● زنان

جنبش فمینیسمدر سال‌های اخیر در اروپا و آمریکای شمالی توجهاتبسیاری را به خود جلب کرده است. اما چرا هنوز هم بسیاری از زنان جوان می‌گویند نمی‎توانند با آن ارتباط برقرار کنند.

بر اساس نظرسنجی‎های انجام شده در آمریکا و اروپا، از هر ۵ زن جوان، کمتر از یک نفر خود را فمینیست می‎نامد. آماری غافلگیرکننده آن هم در حالی ‎که این جنبش به عنوان مدافع حقوق زنان در زمینه تساوی جنسیتی اخیرا به شدت در مرکز توجه‌ها قرار گرفته است.

از اعتراضات در زندان قرچک ورامین تا عفو عمومی

عفو عمومی در 40سالگی انقلاب
به مناسبت چهلمین سالگرد (بهمن57) جمع زیادی از محکومان دادگاه‌های عمومی و انقلاب، سازمان قضایی نیروهای مسلح و سازمان تعزیرات حکومتی با موافقت رهبرنظام اسلامی مشمول عفو و تخفیف مجازات قرار گرفتند.

سلمان خدادادی تنها نماينده مجلس نيست كه اتهامات آزار جنسی او به رسوايی كشيده می‌شود. «محمدحسن جمشیدی»، نماینده بهشهر و «حسن سیدآبادی» نماینده سبزوار، دو نماینده ديگری هستند كه پیش از اين به دلیل «فساد اخلاقی» بازداشت شده‌اند. با وجود اين موارد، سلمان خدادادی هم چنان در تعدد و استمرار تجاوز آزارهای جنسی، در بين نمايندگان پيشتاز است.او جزیيات دفتر كار خيابان «ولی عصر» اين نماينده را شرح داده و افزوده است خدادادی در اين دفتر کتاب خانه‌ای دارد که تبدیل به تخت می شود.

۴۰سال است، به هر شکل و به هر روش، تنفر و انزجارمان را از این ظلمی که به ما رفته است نشان می دهیم

خانم فائزه هاشمی گفته است:«با توجه به این فشار بالا و برخوردهایی که صورت می گیرد و وجود این نگرانی که اگر اینها بروند بعد چه می شود، امکان فروپاشی فیزیکی کم است ولی از لحاط محتوایی این فروپاشی اتفاق افتاده چرا که هر جا را می‌بینی فشل است. هر جا دست می گذاری خالی از مدیریت و تدبیر است. همه چیز رها است، فکری برای حل مشکلات نمی شود یا اگر می شود به جای بهتر شدن بدتر می شود، آثار بهبود دیده نمی شود.»

جنبش آرام و پیوسته‌ای که حول انتقاد به حجاب اجباری طی چهار دهه در جریان است، موفق شده گروه‌های مختلف مذهبی و غیرمذهبی مردم را با خود همراه کند، چرا که اساس‌اش بر مقاومت در برابر «تحمیل»، و سیاست‌اش، سیاست روزمره است. اما حرکت دختران خیابان انقلاب که هر چند می‌توانست گسترش یابد، با نحوه‌ی گفتمان سیاسی که گرداگرد آن شکل گرفت، ضرورت این همبستگی میان نیروهای مردمی (مردمان مذهبی و سکولار) را در برابر تحمیل حجاب، نادیده گرفت.

کاسه‌ی صبر این زنان دیگر لبریز شده است. زنان بسیاری علیه سر تا پای لوازم آرایشی و عمل‌های زیبایی به پا خاستند. اولین اعتراض‌ها از بعضی زنان جوان کره‌ای شروع شد که در توئیتر یا یوتیوب فعال‌اند. زنان جوانی که جلوی دوربین، تلی از سایه چشم، کرم پودر، رژ لب، ریمل، جورواجور کرم و سرم را بیرون کشیده، در کیسه زباله ریخته و راهی سطل زباله کردند. زنانی که رو به دوربین اعلام می‌کردند که خسته شدند، از این فشار، از این که مدام باید شش دانگ حواس‌شان باشد که آیا صورت‌شان «بی‌نقص» است؟ از هراس این‌که مبادا یک

