● تریبون آزاد

در پی شهادت هدی صابر و خشونت رژیم سؤال این است که این رژیم تا کجا می‌خواهد پیش برود در ضمن نظرتان در باره تشکیل دولت در تبعید و موانع و مشکلات سر راه آن چیست و اگر با آن مخالف هستید چه کاری را به طور دقیق و شفاف بجای آن پیشنهاد می کنید.

پس از 32 سال حکومت اسلامی توسط روحانیون که در همه حوزه ها امتحان شان را پس داده اند و اکثر نیروهای سیاسی ومردم زهر حاکمیت علماء دینی را بخوبی احساس و لمس کرده اند اما همچنان بانگ بر آورده می شود که برای حل معضلات سیاسی و بن بست سیاسی کشور به مراجع دینی مراجعه شود، چرا؟

نویسندهء اين سطور بر این باور است که اين جنبش ناهموار مداوماً به سوی ناهموارتر شدن در حال حرکت است؛ چرا که در اين بخش پايانی از مرحلهء سوم اصلاح طلبان نیز مشروعیت و اعتبار ملی و سیاسی کاذبی را که در مرحلهء دوم بدست آورده بودند ـ به علت عدم توانائی تحقق تقاضاها و نیازهای جامعه ـ از دست داده اند و جامعه ديگر به اصلاحات پایبند نخواهد بود.

سالها از نوشتن این خاطره می گذرد. نمی‌دانم سالها یا قرنها. چرا که گذر سال در غربت گذر قرن است بر انسان! من پس از قرنها خاطره آن شب را می نویسم. شبی که به ناگزیر همراه با قافله‌ای پانزده نفری، در گریز از تیغ جلادی که خود تیغ به دستش داده و چرمینه بر او گشوده بودیم، جلای وطن کردیم؛ همراه با قافله‌ای پانزده نفری. نمی‌دانم بازگوئی احساس آن شب آخر برای دیگران چه نیازی است. اما این خصلت آدمی است که باید درد خود را با کسی بگوید، باید اندوه و شادی را با کسی تقسیم کند.

هدف از ورود به يك ديالوگ دست يابي به تأثيرگذاري و تأثير پذيري در ميان طرفين بحث و طرف سوم يعني مخاطبين و تعقيب كنندگان آن بحث است. در صورتي كه فرهنگ ديالوگ در ميان باشد، طرفين بحث در زماني كه كفايت بحث اعلام ميشود، در مواردي نظر مخالف را پذيرفته¬اند، در موارد ديگري آنتاگونيستي بودن مواضع محرز شده است و احتمالا توافق كرده¬اند روي دسته سومي از مسائل، بحث ادامه يابد.

در مواجهه با قیام 57 و تغییر روش حکومتداری در ایران عزیز، ما ایرانیان سنتها و اداب ملی خود را تحت تاثیر باورهای غلط از دینداری و مذهب به بوته فراموشی سپرده، رسوم غیر ملی، غیر بومی بر گرفته از بسترعربی محل ارائه و نشر دین، که موثر بر تنظیم روابط انسانی در فرهنگ دینی جاری است را جایگزین افکار ملی و پایه در جامعه ایرانی انروز نموده ایم، ادابی که نه تنها هیچ سنخیتی با باورهای کهن ما نداشته بلکه بستر مناسبی برای رشد خرافه، اوهام و نظریه های بسته و منسوخ بوجود اورده....

در این دو سال بارها از طرف افراد مختلف ایمیلی برایم ارسال شده حاوی دو شعرِ عاشقانه که در ایمیل ها و همچنین در بسیاری از وبلاگها اولی را به سیمین بهبهانی و دومی را به ابراهیم صهبا نسبت داده اند. برخی وبلاگ نویس ها این مشاعره را دلنشین و سرشار از دلبری دانسته اند و مطمئنم که برای خیلی از ایرانیان طرز تفکری که در این دو شعر بیان شده، اوج احساسات عاشقانه را می رساند و چه بسا خیلی ها لطافت هم در آن ببینند.

