● جهان

هدف من از نوشتن این مقالات روشن کردن نتایج سیاست هایی است که منجر به پدید امدن صد گروه مسلح در بلوچستان شده که جند الله مشهورترین انها است. ‫آنچه در بلوچستان و بر بلوچها میگذرد، انقدر مصیبت آور است که در ذهن هیچ کس نمیگنجد. تنها تعبیر نزدیک به حقیقت را در بلوچستان در سال گذشته کسی گفته است که در روز عاشورای خونین تهران حضور داشته است. او گفته است هر روز بلوچستان مثل عاشورای خونین تهران بوده و هست.

قریب یک ماه پیش از دوستی عزیز تلفنی داشتم که محتوای کلام شان این بود: امسال برای تجلیل 21 آذر در لندن اجتماعی خواهد شد که ضمناً از مرحوم دکتر زهتابی هم تجلیل خواهد شد و اغلب رجال و گروه های سیاسی هم آنرا تایید کرده اند، شما هم صلاح است تایید خود را اعلام کنید.

اعدام جوانان بلوچ نه مشکل رژیم را حل میکند و نه مشکل بلوچستان را. تنها نفرت می آفریند و نفرت ریشه مبارزات بیشتر میگردد. اگر رژیم میخواهد ماموران آن یک شب با خیال آسوده بخوابند و یک هوا پیما همیشه آماده فرار خامنه ای نباشد، بهتر است حقوق مردم را به مردم باز گردان‌ند. ‫ ‫کوشندگان سیاسی ایران نیز توجه داشته باشند که بدون کمک ملیت های ایران به هیچ موفقیتی نمیرسند. اگر جنبش سبز با آن عظمت، نتوانست بدون شرکت فعال اقوام و ملیت ها توفیقی بیابد....

تراکم جمعیتی نسل جوان در بلوچستان بعلت زاد و ولد بیشتر , بالاتر از سایر نقاط ایران است و جوان ترین استان ایران میباشد. امروزه جوانان بلوچ دیگر انگیزه ای برای زندگی ندارند این نا امیدی در بین جوانان موج میزند. برای برون رفت از نا امیدی و بی انگیزگی این جوانان و برای آینده ایران باید فکری کرد. این جوانان دورنمایی روشن و شفاف میخواهند. برای تزریق روح امید و نشاط به این جوانان بایستی بطور جدی به فکر اشتغال آنها بود. انتخاب گزینشی, پارتی بازی و خویشاوند سالاری , رشوه و تبعض را کنارگذاشت.

هموطنان، ‫من در اینجا بخشی از بلا هایی را که جمهوری اسلامی بر سر بلوچ ها آورده است در چند شماره بیان میکنم. قضاوت را به عهده شما میگزارم تا بدانید که سهم بلوچ ها از ایرانی بودن چه بوده است. ‫ ‫‫

مقامات رژیم اسلامی با پادگانی کردن کل استان، با دستگیری های گسترده، با اعدام های جنون آمیز در زندان های استان، با به سکوت وادار کردن وبلاگ نویسان بلوچ، و با تهمت و افتر به روحانیون اهل سنت و دستگیری اطرافیان امام جمعه اهل سنت زاهدان، تصور می کردند که امنیت مطلوب و سکوت گورستانی را در استان حاکم کرده اند

تعداد انگشت شماری که خود را به جنبش های اتنیکی منتسب و یا مرتبط نموده اند، از جنبش سبز طلبکار شده اند و با شیوه های باج خواهی ادعا نموده اند که مثلا تبریز یا دیگر مناطق قومی با جنبش سبز همراه نبوده اند چون مثلا ً جنبش سبز مشخصا ً شعار فدرالیسم را مطرح نکرده ـ و مسائلی از این قبیل. واقعیت این است که شاید قریب به نیمی از آن چند میلیون جمعیتی که به خیابانهای تهران آمده بودند اصالتا ً تــرک آذری ساکن مرکز بودند.