پرستو فروهر، آنتیگونی است که نه یکبار یلکه بیست سال است به دادخواهی از قتل پدر و مادر خود- داریوش فروهر و پروانه اسکندری-(و دیگر جانباختگان) بوسیله ی رژیم جمهوری اسلامی برآمده و با مِتد و پیگیری و شجاعت و وقاری مبارزاتی، خستگی ناپذیر و یک تنه (بطور نسبی) برآن شده که عاملین سلاخی پدر و مادر خود را رسوا سازد و هرچند که می داند در حکومت جمهوری اسلامی شانس دادرسی عادلانه ای بهیچ وجه وجود ندارد، اما خوب می داند که تا کنون دستآوردهای بسیار چشمگیری نه تنها برای خود و خانواده اش بلکه برای تمامی جانباختگ

مولاوردی در سمت دستیار رئیس جمهور در امور شهروندی در ماجرای «دختران خيابان انقلاب» از تلاش خود برای آزادی آنان سخن گفته بود.او همچنین گفته بود که درباره پلمب شدن اماکن تجاری بهاییان توسط نهادهای امنیتی با نهادهای مربوط نامه‌نگاری شده است.
او همچنین گفته بود که قوانین حجاب« نیاز به بازنگری جدی دارد و قانون کامل و به روزی نیست» و «هرگونه برخورد با موضوع عفاف و حجاب باید فرهنگی و با حفظ کرامت انسان‌ها و با احترام به آنها و به دور از امنیتی کردن موضوع باشد».

در بریتانیا، پس از بحران مالی سال 2008، خشونت خانگی به­طور چشمگیری افزایش پیدا کرد و در سال 2010 حدود سی و پنج درصد رشد یافت. در افغانستان پس از اشغال ایالات متحده/ ناتو و ارتقاء جنگ سالاران به مشاغل اجرائی، خشونت جنسی و فیزیکی علیه زنان به میزان قابل­توجهی افزایش یافت. در حمله اسرائیل به غزه بیش از 2000 نفر قتل­عام شدند که درصد قابل توجهی از قربانیان از میان زنان و دختران بودند. با نگاه به این آمار می­توان نتیجه گرفت که برپایی کارزاری بین­المللی برای مبارزه با خشونت‌هایی که زنان در سراسر جهان

خشونت علیه زنان طی دوران حاکمیت جمهوری اسلامی ایران به حدی مورد بی توجهی قرار گرفته است که حتی آمار دقیقی در این زمینه موجود نیست و رویه فراینده پنهان ماندن خشونت از یک سو و وضع قوانین تبعیض آمیز علیه زنان از سوی دیگر، خشونت در جامعه را بازتولید و موجب نهادینه شدن خشونت ساختاری و گردش خشونت در جامعه شده است.

در متنی که سایت رسمی انجمن قلم سوئد منتشر کرده آمده است: «جایزه امسال کورت توخولسکی پن سوئد، به نسرین ستوده، وکیل حقوق بشری و نویسنده، به خاطر دلیری او و مبارزه بی‌وقفهاش در راه دفاع از صداهایی که در خطر سانسور و خاموشی در ایران قرار دارند، داده می‌شود.»

تعاریفی که سالها، توسط فرهنگ مردسالاری، از بدن زن شده، اصلی ترین دلیل تبعیض و نابرابری جنسیتی و سرکوب زنان است. تعاریفی کلیشه ای و مردسالار که می‌گویند زن منشا گناه، وجود و حضورش تحریک کننده، یا تعاریفی خوش رنگ و لعاب تر که زن را به صدف درون مروارید تشبیه می‏‎کند تا قفسی که به آن تحمیل می‎کنند را با آغوش باز بپذیرد.

ستاره و علیرضا هشت ماه است که بدون عقد ازدواج با هم در یک خانه زندگی می‌کنند. آنها خوش‌شانس بوده‌اند که توانسته‌اند بعد از سه سال دوستی، خانواده‌‌ها را به این سبک از رابطه راضی کنند و زندگی‌شان را در خانه‌ای که برای ستاره به ارث رسیده شروع کنند. آنها چالش‌های این رابطه را در جامعه‌ای که به هیچ وجه پذیرای انتخاب آزادانه سبک زندگی افراد نیست پذیرفته‌اند و با وجود تنش‌هایی که در روابط خود با دیگران دارند، رابطه‌شان را به خوبی پیش می‌برند

معلوم است که در نگاه و نفس ترامپ، زنان ِپا به سن گذاشته ای چون آنگلا مرکل یا "ترزا می" با پشت خمیده اش، به نمونه هائی پرهیز کردنی و گریختنی تبدیل میشوند. موضوع تنها زن بودن این نماد کشور های نیرومند اروپا نیست، بلکه بی بهرگیشان از زیبائی لازم برای مانکن بودن و تاپ مدل بودن هم هست. تنها معیار هائی که در نگرش او میتوانند زنی را شایسته مراودت قرار دهند.