سالها ست ديگر برای همه ما روشن شده است که تنها جمهوری اسلامی نيست که راه های گذشته را دوباره طی می کند و انتظار دارد به نتيجه تازه ای برسد. بلکه اپوزيسيون ايران نيز به همينگونه است. راه های صدساله را دوباره تبليغ می کنيم و در صدد اتحادهای تازه بر ميآييم و دوباره متعجب ميشويم که چرا حتی به نتيجه ای که در گذشته رسيده بوديم هم نرسيده حتی به پايين تر از آن تنزل کرده ايم.

اقلیت و اکثریت واقعیت‌هایی ذهنی هستند و نه عینی. یعنی برای نمونه پدربزرگ من آذربایجانی و مادر بزرگ من کاشانی هستند. حال اینکه من خود را آذربایجانی یا کاشی بدانم منوط به هویتی است که ترجیح می‌دهم با آن شناسایی شوم. ترک آذری بودن یا کاشی بودن نیز مقوله‌هایی ذهنی هستند، و ساختارهایی اجتماعی. برای مثال ابر و باد و مه و خورشید و فلک البته واقعیتهایی عینی هستند و اگر ما انسان‌ها نیز نبودیم، بر جای بودند.

بعضی‌ از دوستان اقوام ایرانی تصور میکنند چون حکومت فعلی‌ نالایق و ستمگر است، آنها از این حق برخوردارند که اعلام استقلال کنند یا سودای جدایی طلبی در سر داشته باشند. به این گروه از دوستان عزیز عرض می‌کنم که حکومت فعلی‌ تشکیل شده از همهٔ اقوام ایرانی‌ که شامل ترکها، کردها، بلوچها و سایر اقوام است می باشد. متأسفانه تمام افراد فاسد و بی‌ وجدان و انسان نمای همهٔ شهرهای ایران در این حکومت هستند. در حال حاضر شخص خامنه ای‌ مدعی است که از خاندان پیغمبر است .و با این حساب خود را عرب می داند و...

دموكراسي توده‌وار يا توتاليتاريسم يك نوع تفسير از اين اراده عمومي است. اين تفسير بر مبنايي است كه اقليتي محق باشد كه خود را به عنوان نماينده اراده عمومي تحميل كند. تفسير ديگر از اين مساله هم كه از همان زمان روسو مطرح شد بر اين اصل استوار بود كه تنها در صورتي مي‌توان به اراده عمومي دست يافت كه به عموم مردم مراجعه كنيم و راه ديگري براي تعيين آن متصور نيست. بدين ترتيب هيچ اقليت، حزب و فردي حق ندارد خود را نماينده، وكيل و ولي آن اراده عمومي بداند.

مردی بود که ادعا میکرد در تبعید همیشه مخالف، همیشه مبارز، همیشه مقاوم است. مردی که در تمامی سخنانش این کلمات را بکار می برد: من برابری برقرارخواهم کرد، من شکنجه، زور، و زندانها را از بین خواهم برد، من ازمیان خود مردم دولت انتخاب خواهم کرد، من به هیچ بیگانه‌ای اجازه دخالت درامور مملکت را نخواهم داد...

اینكه با توجه به شرایط اخیر، سمت و سوی حلقه ارومیه هایی در سپهر سیاسی ایران به كدام سو خواهد بود موضوعی است كه قضاوت در خصوص آن در شرایط فعلی، بسیار دشوار می نماید. صحن شورای اسلامی شهر تهران فردای روز سوم تیر سال ۸۴، رویدادی كم سابقه در تاریخ ایران پس از انقلاب را ثبت كرد؛ جایی كه كاندیدای پیروز انتخابات ریاست جمهوری نهم در فضایی كه با حس «تعلیق» انباشته شده بود در حال گام نهادن به دوره ای تازه از حیات سیاسی در ایران بود.