من شخصا نظرم بر اینست که اگر بتوان واقعیت فدرالیسم را با شعار فدرالیسم از یک دیگر جدا کرد و برای پروژه فدرالیسم کار اساسی و منطقی و همه جانبه انجام داد و مشخص نمود که طبیعت فدرالیسم برابری و آزادی را بدنبال خواهد داشت، نه تنها به تجزیه نخواهد انجامید که تضمین بسیار استواری برای آینده ایران خواهد بود.

آذر امسال مصادف با 65 امین سالگرد این رخداد عظیم در تاریخ سیاسی و اجتماعی آذربایجان است. هر گروه. سازمان و فردی با پیش داوری ها. آموزه ها و برداشت های خود به ارزیابی آن می پردازد. آنچه مسلم است جنبش 21 آذر موج دیگری از جنبش های آذربایجان بود که پیش از مشروطیت آغاز شده و هنوز ادامه دارد. رژیم جمهوری اسلامی در برخورد با ملل ساکن در گستره ایران همان بینش و رفتار رژیم پیشین را گاهی با خشونت بیشتر ادامه می دهد.

اگر همه مشکلات با عینک ملی‌گرایی نگریسته می‌شود، امکان تفاهم دموکراتیک وجود ندارد. از دید این طیف، مسئله غیرفارس ها برابر است با تجزیه و مرتبط با تقدس تمامیت اراضی کشور و… در حالی‌که دموکراسی ایجاب می‌کند که سخن طرف مقابل شنیده شود. غیرفارس ها در ایران مطالباتی دارند؛ این مطالبات باید شنیده شود و امکان طرح مطالبات اعطا شود. هر اندازه به حقوق و مطالبات پاسخ داده نشود، به همان میزان هم مطالبات بیشتر و رادیکال خواهد شد.

بنظر شما ،آیا در ایران مشکل تبعیض ملی _ فرهنگی وجود دارد؟ و یا به عبارتی دیگر، آیا ما مشکلی بنام مسئله ملی _ قومی و اتنیکی _ فرهنگی در ایران داریم؟ اگر آری چگونه و اگر خیر چرا؟ 2_ ایا در صورت حاکم شدن ، یک حکومت دمکراتیک در ایران فردا و برقراری حقوق شهروندی در کشور؛ مشکلات اتینکی_ ملی ما قابل حل هستند؟اگر پاسختان منفی چرا؟ 3_ آیا تقسیمات کشوری بر اساس اقوام و مناطق اتنیکی و همچنین تدریس زبان مادری در مدارس کشور، می‌تواند قدمی در جهت حل مشکلات ملی_ قومی در ایران باشد؟....

در این پرسش ابهام هایی نهفته‌ است که‌ نیاز به‌ شکافتن دارد. ازجمله‌ گویی ایران از آغاز دارای سیستم بسیط و متمرکز بوده‌ و تقسیم قدرت (ایجاد سیستم فدرال)، سبب تجزیه‌ی کشور خواهد شد‌. در حالی که‌ سیستم حکومت پیشامدرن ایران، نوعی سیستم فدراتیو بوده‌ است(ممالک محروسه‌)، اما به‌جای‌ بازسازی آن نظام دیرپای، سیستم متمرکز و مشکل ساز کنونی ایجاد شده‌ است.در معرفی سیستم های فدرال مرسوم در جهان امروز، می توان گفت....

بجث بر سر این است که آیا مبارزان حقوق ملی باید در مبارزه عمومی دموکراتیک شرکت کنند یا نه؟ اول باید این روشن شود. ..: آری! بعنوان یک انسان، باید از هرگونه مبارزه علیه حکم اعدام پشتیبانی کرد، باید علیه هرگونه شکنجه، علیه هر گونه بی حقوقی زن، علیه هر نوع اختناق سرکوب و ... و ... مبارزه کرد. اینها وظایف عموم بشری اند. حتی اگر در آنسر جهان هم باشند باید تا حد توان پشتیبانی را دریغ نداشت. چه رسد به اینکه، تو خود عضو آن جامعه باشی و هر کدام از این بی حقوقی ها شامل حال تو هم باشد و...