سازمان یونیسف ازدواج کودکان را از نشانه‌های بارز نقض حقوق بشر و نمونه‌هایی از خشونت جنسیتی می‌داند،مطابق استانداردهای جهانی هر نوع ازدواج دختران و پسران زیر سن 18 سال قبل از اینکه به لحاظ جسمی و روانی آمادگی پذیرش مسئولیت‌های زناشویی و نگهداری از بچه را داشته باشند ازدواج کودک معرفی و منع شده

• من اولین زن ایرانی بودم که به آمادابلام رفته بودم، پیش از من تنها دو مرد ایرانی این قله را صعود کرده بودند. من برای صعود هیچ قله‌ای حمایت نشده‌ام. به هر قله‌ای که می‌خواستم صعود کنم مسخره شدم ولی حمایت ندیدم. رسماً من‌ را برای صعودهایم به سخره می‌گرفتند. در اولین صعودم به هشت‌هزاری‌ها به من گفتند جای زن‌ها ۷ هزار متر است و زن‌ها در ۸ هزارمتری‌ها جایی ندارند ...

در چند روز گذشته، انتشار بیانیه جمعی - که تاکنون به امضای بیش از 130 کنشگر حوزه‌های مختلف رسیده- در اعتراض به دادن امکان سخنرانی در بنیاد پژوهش‌های زنان ایران به فردی که مرتکب افترا شده، باعث ایجاد بحث‌هایی در برخی از شبکه‌های اجتماعی شده است. از آنجایی که معتقدم بخش بزرگی از این بحث‌ها ناشی از سوءتفاهم نسبت به مبانی حقوقی بیانیه اعتراضی بوده است، لازم دیدم به طور مختصر، این مبانی را روشن کنم.

پیج فیس بوکی "نقد فمینیستی" یکی دیگر از این به اصطلاح‌ رسانه‌های "آزاد" است. این "پیج" ادعا می کند با رویکرد فمینیستی و برابری طلبانه برآن است به ایجاد تعامل سازنده و تبادل فکر و اطلاعات بپردازد. در عین حال یکی از مواردی که ادعا شده در این گروه رعایت آن الزامی است ممنوعیت انتشار و بازتاب مطلب، بحث، گفتگو یا حتا کامنتی است که حاوی اتهام زنی به فرد، افراد یا گروهها و ناسزا و توهین باشد.

مکان: ABF, Stockholm ، تاریخ: 8 تا 10 ژوئن 2018
زمان‌بندی برنامه کنفرانس ، هزینه و نحوه پرداخت توضیح داده شده است.
بنیاد پژوهش‌های زنان ایران نهادی است فمینیستی و غیر انتفاعی كه به هیچ گروه و سازمان سیاسی و مذهبی بستگی ندارد.

این روزها بسیار می‌شنویم که از زنان انتقاد می‌شود که چطور هم از برابری صحبت می‌کنند هم مهریه طلب می‌کنند. این یادداشت با نگاهی به قوانین سوئد در زمینه حقوق اقتصادی زنان، به بررسی این موضوع می‌پردازد که چرا در شرایط فعلی ایران، وجود مهریه برای زنان ضروری است و چه باید کرد تا زمینه برای حذف مهریه فراهم شود.

اخیرا ویدیویی منتشر شده که در آن زنان پلیس به بهانه بدحجابی، قصد دارند تعدادی دختر را به زور به داخل ون گشت ارشاد ببرد اما وقتی با مقاومت آنها مواجه می‌شود، دست به خشونتی باورنکردنی می‌زند. پخش این ویدیو در فضای مجازی افکار عمومی را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.

وفقیت جهانی جنبش #من‌هم ثابت کرده است که گروه‌های زنان به تلاش‌ها و دستاوردهای یکدیگر تکیه می‌کنند، خود را نظم و سامان می‌دهند، و با یکدیگر مرتبط می‌شوند. اکنون زنان صدای خود را با هم بلند می‌کنند و داستان‌های دردناک‌شان، که سال‌ها است در خود خفه شده بوده، به صداهایی متحد، منسجم، و قاطع تبدیل می‌شود که خواهان تغییر و دگرگونی است.