هموطنانی که مغرضانه یا ساده لوحانه با تخریب نوری زاده مهر تائید بر بزرگی عملیات نفوذ در میان اپوزیسیون می زنند یاد آوری کرد که عمل شما بیش از آنکه انتقادی سازنده و دردمندانه به نوری زاده باشد عمدتا هم آوایی با بوق های تبلیغاتی رژیم است. بوق های تبلیغاتی که از یک سو تخم تفرقه و بی اعتمادی می پراکنند و از سوی دیگر هیبت نداشته سرویس جاسوسی رژیم را به رخ می کشند...

در فکرم بود که با شروع جنگ امریکا و صدام ، که درستی نظر و تحلیل فرمانده فتح الله را ثابت کرد ، اگر مسعود رجوی و کلا دستگاه عقیدتی توحیدی ، چنین ظرفیتی را داشت تا مهدی را صدا کند و صراحتا اذعان کند که حرف مهدی درست بود و من و بقیه اشتباه کردیم و بعد از نظرات استفاده انسانی و درستی کند....

فعالان سیاسی که پا به زندانهای مخوف جمهوری اسلامی میگذارند هیچ امیدی به بازگشتشان نیست چرا که همگی سالم وارد میشوند و بعد مدتی دچار عارضه قلبی شده و میمیرند ، چه کسی میداند که در زیرزمینهای مخوف بند 209 ، سلولهای انفرادی و مخفیگاههای دهشتناک زندانها چه بر سر فرزندان این آب وخاک می آید

این یک اشتباه نظری و اشتباه فرهنگی بسیار بزرگی بود و ما فهمیدیم که خشونت صرفاً از زاویه و جایگاه دولت نمی‌آید، چه بسا این دولت خود انعکاسی از فرهنگ اجتماعی و مردمی است و چه بسا جامعه، رفتار و فرهنگش، در نقطه‌ای به دولت متصل می‌شود و چه بسا دولت در مرحله‌ای از حیات و تکامل خودش از نقطه نظر رفتاری به جامعه و حال و هوای فرهنگ جامعه متصل می‌شود، و خشونت یکی از آن فضاهایی است که متاسفانه دولت استبدادگر با جامعه خشونت‌پرست و خشونت‌پرور وصل می‌شود و جامعه ما آن را منعکس می‌کند.

«“مصالحه»” از عناصر هر سمت و سیاست دموکراتیک است. اما همان گونه که در مورد مفهوم اصلاح طلبی اتفاق افتاد، این خطر وجود دارد که بر محور آن توهمات تازه ای شکل گیرد و جنبش شهروندی ملت ایران در دور باطل تازه ای گرفتار آید که هدف از آن خاموش کردن صدای جنبش سبز، بزک استبداد دینی و تجدید اعتبار برای “دیکتاتور” است. برای پرهیز از این خطر، باید به ماهیت “استراتژی مصالحه” اندیشید، زیرا هر مصالحه ای به صرف مصالحه، دموکراتیک و ترقیخواهانه نیست.

نظام رسمی آموزشی ما ( از آمادگی تا آموزش عالی) ، نوعا و عمدتا از زیست جهان ِ جامعۀ ایرانی پس افتاده است و با آن «نا همزمان» است. زیست جهان ما ، مایل به زمان مدرن ومابعد مدرن است ولی نظام رسمی از خیلی جهات در زمان پیشامدرن مانده است. اینها متعلق به دو زمان متفاوت هستند و زبان همدیگر را نمی فهمند.

