینیان شبانه روز حرص و جوش میزنیم و وقت می گذاریم و انرژی و هزینه های مالی صرف میکنیم، حاضر نیستیم یک هزارم توش و توان و وقت خود را صرف شناخت و سنجشگری و سرند کردن «میراث نیاکانمان و ذهنیّت اعتقادی و به شدّت پیچیده و تفته شده خودمان در کوره قرون ماضی » کنیم؟.

حمید نوری نماد جنایت و وحشت بود!
جسم او هیچ ارزشی نداشت بلکه جسم او شناسنامه و نشان دهنده موقعیت شغلی او در
بیداگاه رژیم اسلامی بود و هیچ فرقی نمی کند که کجا باشد! مهم این هست که او بعنوان نماینده بیدادگاه نظام حاکم ایران با دلایل کافی محکوم شد.

اولین مناظره تلویزیونی شش نامزد ریاست جمهوری ایران آغاز شده است. مسعود پزشکیان، مصطفی پورمحمدی، سعید جلیلی، علیرضا زاکانی، امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی و محمدباقر قالیباف شش نامزد ریاست جمهوری هستند که شورای نگهبان صلاحیت‌شان را تایید کرده است. ورود آنها به ساختمان صدا و سیما با تشریفات نظامی بود و شش نامزد پیش از آغاز مناظره در کنار یکدیگر نماز خواندند. اختلاف نظر نامزدها درباره تاثیر منفی تحریم‌ها بر اقتصاد ایران در پاسخشان به سوالات اقتصادی آشکار شد.

دقیقا ۳ سال پیش چهارنفر، نامزد ریاست جمهوری شدند و وعده بهبود اقتصاد و معیشت به مردم را دادند،ازآن چهارنفر، یکی رییس جمهورشد، یکی معاون رییس جمهور،یکی رییس قوه مقننه و دیگری شهردار تهران!

این بی‌برنامگی اما تنها به کاندیداهای ریاست جمهوری محدود نمی‌شود. اپوزیسیون جمهوری اسلامی نیز در این مدت نشان داده در برابر موقعیت‌های اینچنین ناگهانی اما سرنوشت ساز برنامه معینی ندارد. انتقاد ناپذیری اپوزیسیون و تاثیر نتیجه انتخابات آمریکا بر حوادث ایران نیز بخش دیگری از مواردی است که مریم دهکردی عضو تحریریه ایران‌وایر در این برنامه با همراهی مازیار بهاری مدیر و موسس ایران‌وایر و سولماز ایکدر از دیگر اعضای تحریریه بود به بررسی آن پرداختند.