امروز ما ناظر همان قیام ملی هستیم و مردم بجان آمده ی ستم رسیده ای را می بینیم که دیگر حتی تاب تحمل انتظار رسیدن فریدونی را هم ندارند! و برای دفع جبر و ظلم ضحاکی، فریاد زنان به خیابان ها ریخته اند، بی آن که بیمی از مرگ و شکنجه و زندان ماردوشان و دژخیمان شان بدارند، و فرانک هایی که آنها نیز بیش از این تحمل بار سنگینی روسری های نکبت تحمیلی را بر سر ندارند و روسری ها را همچو پیشبند چرمینه ی کاوه که به نیزه آویخته بود، بر چوب آویخته اند، مگر زنجیرهای اسارت و زورگویی را پاره کنند

با اینکه جوان است صدایش همچون روحی است قدیمی که در چندین قرن گذشته ریشه دارد و از تار و پود تاریخ سخن می‌گوید. ...»
ترانه ی فلامینگوی پریسا ارسلانی، روایتگر اندوه ایرانیان از خشک شدن دریاچه ارومیه، نگین فیروزه ای ایران است.

بانک مرکزی در ابتدای سال جدید با تغییر و تحولات مدیریتی زیادی روبه‌رو بود که در مهمترین آنها مسوولیت خط مقدم ارزی کشور در بانک مرکزی به یک زن سپرده شد.همچنین مدیران بالای ۳۰ سال خدمت بانک مرکزی بازنشسته شدند.

در این برنامه همراه با فریدا صبا گفتگویی خواهیم شنید با پروانه بهار (فعال حقوق بشر - کوشنده جنبش زنان آمریکا)

خانم «نخستین» ادامه داده «امیدوارم این اتفاق خوب برای دیگر بانوان استان نیز رقم بخورد. فکر می‌کنم ادامه چنین انتصاب هایی به عملکرد نفر اول بازمی‌گردد.
«مریم نخستین» هم گفته «در راستای اطلاع‌رسانی با رسانه‌ها تعامل و از ظرفیت آن‌ها استفاده خواهم کرد.»

برخلاف انتظاری که میرفت ماه گذشته حرکتی نظیر تظاهرات هفدهم اسفندماه 1357 در مقابله با حجاب اجباری صورت نگرفت

ما در دورانی از تکنولوژی مافوق مدرن زندگی می کنیم که با فشار یک دکمه بدست یک فرد مریض و غیر مسئول دنیا به جهنم تبدیل می شود، آیا وقت آن نرسیده است که ژن های معیوب را در نسلهای جدید به مرور زمان اصلاح و یا حذف شوند؟ زنان بعنوان خالق و تولید کننده نسل جدید انسان این حق را دارند که تصمیم بگیرند اسپرمی را در رحم خود پرورش دهند که عاری از ژن امراض روانی و معلولیتهای جسمی باشد،

فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر به مناسبت روز جهانی زن صفحه‌ای اینترنتی به راه می‌اندازد که ۱۰۱ آمار و اطلاعات تکان دهنده درباره‌ی خشونت جنسی و تبعیض علیه زنان در سراسر جهان را به نمایش می‌گذارد.

زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد محکوم به حبس ابد با نگارش نامه‌ای روز ۸ مارس”روز جهانی زنان” را به همه زنان تبریک گفته و از شکنجه‌هایش که در بازداشتگاه اداره اطلاعات کرمانشاه با آن روبرو شده است، پرده برداشته است.
نسخه‌ای از این نامه که جهت انتشار در اختیار شبکه حقوق بشر کُردستان قرار گرفته است به شرح ذیل است:

ارزش‌های مسلط مردانه‌ی دنیایی که هیچ‌چیزش واقعی نیست. وقتی می‌بینم که زنان –یا حتی مردان- برای اینکه ثابت کنند قوی، جذاب، شکست‌ناپذیر یا موفق هستند، شادی اغراق شده یا بی‌تفاوتی نمایشی از خودشان بروز می‌دهند، فکر می‌‌کنم با کمتر از این میزان یا دست‌کم با صرف همین قدر انرژی و زمان برای «خوب» و «محکم» بودن می‌توانند «واقعی» و «عادی» باشند.

نیرویی جز خواست ملت نیست. زن‌ها به جایی رسیده ‌اند که واقعا این تغییرات را می‌خواهند. دولت نیز هم‎خوانی دارد و در دولت و مجلس شاهد کمک هایی هستیم که این موانع برداشته شوند.