اگر در جامعه ما تفکر اجتماعی به صورت مستقل رشد بکند ، می تواند در جامعه شناسی تأثیر بگذارد. اما لازمه اش این است که همه اتفاقات در «زیست جهان» اندیشیدن وعلم ورزی بیفتد نه در حصار وکنترل سیسستمهای رسمی. در حوزۀ عمومی و فضایی رقابتی وکثرت گرایانه و تعاملی و مستقل وبا آزادی فکری وعلمی است که می توان امید بست...فکر اجتماعی حداقل در ایران دچار عسرت بود. چون اگر بخواهیم دربارۀ حیات اجتماعی به طور جدی بیندیشیم باید آن را تحلیل ونقد بکنیم .

از نیمهٔ دههٔ ۱۳۴۰ تا انقلاب ۱۳۵۷ فضایی رادیکال در جامعه پدید آمد که خردورزی و اعتدال در آنجایی نداشت. خلیل ملکی پس از گسستن از کمونیسم دیگر انقلابی نبود و هوادار مبارزهٔ بی‌خشونت در چارچوب قانون اساسی مشروطیت بود. جوانان انقلابیِ دوآتشهٔ آن دوره به او بدبین بودند. در این دوره مدل انقلاب‌های جهان سومی، انقلابِ چین و کوبا و الجزایر و ویتنام، همه جا رواج پیدا کرده بود. از آن طرف، در دههٔ ۱۳۶۰ روشنفکران چپ از سویی شاهد زوال «اردوگاه سوسیالیستی» بودند که درستی نظرات ملکی را ...

شاید بتوان با قاطعیت چنین گفت که تنها تکیه گاه و آخرین سنگر دفاعی یک انسان بدن او باشد؛ یعنی جسم فیزیکی او؛ که این بدن با ویژگی های بسیار خصوصی، فردی، شخصی و روانی آن فرد را در قبال دیگران و جهان خارج محافظت می کند و به اصطلاح خود او را از گزند محفوظ می دارد. وجود فیزیکی و جسمانی فرد برای هر شخص در بر گیرنده و محافظ شخصیت تاریخی، شکست ها، پیروزی ها، عشق ها و ناکامی ها، و مملو از احساسات و عواطف آگاهانه و نا آگاهانه شخصی اوست. فقط اوست که صاحب آن است و می تواند با آنها کنار بیاید و...

از چند ماه پیش که یکی از احزاب دست راستی _ ملی گرای دانمارکی بنام (DF )در پوستر های تبلیغاتی خود ، خواهان کنترل مرزهای دانمارک شده بودند که متعاقب آن روزنامه های دانمارک با ارائه آمار و ارقام غیر قابل انکار نشان داده اند که باز بودن مرز موجب بالا رفتن جرم و جنایت توسط شهروندان اروپای شرقی شده است . از این رو دولت دانمارک برنامه ای را برای کنترل مجدد مرزها این کشور را در دستور کار خود قرار می دهد .

بنیادشهید هم سال گذشته موفق شد تا مجوز راه‌اندازی بانک را کسب کند. براساس اطلاعات رسمی سایت این بانک پنج‌درصد سهام متعلق به خانواده شهدا، پنج‌‌درصد بیمه دی، 30‌درصد پذیره‌نویسی عام و 60‌درصد متعلق به بنیاد شهید است. بانک دی را بازهم شاه کلید بانکداری ایرانی راه‌اندازی کرده است. «جلال‌رسول‌اف» به‌عنوان مجری طرح راه‌اندازی این بانک انتخاب شد و بانک را تاسیس و مدیریت کرد.

به گمان اصلاح طلبان حکومتی تنها شاید در دوسال گذشته یعنی از انتخابات سال 88 به اینطرف موضوع براندازی رژیم اسلامی بر سر زبانها افتاده است و به آن برچسب اپوزیسیون « براندازی طلب» زده اند در صورتیکه این خواسته تنها به یک گروه خاص تعلق ندارد و از سالهای گذشته این در خواست همچنان به قوت خودش پا بر جاست و جنبش سبز مکمل مطالبات سیاسی – اجتماعی جامعه ایرانی است. صرف نظر از این مطلب ، یک واقعیتی وجود دارد که مسئولان و حاکمان رژیم با مشاهده حرکتهای خود جوش و اعتراضی و غیر قابل کنترل دانشجویان...