در این پرسش ابهام هایی نهفته‌ است که‌ نیاز به‌ شکافتن دارد. ازجمله‌ گویی ایران از آغاز دارای سیستم بسیط و متمرکز بوده‌ و تقسیم قدرت (ایجاد سیستم فدرال)، سبب تجزیه‌ی کشور خواهد شد‌. در حالی که‌ سیستم حکومت پیشامدرن ایران، نوعی سیستم فدراتیو بوده‌ است(ممالک محروسه‌)، اما به‌جای‌ بازسازی آن نظام دیرپای، سیستم متمرکز و مشکل ساز کنونی ایجاد شده‌ است.در معرفی سیستم های فدرال مرسوم در جهان امروز، می توان گفت: در مجموع وحدتی از حکومت های منطقه‌ای هستند که‌ امور داخلی خود را مدیریت می کنند ...

آری حقوق شهروندی می تواند مشکلات اتنیکی وملی ایران را حل کند والبته با قبول تنوع ملی وقومی درایران. در این صورت افزون بر حقوق شهروندی فردی – که خاص همه شهروندان ایرانی است – باید حقوق شهروندی قومی (یا جمعی) نیز تامین شود. این حقوق خاص ملیت های غیر فارس است که لیبرال دموکرات های پایه گذار مکتب لیبرال دموکراسی در جهان، آن را تئوریزه کرده اند. نمونه آن جدل نظری لرد اکتون با جان استوارت میل در انگلیس اواسط قرن نوزدهم است که نتیجه اش قبول حقوق قومی در ادبیات لیبرال دموکراسی است.

از نظر من ما در کشور ایران چنین مشکلی نداریم زیرا ایران یک کشور و یک ملت است و اگر هم اینجا و آنجا کسانی پیدا می شوند که با ملت سازی به این مهملات دامن می زنند نباید آنها را جدی گرفت. چون این جماعت به دنبال پدران جدایی طلبشان در همان فردای انقلاب بلشویکی روسیه همین موضوع را در شرایط بحرانی هر بار با کمک بیگانگان در ایران یکپارچه آزمودند و سپس سیلی محکمی از ملت ایران خوردند. اینبار هم می توانند با چنین پیش فرض های ضد استقلال، ضد چهار چوب ارضی و یا ضد یکپارچگی کشور ایران بخت خود را بیازمایند...

از نظر من ما در کشور ایران چنین مشکلی نداریم زیرا ایران یک کشور و یک ملت است و اگر هم اینجا و آنجا کسانی پیدا می شوند که با ملت سازی به این مهملات دامن می زنند نباید آنها را جدی گرفت. چون این جماعت به دنبال پدران جدایی طلبشان در همان فردای انقلاب بلشویکی روسیه همین موضوع را در شرایط بحرانی هر بار با کمک بیگانگان در ایران یکپارچه آزمودند و سپس سیلی محکمی از ملت ایران خوردند. اینبار هم می توانند با چنین پیش فرض های ضد استقلال، ضد چهار چوب ارضی و یا ضد یکپارچگی کشور ایران بخت خود را بیازمایند تا یک

من به آغازي نو معتقدم . من به فردايي معتقدم كه همه با هر اعتقادي به گذشته خود و همسايگان، خواهان كنار هم ماندن و باهم زيستند. در چنين فردايي نقش زبان انگليسي هم بعنوان زبان علم، تكنولوژي و زبان ارتباط با ملل منطقه و جامعه جهاني و هم بعنوان زبان ارتباطي شهروندان جمهوري فدرال ايران، مورد استفاده است. از ميان دلايل رد زبان فارسي بعنوان زبان رابط و مزاياي زبان انگليسي من به ذكر دو علت در سخنان اوليه اكتفا كرده و ادامه استدلال خودم را...