سازمان اقتصاد اسلامی یکی از اولین تشکل های مافیاهای مالی در جمهوری اسلامی بود که موتلفه اسلامی تاسیس کرد. محمدتقی خاموشی اولین رییس سازمان اقتصاد اسلامی شد و هیات مدیره آن اعضای بلند پایه دیگری را از موتلفه اسلامی در بر می گرفت. برادر او علینقی خاموشی رییس اتاق بازرگانی شد. در آن زمان هدف موتلفه اسلامی با بهانه «بانکداری اسلامی» جایگزینی سیستم بانکی موجود با بانک اسلامی (از طریق ایجاد شبکه «صندوق های قرض الحسنه») بود تا بر تمامی سیستم مالی دست بیندازد، اما موفق نشد. اکنون رقبای دیگری سر برآورده اند.

نقاشي ديواري ميدان فردوسي، بزرگ‌ترين نقاشي ديواري در كشور بود كه با موضوع هفت خوان رستم در مدت زمان يك سال در مساحت 2200متر مربع انجام شد. ندا رئوفيان، سر گروه تيمي است كه يك سال بر روي ديوار ميدان فردوسي نقاشي كشيده‌اند. وي در گفتگويي كوتاه از زمستاني مي‌گويد كه تا پاسي از شب روي داربست‌ها نقاشي مي‌كشيدند. از طرح خاص اين ديوار مي‌گويد كه در نوع خود كم نظير است و اينكه باورش نمي‌شود زحمات شبانه‌روزي او و تيمي كه با وي همكاري داشته‌اند، يك شبه پاك شده باشد.

«فرهنگ» در ساده‌ترین مفهومش، همانا ابزار بنیادین و زیربناییِ بیرون شدن از وضعیتِ بدوی‌ست؛ که این به معنای اجتماعی و زبان‌مند شدنِ بشر و نیز دستیابی به امکانات پیچیدة ذهنیتِ صوری است که شرایط اولیة اندیشه کردن را برای آدمی به وجود می‌آورد. بر این اساس، در تأئید نظر مردم‌شناسان، می‌گوییم تمایز بین انسان و حیوان، در فرهنگ داشتن انسان است؛ به عبارتی، اساسِ به فعل درآوردنِ امکانات خاص نوع بشری ـ یعنی سخن‌گویی و اندیشه‌ورزی ـ که در عناصر فرهنگ موجودند.

بهررو تمامی این موضعگیریهای و اقدامات سیاسی از سوی هوادارانِ ًرهبران ً جنبش موسوم به ًجنبش سبزً حاکی از این است که دو جناح سنتی رژیم اسلامی از طرحهای باند احمدی نژاد- مشایی در به جان هم انداختن آنها آگاهی یافته اند و حال همگی بر صدد برآمده اند تا گام به گام ابتداء با حذف یاران نزدیک به رئیس جمهور نظام، رئیس جمهور را به شیری بی یال و کوپالی تبدیل کنند تا او دوسال دیگر ً دولتمداری ً خود را بدون داشتن قدرت اجرایی بپایان برد.

به نظر می رسد در طیِ دو سالِ گذشته خانواده ۴۳ تن از کشته شدگانِ انتخابات تصمیم گرفتند علی رغم فشارهای امنیتی و احساس ناامنی به صورت رسمی با رسانه های مختلف گفتگو کرده و نسبت به نحوه ی جان باختنِ اعضای خانواده ی خود اطلاع رسانی کنند، بنابراین گزارشِ پیشِ رو نیز بنا دارد تنها به سخنانِ این ۴۳ خانواده ای که با اظهارِ نظرِ رسمیِ خود اطلاع رسانی کرده اند بپردازد. تاکید می شود که این گزارش برای کامل شدن نیاز به همکاریِ سایرِ کسانی دارد که به اطلاعاتِ دیگری در این زمینه دسترسی دارند