خواستهای جنبشهای حق‌طلبانه‌ی ملی در ايران مدون و مشخصند. تقريبا همه‌ی خواسته‌های جنبش سبز از ديرباز خواسته‌های جنبشهای ملی ـ مثلا در کردستان ايران ـ نيز بوده‌اند. لذا توپ اکنون زمين جنبش سبز است. اين جنبش سبز است که‌ بايد گامهای جدی در نزديکی به‌ اين جنبشها بردارد. بيانيه‌ی آقای مهدی کروبی گامی بسيار بزرگ بود. اما در اين مرحله‌ نبايد ايستا بماند.

در گفتگو با کورش زعیم (مندرج در ایران گلوبال)، از ملیت، قومیت و تجزیه‌ی عراق سخن به‌ میان آمده‌، زعیم در بخشی از دیدگاه‌هایش دمکراسی خواه‌ بوده‌ و قابل ستایش است، اما در بخش دیگر از دمکراسی فاصله‌ گرفته‌ است، نگرش زعیم و همفکران ایشان ریشه‌ در همسویی با ملت گرایی مشکل آفرین دولت نوین دارد.

منسوبین به جنبش سبز تفاوتهای زیادی با همدیگر دارند ولی حداقل در یک چیز متفق القولند و آنهم برسمیت نشناختن جنبش های ملی و سانسور خبری آنهاست. اتفاقا به همین دلیل هم جنبش سبز بزرگترین فرصت تاریخی دمکراتیزه کردن ایران را ازدست داد. اگر جنبش سبز از همان ابتدا جنبش های ملی را برسمیت می شناخت و آنها را به عنوان یک نیروی سیاسی تاثیرگذار می پذیرفت امروز ایران در مسیر متفاوتی قرار داشت. همچنانکه دیدیم هیچ یک از جنبش های ملی از جنب سبز حمایت ننمود.

سیستم فدارال یکی از راه کارهای اساسی برای حل مسئله قومی- ائتنیکی کشورها می باشد. اما این سیستم تنها راه حل برای این مشکل نیست. در اینجا یکی از سئوالات اصلی این است که آیا ما مبنا را بر حفظ تمامیت ارضی قرار می دهیم یا اینکه سعادت و حقوق شهروندی انسانها در درجه اول برای ما مهم است؟ ما باید از فوبی تجزیه کشور رها شویم تا اینکه برای حل این مشکل گام برداریم. سیستم فدرال اگر بتواند تضمین کننده حقوق، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی اقوام تشکیل دهنده آن کشور باشد می تواند جوابگو باشد.

من یکبار مرگ پرویز ورجاوند یکی از رهبران جبهه ملی ایران را مرگ نفرت از انسان توصیف کردم و طی مطلب کوتاهی تحت همین عنوان عملکردها و زشتی های نژادپرستانه وی را علیه ملیتهای غیرفارس ایران و همکاری وی با جمهوری اسلامی را نکوهش کردم. این سخن را از سر این باور عنوان کردم که با فروکش کردن صدای هر انسان نژادپرستی، ندای انسانیت انسان بیشتر به گوش می رسد. اینک با دیدن گفتگوی کورش زعیم، یکی دیگران از رهبران جبهه ملی با ادوارنیوز، برایم تداعی معانی شد.

ـ بحث گروه های چپ نه سيستم فدرال و يا ايالتی بلکه جمهوری فدرال است . ايجاد جمهوری فدرال برای کشورها و مناطق متفرق و در حال تاسيس شايد ايده خوبی باشد اما برای کشوری که بيش از دو هزار سال سابقه تاريخی دارد نه تنها ايده خوبی نيست بلکه ايده خطرناکی است. کشوری که يک پارچه است تقسيم کردنش به چند جمهوری فدرال و آن هم از بالا ناشی از تفکری افراطی است که جايگاهی در مليون ها مردم ايران ندارد و حتی مردم ايران خبری از چنين ايده ای ندارند.

جنبشهای هویت طلبی در ایران باز تاب تبعیضات گوناگون به ویژه ستم ملی هستند. و میخواهند به تبعیضات پایان دهند. در میان آنها از راست تا چب همه وجود دارند. در کل ماهیتشان ملی- دموکراتیک است ولی افراط گرایی و ناسیونالیسم کور در بین آنها خطریست که اهداف انسانیشان را تهدید میکند. این جنبشها نیاز به اصلاحات نظری دارند ، در این حالت میتوانند خواسته های عدالتخواهانه اقشار زحمتکش جامعه را تا حد لازم بازتاب دهند و از افتادن به دام استبداد و ناسیونالیسم کور مصون بمانند. آنها نباید خود را ایزوله کنند.

سیستم فدرال مثل بیشتر بحث هایی که در زمینه حقوق اقوام طرح است، مبحثی است که هنوز نه ابعاد و وجوه آن روشن شده است و نه به طریق اولی بومی شده است. اما مدتی است و بویژه پس از انقلاب بهمن که مثل یک نوشدارو برای حل مشکلات ما طرح می شود و البته اغلب اوقات با دلسوزی و به قصد یافتن بدیلی برای جدایی طلبی و تجزیه. اما این فرضیه فقط یک چالش سیاسی بدون برخورداری از پایه های محکم علمی و فنی بوجود آورده است زیرا...

- جنبش سبز در اساس یک جنبش مطالباتی شهروندی است. از این رو همه جنبش های مطالباتی جایگاه خاص خود را در آن دارند. از جمله جنبش های حق طلبانه ملیت ها و اقوام ایران. ایجاد تفارق و یا تقابل بین جنبش سبز و جنبش ملی و قومی در ایران، بیش از آن که ریشه در ماهیت این رابطه داشته باشد، بیشتر محصول ذهنیت ها و داوری هاست. احساس من این است که نوعی کج فهمی از رابطه جنبش های ملی و یا قومی با جنبش سبز وجود دارد که در جای خود می شود به طور مشخص به آن پرداخت. من جنبش های ضد تبعیض را یکی از سرچشمه های قدرت جنبش سبز

- جنبش سبز در اساس یک جنبش مطالباتی شهروندی است. از این رو همه جنبش های مطالباتی جایگاه خاص خود را در آن دارند. از جمله جنبش های حق طلبانه ملیت ها و اقوام ایران. ایجاد تفارق و یا تقابل بین جنبش سبز و جنبش ملی و قومی در ایران، بیش از آن که ریشه در ماهیت این رابطه داشته باشد، بیشتر محصول ذهنیت ها و داوری هاست. احساس من این است که نوعی کج فهمی از رابطه جنبش های ملی و یا قومی با جنبش سبز وجود دارد که در جای خود می شود به طور مشخص به آن پرداخت. من جنبش های ضد تبعیض را یکی از سرچشمه های قدرت...

آنچه ما تاكنون از جنبش سبز ديديم چيزي خارج از چارچوب جنبش اتنيكي ملت فارس نبوده است. اگر جنبش سبز در سطح رهبري متوسل به روح امام راحل و آموزه¬هاي وي شده است در بدنه و حاشيه به ديگرستيزي و گرايشات غيردمكراتيك نيزه آلوده گرديده است. جنبش سبز هرگز نتوانست يا بهتر بگويم هرگز نخواست كه با جنبشهاي ملي به يك همدلي (حتي غير صريح و ساته¬لايت وار) برسد. جنبشهاي ملي نيز با آنكه در موقع ضرورت توانسته¬اند قدرت بسيج و ميزان نفوذ توده¬اي خود را نشان دهند، از نزديكي به جنبش سبز ابا داشته¬اند.