نگاهی به چگونگی شکل گيری و اساسنامه تشکلهای به اصطلاح کارگری در رژیم جمهوری اسلامی و همچنين بررسی عملکرد آنها، خود بروشنی ماهيت ارتجاعی و وظايف سرکوبگرانه ای که بر عهده دارند را توضیح می دهد. میدانيم که خانه کارگر با يورش چماقداران جمهوری اسلامی به خانه کارگری که در شرايط پس از قيام بهمن به همت کارگران آگاه و کمونيست شکل گرفته بود، متعاقب سرکوب ددمنشانه فعالين کارگری کمونيست و مبارز، به اصطلاح اسلاميزه شده و به نهادی سرکوبگر تبديل شد.

شاید یکی از راه ها این باشد که معیارهای انتخابات آزاد، منصفانه و سالم را مشخص کنیم و بر آن پافشاری کنیم. ما با حکومتی سر و کار داریم که بدیهی ترین حقوق انسانی را رعایت نمی کند. با آن سابقه تقلب و سرکوب و قانون شکنی چگونه می توان برای برگزاری انتخابات آزاد و سالم به آنها اعتماد کرد؟ حکومتی که هنوز این میزان زندانی معترض به نتایج انتخابات دارد. دو نامزد معترض به انتخابات که با سابقه ترین چهره های سیاسی کشور محسوب می شوند هنوز در زندان هستند.

طرفداران آرمانهای طبقه کارگر باید از هر گونه تلاش مبارزاتی و اعتراضات برحق کارگران،(هرچند که این تلاشها محدود و پراکنده و ضعیف باشند)در مبارزه با نظام حاکم و برای تحقق خواستهایشان پشتیبانی کنند. این مبارزات نه تنها روحیه اتحاد و اعتراض در بین کارگران را فزونی می بخشد، بلکه بستری ست که در طی آن کارگران آگاه قادر می شوند موانع پیشاروی سازمانیابی طبقه کارگر و بطور مشخص دیکتاتوری هار و مطلق العنان طبقه حاکم را هر چه عينی تر برای کارگران توضيح داده و آنها را به مبارزه برای...

به نظر مي‌رسد ادامه كارآمد اجراي قانون هدفمند كردن يارانه‌ها بايد در مسيري كارشناسانه و دور از طرفداري يا مخالفت‌هاي سياسي و با مشاركت كامل اقتصاددانان، فعالان صنعتي و اقتصادي همراه باشد؛ چرا كه اگر پس از كامل شدن چرخه اجراي قانون هدفمند كردن يارانه‌ها، شرايط گونه‌اي شود كه گروه‌هاي كم‌درآمد جامعه با محاسبه‌هاي ساده به اين نتيجه برسند كه «وضع» آنها «بدتر» شده است، دستاوردهاي فعلي اجراي قانون نيز خدشه‌دار خواهد شد و يك طرح ضروري با ابهام و سردرگمي مواجه خواهد شد.

چه سندی روشن تر از این می خواهند راویان پرسش تکراری جنبش سبز کجاست؟ دیروز بار دیگر در قلب گرفته و بزرگ پایتخت، در سراسر ایران همگان او را، جنبش سبز را، دیدند و شاهد بودند که چگونه یونیفورم پوشان مسلحو مأموران لباس شخصی از هر سو به استقبالش آمده اند. برای همه آنهایی که با نیت نیک، موافق یا مخالف این فراخوان بودند، این قطعی ترین دستاورد دیروز بود و به ویژه پس از آنهمه هزینه که جنبش سبز با جان و خان و مانرزمندگانش پرداخته بود، پاسخ قاطعی بود به سئوال بی معنا و گاه با سوء نیتی که گفتم.