اگر جنبش‫های ملیت‫های غیر فارس ایرانی را از جنبش سراسری مردم ایران جدا نبینیم، آنگاه درک رابطه این دو خیلی آسان خواهد بود. من جزو آن نیروهایی بودم که اعتقاد به این نداشتم که جنبش‫های ملیت‫های ایرانی خودشان را از جنبش سراسری اخیر مردم ایران کنار کشیده‫اند. بلکه عوامل گوناگون دیگری باعث شده بود که آن چهره‫ایی از جنبش‫های ملی در مناطقی مانند آذربایجان، کردستان و غیره در جنبش دمکراسیخواهی مردم ایران (جنبش سبز) بنمایاند که گویا جنبش‫های اتنیکی آگاهانه خودشان را کنار کشیده‫اند.

جنبش سبز اگر میخواهد موفق بشود باید با خواست های مطالبه محوری ملیت ها و اقوام ، زنان، کارگران و زحمتکشان پیوند عمیق بگیرد. نه اینکه ملیت ها و اقوام را سبز بکند بلکه هویت انها و موجودیت آنها را انچنانی که هست قبول کرده و به خواست های مترقی انها جواب مثبت بدهد. در مورد سیستم سه محتوای زیر را توضیح میدهم: ۱- زبان رسمی در مناطق و واحد های ملی زبان آن منطقه خواهد بود. ۲- مجلس نماینده گان منطقه در تمامی عرصه های تصمیم گیری بالاترین ارگان میباشد.

اقایان موسوی، کروبی و رضایی پیش از انتخابات بیانیه ای هایی صادر کردند و حقوق اقوام و ملیت ها را رسما و بطور مشروح در برنامه های خود گنجاندند. انها قطعا به این درک درست رسیده بودند که نظام متمرکز، مملکت را به همینجا که اکنون رسیده، خواهند رساند. نتیجه، مشارکت ملیون ها نفر در انتخابات بود. اما این ارتباط جدی را بعد از انتخابات رها کردند و بهمین دلیل اقوام و ملیت هم فکر کردند که رهبران جنبش سبز در باره مساله دمکراسی و تقسیم قدرت جدی نیستند.

سخنی با فعالین سیاسی و سازمان ها و احزاب سراسری کشور، مبارزات مردم بلوچ، جافشانی های این ملت مظلوم، هزینه هایی سنگینی که مردم این دیار برای رهائی از یوغ حکومت دینی می دهند، جزئی از مبارزه عمومی علیه حاکمیت استبداد مذهبی بر کشور است.

بیش از 95 درصد مطالبی که در ایران به عنوان تحقیقات کارشناسی در رشته های مذکور در بالا انتشار یافته است، داستانهای به نگارش درآمدهءِ مربوط به دوران عشیره ای فئودالیته هست که اعتبار دانش محور ندارد و هیچکدام از روشهای تحقیقاتی عصر راسیونال خردگرایی پیروی نکرده است. طبقه ای که خود را به عنوان محقق به جامعه معرفی کرده اند، خود از تعزیه گردانان و راهزنان مستند تاریخ و بنیادگذاران دستگاه چاپ جعل پروسهءِ تاریخ نگاری مدرن و زنده هستند.

جنبش سبز چنانچه بخواهد همچنان مدافع حقوق پایمال شده مردم بماند، راهی چز پیوند عمیق با احزاب و جریان های سیاسی سراسری و ملی ندارد .جریانات هویت طلب در ایران بخش بزرگ پروره دموکراسی خواهی در ایرانند. حفظ تمامیت ارضی ارتباط مستقیمی با ساختارهای شکلی مدیریت کشور ندارد. آنچه که کشور را به مرز فروپاشی میکشاند عدم توجه دولت و مسئولین به حقوق طبیعی و قانونی شهروندان است.